اسرائیل نگران کنترل ایران بر ورودی دریای سرخ

اسرائیل از سیطره یک گروه حامی ایران بر تنگه باب المندب دریای سرخ نگران است.

به گزارش عصرایران، به تازگی گروه حوثی ها که در قالب سیاسی گروه انصارالله در یمن فعالیت می کنند پس از تصرف پایتخت این کشور، به سمت بندر الحدیده این کشور و تنگه باب المندب رفته اند. هم اکنون بندر الحدیده به طور کامل در کنترل حوثی هاست.

تنگه باب المندب تنها نقطه اتصال دریای سرخ و اقیانوس هند است.

حوثی ها شیعیان زیدیه یا 4 امامی هستند که در استان های شمالی یمن زندگی می کنند. با این حال آنها توانستند در ماه های اخیر پایتخت و شهرهای بندری یمن در ساحل دریای سرخ را تصرف کنند. این گروه از ایران حمایت می کند.

نگرانی اسرائیل از باب المندب

روزنامه مصری الوفد در گزارشی با اشاره به این موضوع نوشت: اسرائیلی ها به زودی این واقعیت را درک کردند که تنگه باب المندب به شدت برای آنها اهمیت دارد زیرا این تنگه، مهمترین گذرگاه برای حرکت کشتی های اسرائیلی و تعامل آنها با جهان است.

دیوید بن گوریون اولین نخست وزیر اسرائیل در سال 1949 درباره مقاصد این رژیم برای سیطره بر دریای سرخ سخن گفت: "ما از خشکی، در محاصره هستیم. دریا، تنها راه عبور و مرور ما با جهان و دسترسی به قاره هاست."


اسرائیل در ساحل شرقی دریای مدیترانه قرار دارد و از زمین با لبنان، اردن، فلسطین، سوریه و مصر هم مرز است اما شهروندان و کالای اسرائیلی قادر به حرکت و جابجایی زمینی نیست. مرز اسرائیل با مصر بسته است و هیچ گذرگاهی زمینی میان دو طرف نیست گرچه دو طرف دارای روابط رسمی دیپلماتیک هستند.

اسرائیل کشورهای لبنان و سوریه را متخاصم می داند و نیروهای سازمان ملل در مرز مشترک زمینی میان دو طرف حضور دارند. اسرائیل تنها با اردن گذرگاه مرزی زمینی دارد اما اسرائیلی ها قادر به عبور از اردن به سمت دیگر کشورها نیستند زیرا ورود کالاها و شهروندان اسرائیلی به تمامی کشورهای همسایه اردن، ممنوع است.

اسرائیلی ها همیشه از سیطره کشورهای عربی بر تنگه های دریایی و اعمال محدودیت آنها بر حرکت دریایی اسرائیلی ها نگران بوده اند.

در سال 1950 مصر با همکاری عربستان سعودی توانست کنترل نظامی دریای سرخ را در دست بگیرند. در این سال ارتش مصر بر ورودی خلیج عقبه و دو جزیره تیران و صنافیر سیطره پیدا کرد و توانست حرکت دریایی اسرائیل را محدود کند. این یکی از دلایل حمله به مصر در سال 1956 است.

در جنگ ششم اکتبر 1973 میلادی نیز ارتش یمن کنترل کامل تنگه باب المندب را در دست گرفت.

با این حال پس از امضای قرارداد کمپ دیوید و صلح مصر و اسرائیل، تل آویو توانست حق کشتیرانی در کانال سوئز و حرکت در خلیج عقبه را به دست بیاورد تا به این وسیله عبور و مرور کشتی های این رژیم در دریای سرخ امکان پذیر شود.

به گفته یک ژنرال اسرائیلی، سیطره مصر بر کانال سوئز باعث شد اسرائیل تنها بتواند بر کنترل دومین ورودی دریای سرخ یعنی باب المندب تاثیر گذار باشد.

دریای سرخ دارای دو ورودی یعنی کانال سوئز در شمال و تنگه باب المندب در جنوب است. دریای سرخ از شمال به وسیله کانال سوئز به دریای مدیترانه راه دارد و از جنوب از طریق تنگه باب المندب به اقیانوس هند دسترسی دارد.

اسرائیل در دریای مدیترانه ساحل داشته و علاوه بر این از طریق مرزهای جنوبی اش و خلیج عقبه، به دریای سرخ راه دارد.

اسرائیل به دنبال نفوذ در شرق دریای سرخ

اسرائیل تلاش کرد روابط خود را با کشورهای غیرعربی ساحل دریای سرخ به ویژه اریتره تقویت کند. اسرائیل پایگاه نظامی را در بندر مصوع اریتره ایجاد کرده است. مهمترین پایگاه های این رژیم در ساحل اریتره در دریای سرخ پایگاه های رواجیات و مکهلاوی در نزدیکی مرز سودان هستند. اسرائیل همچنین برخی جزیره های استراتژیک اریتره واقع در نزدیکی ورودی جنوبی باب المندب را اجاره کرده است که مهمترین آنها جزیره دهلک است که تل آویو در آن پایگاه دریایی ایجاد کرده است.

علاوه بر این، اسرائیل برای تضمین امنیت رفت و آمد کشتی های خود در دریای سرخ به ویژه تنگه باب المندب، پایگاه های هوایی را در جزیره های حالب و فاطمه واقع در نزدیکی باب المندب راه اندازی کرده است.

 پایگاه دریایی اسرائیل در نزدیکی باب المندب دارای مرکزی برای نظارت و مراقبت رفت و آمدها در دریای سرخ و سواحل عربستان سعودی، یمن، سودان، سومالی و رفت و آمد نفتکش هاست.

اسرائیل همچنین طرح ها و کمک های اقتصادی را به تعداد زیادی از کشورهای آفریقایی ساحلی دریای سرخ مانند تانزانیا، اریتره و کنیا اختصاص داده است تا بتواند با استفاده از کسب نفوذ در کشورهای غربی عربی ساحلی دریای سرخ، سیطره قدرتمندی را در دریای سرخ و باب المندب داشته باشد.

نگرانی اسرائیل از کنترل ایران بر دریای سرخ

به رغم موفقیت استراتژی اسرائیل با هدف تامین امنیت حرکت و رفت و آمد کشتی هایش در دریای سرخ از طریق باب المندب، اما اسرائیل امروزه احساس نگرانی دارد زیرا شاهد سیطره گروه حوثی ها بر بخش های بزرگی از یمن است.

" افی یسسخروف" روزنامه نگار اسرائیلی می گوید: اسرائیل با نگرانی سقوط شهرهای یمن به دست حوثی ها را یکی پس از دیگری دنبال می کند به ویژه که این گروه شیعه مورد حمایت ایران به سیطره بر گذرگاه دریایی باب المندب نزدیک شده است.

 اسرائیل برای تنگه باب المندب، اهمیت ویژه ای قائل است زیرا این تنگه، ورودی دریای سرخ به اقیانوس هند است.

از نظر یسیخروف، مشغول شدن جهان به درگیری های مستمر میان کردها و داعش در شهر کوبانی سوریه، به ایران کمک کرد تا به صورت تدریجی بتوانند بر بندر استراتژیک الحدیده یمن سیطره پیدا کنند.

این روزنامه نگار این سؤال را مطرح کرد: تحولات یمن به کدام سو، حرکت می کند؟ او خود پاسخ می دهد: تا هنگامی که رسانه های اسرائیل و آمریکا درگیر حملات داعش هستند ایران می تواند با جلب توجه اندک، بر مناطق بیشتری سیطره پیدا کند. در لبنان، بخش هایی از سوریه، بسیاری از مناطق عراق و هم اکنون یمن.

روزنامه نگار اسرائیلی اضافه کرد با توجه به ارتباط حوثی های یمن با ایرانی ها، سیطره بر این گذرگاه آبی (تنگه باب المندب) به معنی تهدید سرنوشت سازی برای اقتصاد اسرائیل است. این اتفاق، علاوه بر این می تواند مانعی در برابر دسترسی اسرائیل به ایران شود.

اشاره این موضوع به حرکت زیردریایی های اسرائیلی و اقدام آنها علیه امنیت ملی ایران است. این زیردریایی ها می توانند از طریق استقرار در خلیج فارس، دریای عمان یا اقیانوس هند، ایران را تهدید کنند.

روزنامه اسرائیلی "تایمز آف اسرائیل" با هشدار درباره دسترسی حوثی ها و حامیان آنها یعنی ایرانی ها به تنگه باب المندب نوشت که این وضعیت از نظر اسرائیل، تهدیدی برای منافع استراتژیک اش به شمار می آید.

سایت اسرائیلی "واللا" هم به نقل از یک تحلیلگر مسائل عربی نوشت: حضور ایرانی ها در گذرگاه دریایی باب المندب، برای اقتصاد اسرائیل خطرناک است. این روند می تواند بسیاری از مشکلات را برای کشتی های اسرائیلی که از گذرگاه دریایی باب المندب عبور می کنند ایجاد کند.

این تحلیلگر در این باره به حملات سازمان های فلسطینی در ابتدای دهه 70 میلادی به کشتی های اسرائیلی به هنگام عبور از باب المندب اشاره می کند و می گوید: این احتمال وجود دارد که ایرانی ها از همین شیوه ها به وسیله حوثی ها استفاده کنند.