گروه هایی که با بشار اسد می جنگند را چه بنامیم: "تروریست" یا "مخالفان مسلح" ؟

عصر ایران - گروه هایی که با بشار اسد می جنگند را چه بنامیم: "تروریست" یا "مخالفان مسلح" ؟ نگاه سیاسی می گوید هر که را دوست نداری، تروریست بخوان و اگر آن که دوست داری، در روز روشن دست به عمل تروریستی زد، می توانی نام دیگری برایش در نظر بگیری؛ درست مانند آمریکا که دفاع حزب الله لبنان در خاک خودش را اقدام تروریستی می خواند و شلیک مستقیم نظامیان اسرائیل به کودکان فلسطینی را دفاع مشروع!

تروریسم به تحرکات خشونت بار و غیردفاعی فرد یا گروهی گفته می شود که معمولاً با انگیزه های سیاسی و ایدئولوژیک و علیه غیرنظامیان، مراکز دینی، نهادهای دولتی و ..صورت می گیرد و طیف وسیعی از حملات مسلحانه، حملات انتحاری، آدم ربایی و ... را شامل می شود.

بنابراین، گروهی که در کشور خود، در برابر اشغالگران مقاومت می کند، مشمول این تعریف نیست ولی افرادی که از کشورهای مختلف، در کشوری مشخص و بدون دعوت دولت آن جمع می شوند و با انگیزه های دینی و مذهبی، به کشتار افرادی که با آنها همسو نیستند می پردازند و می کوشند ایده آل های اعتقادی خود را به ضرب و زور سلاح و کشتار بر دیگران تحمیل کنند، تروریست نامیده می شوند؛ مصداق بارزش نیز گروه هایی مانند داعش، القاعده و جبهه النصره هستند. داعش و القاعده در حال حاضر غیر فعال هستند و به نوعی نابود شده اند ولی سومی با تغییر نام به تحریر الشام، به فعالیت خود ادامه می دهد.

کانال عصر ایران در تلگرام

دقیقاً به همین است که تحریرالشام حتی توسط آمریکا نیز یک گروه تروریستی خوانده شده است و پرونده جنایاتش علیه هزاران غیرنظامی مخصوصاً غیر سنی ها، دستکم نزد افکار عمومی، هنوز مفتوح است.

بنابر این، در جنگ داخلی کنونی، تحریر الشام که قبلاً شاخه ای از داعش بود و سپس عضو القاعده شد و بعداً با نام جبهه النصره به فعالیت خود ادامه داد، بدون هیچ گونه تردیدی و مستند به جنایات جنگی متعددی که علیه غیرنظامیان کرده، یک گروه تروریستی است و تغییر نامش، تغییری در ماهیتش نمی دهد.

اما آن بخش از مردم سوریه که بدون وابستگی به جریان های تروریستی، به مخالفت با حکومت اسد پرداخته و برای دفاع از خود در برابر ارتش، دست به سلاح برده اند و متعرض غیرنظامیان نشده اند، معارضان یا مخالفان مسلح هستند نه گروه های تروریستی. وزیر خارجه ایران، امروز اینان را "گروه های معارض مشروع" خوانده است.

نکته جالب توجه در سوریه این است که آنقدر تعداد گروه های مسلح که علیه دولت و گاه علیه همدیگر می جنگند زیاد شده که اغلب واقعاً نمی توان تشخیص داد ماهیت فلان گروهی که بهمان پایگاه را تصرف کرده، چیست و اینجاست که تداخل مفاهیم نیز رخ می دهد و ناظر بیرونی نمی داند در بحبوحه حوادثی که ناگهانی رخ می دهند و در دل حادثه بعدی محو می شوند، استفاده از کدام واژه برای اشاره به آنها دقیق تر است.

در مجموع، نباید گروه هایی که صبغه و سابقه ترویستی دارند به واسطه حب و بغض های سیاسی تبرئه شوند و از سوی معترضان و مخالفان به ستوه آمده را نیز تروریست خواند و تر و خشک را با هم سوزاند. ضمن آن که هر کشوری نگاه خاصی به موضوعات مختلف دارد و بعضاً رسانه ها ناگزیر از حرکت در چارچوب های اعلامی اند ولو آن که بعضاً با اصول حرفه ای نیز چندان همسو نباشند.