روایت مهمانپرست از همراهی خانواده احمدی‌نژاد در سفر نیویورک و دستگیری دیپلمات ایران در استخر مختلط برزیل

محسن خانعلی-خدیجه غبیشاوی: «رامین مهمانپرست» که بسیاری او را نه به عنوان سفیر سابق ایران در تایلند که به عنوان سخنگوی دستگاه دیپلماسی دولت احمدی نژاد به خاطر دارند، در ظهری اردیبهشتی و در یکی از اتاق‌های ساختمان قدیمی و آجری وزارت خارجه در میدان «امام خمینی» میزبان ما شد. نشستی گرم و صمیمی با دیپلماتی که برایمان از دوران سیاست ورزی اش در تشکیلات وزارت خارجه گفت.

مهمانپرست که برای حضور در رقابت های ریاست جمهوری سال 92 از سمتش استعفا داده و دورانی را در سکوت خبری گذرانده بود هفته گذشته برای نشستن بر صندلی ریاست سفارت ایران در لهستان راهی ورشو شد.

مهمانپرست 54 ساله که از سال 88 با به دست گرفتن میکروفن سخنگویی وزارت خارجه دولت احمدی نژاد و روزهای سه شنبه هرهفته مواضع رسمی وزارت خارجه را در جمع خبرنگاران مطرح می کرد، با نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری 92 وارد عرصه ای دیگر از سیاست شد، عرصه ای که برای او ماندگاری به دنبال نداشت و او با روی کار آمدن دولت یازدهم مجددا به عرصه دیپلماسی خارجی بازگشت.

مهمانپرست در گپ و گفتی صمیمانه با نامه نیوز، به برخی اتفاقات سیاسی‌ دوران حضورش در وزارتخارجه به ویژه در دولت احمدی نژاد پرداخت. حاشیه هایی از جنس برکناری «منوچهر متکی» وزیر خارجه وقت ایران، حمله نیروهای خودسر به سفارت انگلیس، حمله اعضای گروهک منافقین به سخنگوی وزارت خارجه در خیابان‌های نیویورک و جنجال آفرینی های برخی سفرای دولت سابق در برزیل، آلمان و ...

مهمانپرست با ادبیات خاص دیپلماتیکش با ما سخن گفت و کمتر از کسی نام برد یا از پشت پرده ماجراهایی که در دوران حضورش در دولت جنجالی دهم رخ داده بود، اظهار اطلاع می کرد اما بی شک وی با آرامش خاصی در گوشه وزارت خارجه دولت احمدی نژآد شاهد ماجراهای پرسروصدای بسیاری بود؛ ماجراهایی که در این گفت وگو به اختصار به برخی از از آنها اشاره کرده و جزئیات آن را بازگو کرد.

 اما «رامین مهمانپرست» در بخشی دیگر از گفتگوی خود با نامه نیوز، که در روزهای آینده خواهید خواند به روزها و سال های قبل از ورودش به عرصه سیاست و به طور ویژه به وزارت خارجه اشاره کرد، از خانواده اش و راه یافتنش به دانشگاه صنعتی شریف در 16 سالگی، انقلاب فرهنگی، راه انداختن مدرسه ای در میدان توجید و ماجرای ازدواجش با دختر یکی از شهدای جنگ تحمیلی و ... برایمان گفت. او گریزی نیز به دوران حضورش در سفارت تایلند زد و از ماجرای زندانی های ایرانی در آن کشور برایمان تعریف کرد.همان روز سالرزو شهادت شهید شهریاری بود و من می‌خواستم به توصیه آقای صالحی در این مراسم شرکت کنم، شهید شهریاری دانشجوی آقای صالحی بود و آقای صالحی تاکید کردند که بنده به دلیل اینکه چهره شناخته شده تری دارم با یک تاج گل در این مراسم شرکت کنم؛ ساعت 3 و نیم به سمت دانشگاه شهید بهشتی حرکت کردیم و من متوجه غیرطبیعی بودن خیابان های اطراف میدان فردوسی شدم و حتی اجازه تردد از میدان را نیز به ما ندادند و مسیر ما تغییر کرد.

وقتی وارد دانشگاه شدم خبرنگاران شروع به پرسیدن سوالاتی راجع به انگلیس کردند که من پاسخی نمیدادم و در خصوص شهید شهریاری صحبت می کردم. کمی از مراسم گذشت که خبرنگاران با پرسیدن این سوال که نظرتان راجع به بالا رفتن نیروهای تجمع کننده از دیوار سفارت انگلیس چیست؟ مواجه شدم و خبرنگاران هم با تعجب شدید من مواجه شدند، من به سرعت بلند شدم  و به سمت ماشین رفتم و به دوستان معاون در وزارت خارجه تماس گرفته و قرار بر تشکیل جلسه فوق العاده شد زیرا وزیر خارجه فکر میکنم در سفر به عربستان به سر می بردند و در تهران نبودند. ساعت 6 جلسه فوق العاده تشکیل شد و معاونین حاضر در جلسه به اتفاق تصمیم بر این شد که موضع صریح و روشنی در این زمینه اتخاذ شود. این در حالی بود که می دانستیم ممکن است بعضی از دوستان در بیرون نظرات متفاوتی داشته باشند و حدسمان هم بر این بود که یک سری از جریانات از این تنش به وجود آمده حمایت می‌کردند.

کدام گروه‌ها؟

احساسم این بود که برخی از حریانات تند از حوادث سفارت انتگلیس حمایت می کنند و از این ماجرا نفع می‌برند. به همین دلیل یک بیانیه تنظیم کردیم و در آن اشاره کردیم که جمهوری اسلامی ایران و وزارت خارجه به اصول دیپلماتیک پایبند است و حفظ جان دیپلمات‌های خارجی و اماکن دیپلماتیک نیز بر عهده‌ی ما است. من چون حدس می‌زدم که ممکن است این بیانیه با تاخیر منتشر شود از همکارانم در اداره کل مطبوعات خواستم که این بیانیه را برای تمام خبرگزاری‌‎های خارجی فکس کنند و در تمام طول دوران سخنگویی من برای یک بار این اتفاق افتاد.

با آقای صالحی هم در این باره صحبت کردید؟

بله صحبت کردیم و ایشان هم مخالف بودند.


ماجرای کارمند سفارت ایران در برزیل چه بود و چرا آن موضع‌گیری اتخاذ شد؟

من در آن زمان اصلا ایران نبودم و موضع‌گیری که در این باره صورت گرفت از طرف من نبود. و متن بیانیه در حالی از سوی برخی از معاونین تدوین و منتشر شد که  من اصلا آن را تایید نکرده بودم و وقتی دیدم که در این بیانیه از اقدام این فرد دفاع شده است و آن اتفاق انکار شده است بسیار ناراحت شدم و به معاونینی که این متن را تدوین کرده بودند هم اعتراض کردم و تهدید کردم شاید موضع گیری درست را اتخاذ کرده و بگویم که آن موضع از طرف من نبوده است که البته این کار را نکردم.

با آن کارمند در نهایت چه برخوردی صورت گرفت؟

اخراج شدند.

آخرین سفر آقای احمدی نژاد به نیویورک با حواشی بسیار همراه بود و گفته می‌شد که افراد بسیاری هیئت دیپلماتیک را همراهی می‌کردند؟

من از اینکه چه کسانی هیئت ایرانی در سفر به نیویورک را همراهی می‌کردند خبر ندارم ولی عرف این هست که همسران دیپلمات ها در این سفرها هستند که برخی بودند و ما می‌دیدم. 

عروس، پسر و یا نوه آقای احمدی نژاد و یا دیگر وابستگان معاونین هم بودند؟

من ندیدم.

مگر با یک پرواز نرفتید؟

نه.

حتی نشنیدید که چه کسانی در این سفر بودند؟

خب چرا یک سری از معاونین با خانواده آمده بودند.

مثلا چه کسانی؟

اسمشان رو نمیدانستم.

مگر میشود که اسم معاونین رئیس جمهور را ندانید؟

خب بعضی از همراهان را نمیشناختم.

خب کسانی که میشناختید چه کسانی بودند؟

آقای ثمره با همسرشان بودند، آقای ملک زاده و صالحی هم همینطور. من فقط این آقایان را دیدم.


در زمان حضور شما در نیویورک، گروه منافقین به شما حمله کردند؛ چه اتفاقی افتاد؟

آن روز سخنرانی آقای احمدی نژاد بود که پس از پایان آن روسای هیئت های دیپلماتیک که رئیس جمهور بود یا وزیر خارجه با تیم های محافظت به هتل ها برده می شدند اما دیگر همراهان و معاونان و وزرا باید یک مسیری را به سمت هتل پیاده می رفتند. در حال پیاده روی به سمت هتل بودیم که منافقین که در جایگاه معترضین بودند چهره من را دیدند و شناختند و اول به صورت متفرقه به طرف من آمدند و سعی کردند حمله فیزیکی نکنند و تنها راه من را ببندند و من را عصبانی کنند پس از چند دقیقه دیدم که جمعیت 100 نفر شد و همه از محل تعیین شده خود خارج شده بودند و اطراف من را گرفته بودند و منتظر بودند تا من عکس العمل بدی را از خودم نشان دهم.

پلیس نیویورک هم شاهد این موضوع بود اما واکنشی نشان نمیداد تا اینکه تعداد خیلی زیاد شد. سعی کردم در خیابان های اصلی راه برم و وارد کوچه های فرعی نشوم تا با اتفاقی ناگواری مواجه نشم و سوء استفاده ای صورت نگیرد تا اینکه یکی از همکاران به پلیس های حاضر در محل گفتند که مسئولیت هر اتفاقی متوجه شما خواهد بود؛ پس از آن ما به سمت خودروهای پلیس هدایت شدیم.



چه شد که به این نتیجه رسیدید که برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا شوید؟

یک تحلیل کلی از فضای خارج از کشور داشتم، برخی از کشورهای غربی افکار عمومی را آماده کرده بودند و میخواستند این موضوع را به همگان بقبولانند که نظام جمهوری اسلامی ایران مشروعیت ندارد؛ و انتخابات ریاست جمهوری سال 92 قطعا یکی از اهدافی بود که طرف‌های مخالف برای نظام طراحی کرده بودند؛ بنده از بیش از یک سال قبل از انتخابات سخنرانی‌هایی در جمع فرماندهان و علما داشتم و این موضوعات را برای آنها تشریح کرده بودم.سخنرانی‌هایی که هیچ گاه البته قرار بر خبری شدن آن نبود.

از مدت‌ها قبل پیش‌بینی می‌کردیم که غرب بر انتخابات سال 92 برنامه‌ریزی کرده است و فکر می‌کرد مثل سال 88 آن حوادث دوباره تکرار می‌شود، برای همین انتخابات سال 92 را هدف قرار داده بودند به حدی که این انتخابات به نقطه امید آنها برای ضربه زدن به نظام تبدیل شده بود و برای ما به نقطه امیدی برای پاک کردن مسائل سابق. در این بین البته مدیریت مقام معظم رهبری نیز بسیار هوشمندانه بود.


آقایان هاشمی، مشایی و روحانی وارد انتخابات شده بودند، چه شد که شما هم تصمیم گرفتید بیاید؟

من از یک ماه قبل تصمیم گرفته بودم که در این انتخابات اعلام کاندیداتوری کنم. هیچ کس حتی اصحاب رسانه هم انتظار این موضوع را نداشت. فقط شب قبل از آخرین روز مهل ثبت نام با آقای صالحی صحبت کردم و موضوع را با ایشان در میان گذاشتم. ارتباط من با مردم خیلی وسیع بود و در میان مردم بودم به همین دلیل خودم را برای حضور در انتخابات مکلف میدانستم.

فعالیتی غیر از سخنگویی داشتید؟ چطور این ارتباط بین شما و مردم صورت گرفته بود؟

نه، فقط سخنگو بودم ولی من با مردم ارتباط داشتم و برای علما سخنرانی می‌کردم و رئیس مرکز دیپلماسی عمومی بودم. من در میان مردم، دانشجویان، علما و روحانیون حضور پیدا می کردم و علاوه بر توضیح بخش‌های مختلف سیاست خارجی کشور به سوالات نیز پاسخ می‌دادم.

پس چشم داشتی به ریاست جمهوری نداشتید؟

نه، برام اصلا مهم نبود بمانم یا برم  و یا تایید صلاحیت نشوم.

تیپ سیاسی خاصی از شما حمایت میکردند؟

نه.


روز آخری که شما برای ریاست جمهوری ثبت‌نام کردید همه فکر می‌کردند وارد بازی احمدی نژاد شدید و شما مهره وی هستید؟

اصلا نه ارتباطی بین من و ایشان بود و نه آقای احمدی نژاد از حضور من در انتخابات با خبر بودند.شاید هم از حضور من ناراحت شده باشند.

واکنش ها به کاندیداتوری شما چه بود؟ همان موقع هم از سخنگویی وزارت خارجه استعفا دادید؟

واکنش خاصی نبود؛ برای اینکه هیچ شبه‌های به وجود نیاید پیش از رفتن به ساختمان وزارت کشور به دفتر آقای صالحی زنگ زدم و گفتم که می‌خواهم پنج دقیقه از وقتشون رو بگیرم. از آقای صالحی خواستم که سخنگوی جدید را انتخاب کنند. ایشان اما قبول نکردند و بسیار ناراحت شدند و گفتند که موقت یک نفر را برای سخنگویی انتخاب میکنند تا وضعیت من در انتخابات روشن شود و در صورت توان بازگردم؛ من ولی قبول نکردم و با یک استدلال آقای صالجی را برای معرفی یک سخنگوی جدید راضی کردم. به ایشان گفتم برای جا انداختن و معرفی این سمت زحمات بسیاری انجام شده است و اکنون سخنگوی وزارت خارجه جایگاهی برای خود دارد و نباید با معرفی یک سخنگوی موقت به چهره این سمت ضربه وارد شود؛ از آقای صالحی خواستم که یک فرد مناسب و در حد معاون وزیر را برای حضور در این سمت معرفی کنند که آقای صالحی هم پذیرفتند.


نظر شما را هم برای فرد جایگزین پرسیدند؟

بله از من پرسیدند که چه کسی را مناسب این سمت می دانید و من هم آقای عراقچی را معرفی کردم و وقتی ایشان دلیل این انتخاب را پرسیدند من نیز دلایلم را گفتم که با استقبال آقای صالحی مواجه و ایشان برای حضور در این سمت انتخاب شدند.

آقای عراقچی را گذاشتید سرکار و خودتان رفتید میدان فاطمی؟

بله برای من واقعا مهم نبود و می‌خواستم کاملا بی‌حاشیه باشم.

چه شد که از حضور در رقابت‌های ریاست جمهوری کناره‌گیری کردید؟

احساس کردم افرادی که در رقابت آخر باقی مانده‌اند کفایت می‌کند و تصمیم گرفته شده بود که این تعداد هم محدود باشند.

چه کسی تصمیم گرفته بود؟

نه، کسی تصمیم گیری نکرده بود منظورم این است که باید افراد باقی مانده در رقابت های پایانی محدود باشد.

کسی از شما خواست کناره گیری کند؟

نه ولی احساس کردم باید تعداد محدود در رقابت‌های پایانی باقی بمانند و برای همین کنار کشیدم.


اگر رئیس جمهور می‌شدید چه کسی را به عنوان وزیر خارجه خود انتخاب می‌کردید؟

دوستانی بودند که خب از آنها کمک می‌گرفتیم.

آقای ظریف را انتخاب می‌کردید؟

آقای ظریف یکی از بهترین دیپلمات‌های ما است.


آقای ظریف کار بلد تر هستند یا آقای متکی؟

اقای ظریف یکی از کاربلد‌ترین و بی‌نظرترین دیپلمات‌های کشور هستند و اگر از ایشان استفاده نمی‌شد واقعا جفا بود. متاسفم که در گذشته از ایشان استفاده نشد.


پیش بینی شما از اینده مذاکرات هسته‌ای چیست؟

شما وقتی وارد مذاکره می‌شوید اصل مذاکره اشکالی ندارد، این که شما از موضع اقتدار و یا ضعف وارد شوید مهم است. اگر اقتدار باشد می‌شود به آینده مذاکرات امیدوار بود؛ این اقتدار زمانی به وجود می‌آید که شما از پشتوانه قوی برخوردار باشید. زمانی تیم ما می تواند از موقع قدرت وارد مذاکرات شود که در داخل کشور تفرقه وجود نداشته باشد.

مذاکرات هسته ای هم زمانی آغاز شد که ما انتخابات رو خیلی خوب شروع کرده بودیم و همزمان با آن ما در منطقه نیز صاحب اقتدار شده بودیم و اقتدار ملی و منطقه ای ما در کنار یکدیگر باعث شد تا  مذاکرات را با قوت و قدرت شروع کنیم.

اگر بتوانیم این شرایط را نگه داریم میتوانیم در مذاکرات پیروز شویم؛ در غیر اینصورت نباید امیدوار باشیم و  باید بدانیم که این ترفند دشمن است که می‌خواهد ما به جان هم بیفتیم.

تعریف شما به عنوان یک دیپلمات از آقای احمدی نژاد چیست؟

باید یاد بگیریم که از همه نیروهای کشور و از همه ظرفیت‌ها برای پیشرفت کشور استفاده کنیم. احمدی نژاد یا هرکسی دیگهری که به انتخاب مردم وارد سمت های تصمیم گیری شده باشد نیروهای کشور هستند. باید یاد بگیریم از نیروهای کشور به خوبی استفاده کنیم.

یک عده مخالف مذاکرات هستند و یک عده خوش بین هستند که اگر بتوانیم از همه نیروهای مخالف و موافق خوب استفاده کنیم بهتر از آن است که این جریان را حذف کنیم و حذف جریان های سیاسی به این معنا است که ما به بلوغ سیاسی نرسیده‌ایم.


نقاط ضعف آقای احمدی نژاد چه بود؟

بخش های از سیاست و اقتصاد متحمل ضعف های مدیریتی بودند.

شما در دوارن حضور چند وزیر خارجه در وزارت خارجه حضور داشتید؛ کدام وزارت خارجه را ترجیح میدهید؟

به نظر من وزارت خارجه یک جایگاه ویژه ای دارد و شرایط در دوران وزرای مختلف متفاوت بود.

برخورد آقای ظریف با شما چطور بود؟

آقای ظریف از من تعریف کردند و گفتند که بنده مدیر موفقی هستم.