این حرفا چیه؟!

عصرایران ورزشی، اردلان مجد- مساله ساده انتخاب پرچمدار ایران در المپیک لندن به یک مساله سخت و دشوار تبدیل شده است. مساله ای که شاید در بین مشکلات عدیده ورزش کشور پشیزی هم ارزش نداشته باشد.

در ابتدا قرار بود که بهداد سلیمی به عنوان پرچمدار انتخاب شود و حالا سخن از رضازاده و ساعی شده است. این دیگر در نوع خود بسیار جالب و عجیب است. آیا در کاروان ورزش کشور ورزشکاری نداریم که پرچم را در دست بگیرد که به سراغ افرادی مثل ساعی و رضازاده رفته اند.

دیگر اینکه واقعاً پرچم به دست چه کسی باشد اهمیت دارد؟ سوال دیگر اینجاست که مدال گرفتن با ارزش تر و مهم تر است یا پرچم گرفتن.

از این قضیه بوی خوبی به مشام می رسد. مسئولان ورزش ایران به جای آنکه بستر را برای هر چه خوش رنگ تر کردن و بیشتر کردن مدال ها فراهم کند، اینچنین افکار را منحرف کرده است.

ورزش ایران در پکن ناامیدکننده ظاهر شد و تنها طلای ساعی نجات بخش آبروی ایران بود.
شایستگی یک کشور به این نیست که چه کسی پرچمدار است، بلکه به این است که چقدر مدال کسب کرده است.

با نزدیک تر شدن به المپیک قضیه عکس یادگاری انداختن ها داغ شده است. به طور کلی همه دوست دارند که در چشم باشند و شاید قضیه پرچمدار هم چیزی جدا از این قضیه نیست. پرچمدار کاروان ورزش ایران به عنوان پیشاهنگ حرکت می کند و بیشتر مقابل دوربین های تلویزیونی و غیره خودنمایی می کند. این هم می تواند یک دلیل جنب و جوش پوچ برای انتخاب پرچمدار باشد.

به هر حال تا وقتی چنین چیزهای سخیف و بی ارزشی افکار برنامه ریزان و مسئولان ورزش ایران را پر کرده است، امیدواری به موفقیت ورزش آرزویی است محال و دست نیافتنی.