مورینیو هم مورینیوی قدیم!

عصر ایران؛ پریا سپینود - خوزه مورینیو تا پیش از این اهل انتقاد کردن از بازیکنانش آن هم در برابر رسانه ها نبود. مورینیو معروف بود به اینکه سپر دفاعی تیمش است. وقتی یوهان کرایف از مورینیو انتقاد می کرد که چرا او ستاره اصلی تیمش است، مدافعان مورینیو یکی از کارکردهای  ستاره بودن او را، شکسته شدن همه کاسه کوزه ها بر سر او، پس از باخت تیمش می دانستند.

به عبارت دیگر مورینیوی ستاره، اگر چه در روزهای پیروزی بیش از بازیکنانش به چشم می آمد، در روزهای شکست نیز بیش از همه دیده می شد. بدین ترتیب وقتی چلسی یا اینترمیلان یا رئال مادرید می باخت، رسانه ها گریبان بازیکنان تیم را نمی گرفتند بلکه اول از همه به سراغ مورینیو می رفتند.  

اما این قاعده، که خود مورینیو هم آن را وضع کرده بود، برای زمانی بود که بین آقای خاص و شاگردانش همدلی کامل وجود داشت. او در چلسی و اینترمیلان، رهبر یک تیم واقعی بود. اما اکنون در رئال مادرید، بین فرمانده و سربازان شکاف افتاده است. کاسیاس و راموس چندان گوش به حرف مورینیو نیستند. رونالدو هم در رختکن با او بگو مگو می کند.

مورینیو دیگر در تمامی لحظات حامی بازیکنانش نیست. او این روزها در تنگناست و در فشار روحی سنگین، ترجیح می دهد بازیکنانش را مقصر و مسئول اصلی شکست جلوه دهد.

شاید هم حق با آقای خاص باشد ولی نفس همین تغییر رویه، نشان می دهد که آقای خاص تغییر کرده است. این مورینیو آن مورینیو نیست!

ادامه این روند، معلوم نیست رئال مادرید را به کجا می رساند. شاید مورینیو زودتر از موعد مادرید را ترک کند. شاید هم بخت و تدبیر او در نیوکمپ گل کند و رئال در کوپا دل ری از سد بارسا بگذرد و مورینیو با نزدیک شدن به فتح جام حذفی اسپانیا، فرصت یابد که در رئال باقی بماند تا به قهرمانی در چمپیونز لیگ یورش آرد.