شال و کلاه ورزشکاران، بازیگران، خوانندگان و... برای ورود به شورای شهر: خیانت به شهرت و ملت

عصر ایران - در روزهای گذشته موضوع ثبت نام واجدان شرایط نامزدی در انتخابات شوراها و خبر نامزدی شخصیت های مختلف سیاسی، فرهنگی، علمی، ورزشی و ... در این دوره از انتخابات شوراها تبدیل به یکی از سوژه های خبری شده است.

انتخابات شوراها امسال با انتخابات ریاست جمهوری به صورت همزمان برگزار می شود و قرار است با انتخابات شوراها سرنوشت مدیریت شهری  تهران و دیگر شهرهای بزرگ و کوچک و نیز روستاها با رای مردم به منتخبان سپرده شود.

روی سخن این نوشتار با نامزدهای "چهره" ای است که بدون داشتن تخصص لازم و تنها بر اساس مشهوریت و یا محبوبیت در عرصه های ورزشی و هنری و بدون سابقه و تخصص در مدیریت شهری ، پا در این عرصه نهاده اند و می خواهند برای مدت 4 سال برای مثال اداره کلان شهری چون تهران با همه معضلات و بحران های خرد و کلان آن را بر عهده بگیرند.

در این زمینه ذکر نکاتی چند لازم و ضروری به نظر می رسد:

1- تجربه حضور سیاسیون و نظامیان در ورزش در طی دهه های گذشته تجربه در مجموع تلخ و ناموفقی بوده است اما به واسطه نفوذ و قدرتی که این قشر از افراد در ساختار های حکومتی دارند ، گوش هایشان در برابر انتقادات سازنده و درست منتقدان در زمینه ضرورت دوری اصحاب سیاست و نظامی ها از عرصه مدیریت ورزشی شنوا نبود و آسیب و ضررهای حضور آنها در عرصه مدیریت ورزشی واضح تر از آن است که نیاز به توضیح و ارایه برهان داشته باشد و مراد اصلی این نوشتار نیز نیست.

حالا عکس این اتفاق رخ داده و ورزشی ها و هنری ها ، بی ان که تخصصی در مدیریت شهری داشته باشند ، عزمشان را جرم کرده اند که وارد شورای شهر شوند! چرا؟ چون معروف اند و احتمال رأی آوری دارند!

مگر شورای شهر ، به تخصص هایی چون برداشتن وزنه ، فیتیله پیچ کردن ، آپچاکی ، مجری گری برنامه کودک ، بازیگری سینما ، خوانندگی و سه گاه کشیدن و ... دارد؟ مگر نامداران ورزشی و هنری و رسانه ای چه چیزی کم دارند که وارد عرصه ای می شوند که تا کنون هیچ تجربه ای در آن نداشته اند؟!

2- متأسفانه  ملاک و معیار اصلی در نامزدی انتخابات مختلف در ایران "رای آوری" شده است. هر چند رای آوری یکی از ملاک های لازم در این عرصه باید باشد اما نکته اصلی در این است که عموم توصیه کنندگان به نامزدی چهره ها ، همواره به آنها می گویند : " شما رای می آورید نامزد شوید!"
و کمتر کسی به آنها می گوید: "شما می توانید کاری بکنید پس وارد این عرصه شوید."

این مساله ای مهم است. به ویژه برای مدیریت کلانشهری چون تهران و دیگر شهرهای کشور که با دهها معضل و مشکل دیرپا و بحران های متعدد فرهنگی ، اجتماعی، زیست محیطی و... دست و پنجه نرم می کنند.

در واقع ملاک  اصلی چهره های ورزشی و رسانه ای و هنری برای حضور در عرصه انتخابات شوراها (و یا احتمالا دیگر انتخابات ها) مساله " رای آوری" است نه این مساله که آیا می توانند قدمی برای بهبود اوضاع بردارند یا نه؟! در واقع ، همین که رأی آور هستند ، برای نامزدی شان کفایت می کند. کاردانی ، موضوعی ثانویه است.
متأسفانه ، جریان های سیاسی نیز برای این که بتوانند از معروفیت این افراد به نفع خود استفاده کنند، با بی مسوولیتی تمام در قبال جامعه ، به جای متخصصان مجرب ، آنها را در لیست انتخاباتی خود قرار می دهندو به این موضوع دامن می زنند.

3- آقایان و خانم های ورزشی ،هنری و رسانه ای و همه کسانی که بدون داشتن تخصص وارد عرصه انتخابات شوراها شده اید و امیدوارید با توجه به محبوبیت و شناخته بودنتان در افکار عمومی رای بیاورید و به کرسی های شوراهای شهر در تهران و دیگر شهرهای کشور تکیه بزنید!

بدانید و آگاه باشید که  در کلان شهری چون تهران بر اساس آمارهای رسمی سالانه رقمی نزدیک به 4 هزار نفر تنها و تنها به دلیل مستقیم آلودگی هوا می میرند و این ، تنها یکی از مشکلات موجود است.

شما که می خواهید به کرسی های عضویت در شوراها تکیه بزنید اگر واقعا بدون داشتن لیاقت و تخصص های لازم در عرصه مدیریت شهری ،جای یک متخصص و مدیر لایق را اشغال کنید در مرگ این عده از شهروندان کشورمان در تهران و دیگر شهرها سهیم هستید.

ورود هر کدام از شما ، می تواند جای یک متخصص را بگیرد. شورای شهر ، به متخصصین و افراد با تجربه در حوزه های شهرسازی و زلزله ، محیط زیست، علوم اجتماعی ، حمل و نقل ، حقوق و ... نیاز دارد. اگر در هر کدام از این عرصه ها ، تخصص و تجربه دارید ، بسم الله ! ولی اگر نه تخصص دارید و نه تجربه و فقط معروف هستید ، حرمت معروفیت خود را نگه دارید و نه به آن شهرت خیانت کنید و نه به این ملت.