ما در این فضای غبارگرفته، بهرغم همه رنجهایی که بر پیکره اندیشهورزان وآزادیخواهان دیارمان رفتهاست، انفعال را نه راه و نه حلی برای مشکلاتمان میدانیم که ما همان نسل پرامید دوم خردادیم. یا مُهر اول شناسنامهی مان به اسم محمد خاتمی خورده است یا با شور و اشتیاق با مادر و پدرهایمان پای صندوق رفته بودیم تا مطمئن شویم که رایشان همان سید دوست داشتنیاست با آن نگاه گرم و لبخند امن.اکنون پس از سهسال قهر که نه به رهایی دوستانمان از بند و نه به توقف روند تسلط خردستیزان مردمفریب در ادارهی امور مملکت انجامیدهاست و در شرایطی که هر روز بیشتر نظارهگر سقوط نه فقط شاخصهای توسعه و اقتصاد که پایمال شدن کرامت انسانی شدهایم، باور داریم که تداوم این سرخوردگی خواست اصلی تمامیتخواهان است.
گروه "پویش امید" با هدف حمایت از کاندیداتوری محمدرضا عارف در یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اعلام موجودیت کرد.
به گزارش مهر، گروهی با عنوان "پویش امید" ضمن اعلام موجودیت، از محمدرضا عارف معاون اول دولت اصلاحات برای کاندیداتوری در انتخابات ریاست جمهوری دعوت کرد.
متن بیانیه پویش امید بدین شرح است:
حرکت بشریت، هرچند خرامان، همواره به سوی آزادگی و کرامت بودهاست، تاریخ مبارزات بشر برای نیل به ارزشهای والای انسانی، قرون و اعصاری بس تاریکتر از اکنون ما را از سر گذرانده و شعلهی امید در سینهی انسان، همواره تنها داشتهی هویتبخش او بودهاست زیرا خرد جمعیِ بشر، بهدرستی دریافته که هیچ مرگی از ماندن در سنگر زودرستر نیست.
اگر دغدغه ارتقای منزلت انسانی با عقلانیت مسئولانه بهجای خیالاندیشی آرمانگرایانه همراه شود، موضع، یقینا انفعال و بیعملی نخواهد بود. سالهاست که ملت تاوان خاماندیشی کسانی را باز پس میدهد که بارها عَلَم تحریم از خیمهی ایشان برافراشته شد، با داعیهی تحریم فعال، که بنا بود با مشروعیتزدایی از نهاد حاکمیت، دموکراسی را محقق کند و چه خیال خام و چه تاوان سنگینی.
هرچند این انفعال در انتخابات 88 به مشارکتی پرشور و فراگیر بدل شد، بیدرایتی، جشنِ حضور را به سوگواری و سرخوردگی رسانید. اما بهگواه تاریخ هر زمان جای یاس و ناامیدی، امید و مسئولیتپذیری نشاندیم، حادثهای آفریدیم خلاف محاسبات و معادلات آنان که خرد جمعی را بههیچ انگاشتهاند.
ما در این فضای غبارگرفته، بهرغم همه رنجهایی که بر پیکره اندیشهورزان وآزادیخواهان دیارمان رفتهاست، انفعال را نه راه و نه حلی برای مشکلاتمان میدانیم که ما همان نسل پرامید دوم خردادیم. یا مُهر اول شناسنامهی مان به اسم محمد خاتمی خورده است یا با شور و اشتیاق با مادر و پدرهایمان پای صندوق رفته بودیم تا مطمئن شویم که رایشان همان سید دوست داشتنیاست با آن نگاه گرم و لبخند امن.
در تمام روزهای تلخی که بر همهیمان میگذرد، زیر سایهی یأس و دلزدگی، زنان و مردانی پرامید، صبور و مقاوم همچنان ایستادهاند که با تدبیر طرحی نو دراندازند. دغدغهی مشترکشان شروع دوباره است. آغازی مبتنی بر این واقعیت که نه آلترناتیوی برای نظام قابل تصوراست و نه راهی جز ثبات برای حفظ یکپارچگی کشور. تکیهشان بر همان عهد پیشین که با خدای خود بستهاند از قید منفعتطلبی و عافیتنشینی رهایشان کردهاست و باور دارند دیوار کشیها و بیاعتمادیها و روشهای حذفی مبتنی بر سلیقهی شخصی بهجای منافع ملی، سنگکجی است که امروز اینچنین باور و اطمینان جامعه را به فردا سست کردهاست.
اینک ما همراهشان شدهایم، که ایمان داریم چاره در دستان ما جوانان است، شور و شعور جوانیمان سرمایهایست که کشور را از انسداد کنونی نجات خواهد داد. فارغ از تمام منفعتطلبیها و دروغگوییها آمدهایم چون باور داریم اصلاحطلبی در چارچوب نظام تنها مسیر برای رسیدن به ایرانی آزاد و آباد و بالنده است. آمدهایم تا بگوییم اصلاحات نمردهاست، زنده است و اصلاح را از خودش شروع کردهاست. آمدهایم تا بگوییم سرانجامِ اعتماد به متفکران و نیروهای جوان و خلاق جامعه، برگشتن نگاه از خارج به اینسوی مرزهاست.
اکنون پس از سهسال قهر که نه به رهایی دوستانمان از بند و نه به توقف روند تسلط خردستیزان مردمفریب در ادارهی امور مملکت انجامیدهاست و در شرایطی که هر روز بیشتر نظارهگر سقوط نه فقط شاخصهای توسعه و اقتصاد که پایمال شدن کرامت انسانی شدهایم، باور داریم که تداوم این سرخوردگی خواست اصلی تمامیتخواهان است.
امروز قد برافراشتهایم با گامهایی استوار و پرامید. داشتهیمان دانش و آرامش است. فارغ از جنجال و هیاهو، پویش امید را آغاز کردهایم و نوگرایی، اندیشهمحوری و اعتماد به خرد جمعی نه شعار که شاکلهی حرکتمان است.
ما جوانان عضو پویش امید با احترام به تمامی فعالان سیاسی دلسوز و تأکید بر ضرورت اجماع اصلاح طلبان با اقدام فعالانهی بزرگان اصلاحات به خصوص جناب آقای سیدمحمد خاتمی، معتقدیم که حضور چهرهای چون دکتر محمدرضا عارف با مشخصههایی چون خردمندی، اخلاقمداری، تعادل، مدیریت مبتنی بر دانش و خرد جمعی و ایستادگی مدبرانه بر سر اهداف، فرصتیاست برای توقف روند اسفبار کنونی.
مرهم زخمهای امروزمان تنها همدلیست و آگاهی و امید.
دست یاریتان را در این راه میفشاریم.