عصر ایران - دی ان ای بازیابی شده از بقایای باستان شناسی انسان های باستانی که در مناطق تونس و شمال شرقی الجزایر امروزی زندگی می کردند، نشان می دهد که شکارچی-گردآورندگان اروپایی احتمالاً حدود 8500 سال پیش با قایق به شمال آفریقا سفر کرده اند.
تحقیقات جدید نشان می دهد که شکارچی-گردآورندگان باستانی از اروپا ممکن است حدود 8500 سال پیش از طریق مدیترانه به شمال آفریقا سفر کرده باشند.
اسکلت کشف شده در سایت هرقله در تونس
به گزارش عصر ایران، بر اساس مقاله ای که در 12 مارس در مجله نیچر منتشر شد، دی ان ای باستانی جمع آوری شده از بقایای افراد عصر سنگ از منطقه مغرب شرقی، که تونس و شمال شرقی الجزایر را در بر می گیرد، نشان داد که آنها ممکن است تا حدی از نسل شکارچی-گردآورندگان اروپایی باشند.
بقایای یکی از انسان های باستانی که در محوطه ای در تونس به نام دجبه پیدا شد، نشان داد حدود 6 درصد از دی ان ای او از تبار شکارچی-گردآورندگان اروپایی سرچشمه گرفته است. این نتایج اولین شواهد ژنتیکی واضح از تماس بین جمعیت های اولیه اروپایی و شمال آفریقا را نشان می دهد، و حاکی از آن است که شکارچی-گردآورندگان اروپایی عصر سنگ و آفریقای شمالی ها ممکن است بیش از آنچه در ابتدا تصور می کردیم با یکدیگر تعامل داشته اند.
ران پینهاسی، انسان شناس تکاملی در دانشگاه وین و یکی از نویسندگان این مطالعه، در بیانیه ای گفت: "چند دهه پیش، برخی از انسان شناسان زیستی بر اساس تحلیل های مورفولوژیکی ویژگی های اسکلتی، پیشنهاد کردند که شکارچی-گردآورندگان اروپایی و شمال آفریقا با یکدیگر تماس داشته اند."
او افزود: "در آن زمان، این نظریه بیش از حد حدس و گمان به نظر می رسید. با این حال، 30 سال بعد، داده های ژنومی جدید ما این فرضیه های اولیه را تأیید کرده است. این به واقع هیجان انگیز است."
نقشه ای از مغرب شرقی در شمال آفریقا، شامل (1) افالو بو رومال؛ (2) دجبه؛ (3) doukanet el khoutifa؛ و (4) هرقله
عصر سنگ با استفاده از ابزارهای سنگی حدود 3 میلیون سال پیش (پیش از وجود انسان های مدرن) آغاز شد و حدود 5000 سال پیش در بخش هایی از شمال آفریقا و اروپا با ظهور ابزارهای فلزی و تمدن های اولیه به پایان رسید. در طول عصر سنگ، انسان ها در اروپا و شمال آفریقا بیشتر به عنوان شکارچی-گردآورنده زندگی می کردند و به تدریج در دوران نوسنگی یا عصر سنگ جدید، که بین حدود 10000 تا 2000 پیش از میلاد رخ داد، به کشاورزی و جوامع پیچیده تر روی آوردند.
تا پیش از این، باستان شناسان اطلاعات زیادی در مورد گذار به کشاورزی در شمال آفریقا نداشتند، و بیشتر داده های ژنومی از محوطه هایی در مغرب غربی (مراکش امروزی) به دست می آمد.
سایت حفاری باستان شناسی مغرب شرقی در doukanet el khoutifa، تونس
سایت باستان شناسی در هرقله، تونس
دیوید رایش، متخصص ژنتیک جمعیت در دانشکده پزشکی هاروارد و یکی از نویسندگان این مطالعه، به نیچر نیوز گفت: "داستان زیادی برای شمال آفریقا وجود نداشت. این حفره ای بزرگ بود."
تحقیقات پیشین در مغرب غربی نشان داد که مردم این منطقه سطوح بالایی از تبار کشاورز اروپایی (از نظر ژنتیکی متفاوت از شکارچی-گردآورندگان) داشتند، که به دلیل حرکت کشاورزان از طریق تنگه جبل الطارق در حدود 7000 سال پیش، در برخی جمعیت ها به 80 درصد می رسید.
محققی در حال حفاری بقایای انسان در Doukanet el Khoutifa تونس است
مطالعه جدید نشان می دهد که در مقام مقایسه، مردم مغرب شرقی تبار کشاورز اروپایی بسیار کمی داشتند و در عوض، از نظر ژنتیکی کاملاً دست نخورده باقی ماندند - به استثنای شگفت انگیز برخی از تأثیرات اولیه شکارچی-گردآورندگان اروپایی.
باستان شناسان دی ان ای استخوان ها و دندان های 9 نفر را که بین 6000 تا 10000 سال پیش در مغرب شرقی زندگی می کردند، تجزیه و تحلیل کردند. دی ان ای نشان داد یکی از انسان های باستانی که حدود 8500 سال پیش زندگی می کرد، حدود 6 درصد دی ان ای مشترک با شکارچی-گردآورندگان اروپایی دارد. این نشان می دهد که شکارچی-گردآورندگان ممکن است با قایق، احتمالاً کانوهای چوبی بلند، از طریق مدیترانه سفر کرده اند.
دانشمندان نمونه هایی از سایت های باستان شناسی شمال آفریقا را در دانشکده پزشکی هاروارد پردازش می کنند
آثاری از شیشه آتشفشانی یا ابسیدین از پانتلریا، جزیره ای در تنگه سیسیل، نیز در یکی از محوطه ها پیدا شد، که نشان می دهد این شکارچی-گردآورندگان ممکن است در سفر خود از طریق دریا در چندین جزیره توقف کرده باشند.
این دی ان ای همچنین نشان داد که تبار کشاورزان اروپایی در این منطقه بسیار کم بود و فقط به حدود 20 درصد می رسید. این نشان می دهد که مغرب شرقی در مقایسه با مغرب غربی از نظر ژنتیکی و فرهنگی بسیار مقاوم بود. این مساله توسط اکتشافات باستان شناسی پیشین نیز پشتیبانی می شود که نشان دادند کشاورزی تنها پس از حدود 1000 سال پیش از میلاد به طور کامل در مغرب شرقی پذیرفته شد.