با پسرکی که مدعی همسر زیبایتان باشد چه می کنید؟

اظهارات اخیر وزیر امور خارجه امارات متحده عربی در پارلمان این کشور ، راجع به جزایر سه گانه ایرانی ، هر چند تکراری است اما عدم پاسخ به آن می تواند طرف اماراتی را دچار توهم شدیدتری سازد و در آینده گستاخ تر کند.

به گزارش عصرایران ، درباره سخنان شیخ جوان " عبدالله بن زاید آل نهیان" که مدعی اشغال جزایر سه گانه توسط ایران شده ، چند نکته قابل ذکر است:

1 - وی این سخنان را در پارلمان امارات و در پاسخ به سوالات نماینده ای به نام " احمد الضنخانی" گفته است.
از این رو ، می توان سخنان وی را دارای مصرف داخلی دانست ، چه آن که طبیعتاً در همه جای دنیا ، وزیران در برابر نمایندگان پارلمان ، سعی در راضی کردن آنها دارند و این قاعده ، درباره شیخ عبدالله نیز صادق است.
با این وجود "شیخ جوان" ، نتوانسته هنر دیپلماسی را به خوبی به کار گیرد و آن چه برای مصرف داخلی است را به گونه ای عرضه نماید که باعث واکنش خارجی نشود.

این آشفتگی را در جای جای سخنان وی می توان به وضوح دید ، مانند این که ابتدا حضور ایران در جزایر سه گانه را با اشغال جنوب لبنان و نوار غزه مقایسه می کند و سپس گویی که متوجه قیاس مع الفارق خود می شود ، سعی در اصلاح سخنش می کند و می گوید:" البته منظور من مقایسه بین ایران و اسرائیل نبود!"

یا در حالی که بخش اعظم خاک فلسطین در اشغال اسرائیل است ، فقط به اشغال غزه اشاره می کند و این در حالی است که اتفاقاً غزه ، از معدود بخش های فلسطین است که در اشغال صهیونیست ها قرار ندارد و تو گویی وزیر امور خارجه یک کشور عربی  ، هنوز نمی داند کدام یک از
بخش های فلسطین در اشغال است و کدام بخش ها در اختیار فلسطینی ها قرار دارد؟!

2 - اگر ایران از فردا دوبی را "سرزمین اشغالی" اعلام کند و از دولت امارات بخواهد آنجا را تخلیه کند ، اماراتی ها حتماً خواهند گفت: دوبی شهر خود ماست و حضور ما در شهر خودمان که اشغال محسوب نمی شود.
این ، جوابی است منطقی که ما نیز درباره جزایر سه گانه تنب کوچک ، تنب بزرگ و ابوموسی به اماراتی ها می دهیم.

3 - وزیر خارجه امارات در سخنان اخیر خود بر محکومیت "اشغالگری" در عرف عربی ، اسلامی و بین المللی تاکید کرده است.
با این حال وقتی ارتش صدام بخش هایی از ایران را اشغال کرده بود ، گویا به نظر خاندان حاکم بر امارات ، اشغالگری نه تنها از نظر عرف عربی ، اسلامی و بین المللی مذموم نبود ، بلکه جزو مستحبات نیز قرار داشت و دقیقاً به همین خاطر بود که دولت امارات میلیاردها دلار در اختیار صدام قرار داد تا مبادا آن اشغالگری ها با شکست مواجه شوند.
حکومت امارات ، این دوگانگی رفتاری را چگونه توجیه می کند؟

4 - شیخ عبدالله همچنین در اظهاراتی به دور از عرف بین الملل از شهروندان اماراتی خواست "برای کمک به برادران اماراتی خود در جزیره ابوموسی فکری کنند چرا که ارتباط با این افراد در سایه اشغال ایران متوقف است. در شرایط فعلی ایران مانع از رسیدن کمک ها، مصالح
ساختمانی یا دیگر خدمات به شهروندان اماراتی در جزیره ابوموسی می شود."

اگر اماراتی ها در ابوموسی زندگی می کنند و ایران بدین امر اجازه و رضایت داده ، که نشانه مهمان دوستی ماست و اگر حضورشان غیرقانونی است که نشانه اشغالگری امارات است و باید هر چه سریع تر این افراد از ابوموسی اخراج شوند همان طور که دولت امارات هر از چندی تعدادی از ایرانیان را از دوبی اخراج می کند.

5 - مقایسه ایران با اسرائیل ، دقیقاً طرحی است که آمریکایی ها از 5 سال پیش از برخی کشورهای عربی خواسته اند در ادبیات خویش اندک اندک به کار گیرند و البته تعدادی از دولتمردان و رسانه های عرب نیز با نادیده گرفتن واقعیت ها ، چیزی جز اطاعت از خود نشان نداده اند.

طبیعی است هر گاه نظر اعراب از سمت اسرائیل اشغالگر به سمت دیگری معطوف شود ، جشن سیاسی در تل آویو برپا می گردد و متاسفانه برخی اعراب ، با افتادن آگاهانه یا ناآگاهانه در این دام ، درست در مسیر مطلوب صهیونیست ها گام برمی دارند و این در حالی است که بخش اعظم یک سرزمین عربی - اسلامی در اشغال آنهاست.
در واقع ، صهیونیست ها می خواهند جبهه تقابل جهان اسلام با اسرائیل را به تقابل ایران و عرب تبدیل کنند و با انداختن توپ به داخل زمین مسلمانان ، به اشغالگری و جنایات خود در سرزمین های اشغالی ادامه دهند و شگفتا که برخی سیاستمداران و رسانه ها نیز به ساز غرب و اسرائیل ، رقص عربی می کنند.

این مقایسه همچنین نشان می دهد وزیر خارجه امارات هنوز متوجه نیست که اشغال فلسطین ، فقط جنبه "خاک" ندارد بلکه با توجه به وجود مسجد الاقصی در آن که از اماکن مقدس اسلامی است ، قضیه رنگ و بوی دینی هم دارد و لذا عجیب است که در بطن مقایسه وی ، ابوموسی و
تنب ها ، در کنار"قبله اول مسلمانان جهان" قرار می گیرند!

6 - از ایران انتقاد شده که چرا موضوع جزایر را به داوری بین المللی نمی گذارد؟!
اگر ایشان واقعاً دیپلمات باشد حتماً پاسخ این سوال را می داند و بر این اصل واقف است که هیچ کشوری تصمیم گیری درباره تمامیت ارضی خود را  به عهده نهادهای فراملی نمی گذارد .
این اشتباه و خیانتی است که رژیم شاه درباره بحرین مرتکب شد و این بخش از ایران ، از کشور جدا گردید.

اگر قرار باشد هر کشوری راجع به بخشی از خاک کشور دیگر ادعای مالکیت کند کشور مقابل هم به همراه مدعی ،شال و کلاه کند و راهی نهادهای قضایی بین المللی شود ، آن وقت موضوعی به نام احترام مرزها لوث خواهد شد و سنگ بر روی سنگ بند نمی شود.
این ، درست مانند آن است که مردی ، زن زیبایی داشته باشد و هر روز پسرکی مدعی آن زن باشد و به مرد بگوید"باید بیایی دادگاه تا ثابت کنی این زن توست.

راستی اگر چنین وضعیتی برای مقامات اماراتی رخ دهد ، با لبخند به آن "بچه پررو" خواهند گفت "صبر کن! الان آماده می شوم تا به دادگاه برویم" یا آن که گوشش را می پیچانند و از خود می رانندش؟

جهت اطلاع مقامات اماراتی باید بگوییم که خاک ایران  ،درست مانند ناموس برای ایرانیان ارزشمند است و حتی به بهای جانشان هم که شده ، از آن مراقبت می کنند.
اماراتی ها را به بازخوانی ماجرای جنگ هشت ساله تحمیلی صدام علیه ایران فرامی خوانیم که با ادعای ارضی به کشورمان حمله کرد و با ذلت بیرون شد.

7 - خطاب به همسایگان اماراتی «جبر جغرافیا» و «اتفاق تاریخ» را گوشزد می کنیم.

«جبر جغرافیا» این است که ما و شما ، به دلیل شرایط جغرافیایی ، همسایه همدیگریم و این وضعیت تا همیشه ادامه خواهد داشت و از آن گریزی نیست.
تا دنیا باقی است و در دو سوی خلیج فارس ، فرزندان "آدم و حوا" زندگی می کنند ، این همسایگی جغرافیایی هم باقی خواهد ماند.

اما «اتفاق تاریخ» ، همین شرایط کنونی منطقه است که طی آن ، ایران با آمریکا ، که قدرت جهانی است ، در حال چالش است و آمریکا هم برای غالب شدن در این کشاکش دو سویه ، با شماها ، علیه ایران به تعامل برخاسته و حمایت تان می کند.

این ، "اتفاق" ، بر خلاف آن "جبر" ، یک پدیده موقت است و دیر یا زود ، اوضاع منطقه عوض می شود و از جمله با برداشته شدن تحریم ها ، سرمایه های ایرانیان از دوبی به ایران باز خواهد گشت و منافع آمریکا و اروپا ایجاب خواهد نمود که عطای دوستی بی ریشه با شما را به لقایتان ببخشند.

همه عالم و آدم نیز  می دانند که اگر امروز برخی کشورهای عربی به خود جرأت می دهند و علیه ایران زبان درازی می کنند ، به دلیل آن است که حمایت آمریکا را بالای سر خود می دانند و الا آنها هیچگاه چنین جسارتی را مرتکب نمی شوند.

البته همان طور که ذکر شد ، این ها همه " اتفاقات تاریخ" اند که بر خلاف "جبرهای جغرافیا" تغییر شکل می دهند.
بنابراین بهتر است همسایگان اماراتی ما ، اندکی هم آتیه نگری کنند و به روزهایی اندیشه نمایند که اوضاع دگرگون شده و چتر حمایت آمریکا بر بالای سرشان نیست.
بنابراین به سود آنهاست که سابقه رابطه با کشوری که ذاتاً از آنها توانمندتر است را بدین شکل خراب نکنند تا خود و فرزندانشان در آینده هزینه ندهند.

ایرانی ها ، مردمانی صلح جو و معتقد به حفظ حرمت همسایه ها هستند و این احترام ، امارات را نیز شامل می شود و البته طبیعتاً از همسایه هم انتظار متقابل می رود.