روزنامه هم میهن : آقای عارف! شما وظیفه داشتید بگویید چه چیزهایی از دولت سیزدهم تحویل گرفته اید

این نوع حرف‌ها چند دهه است که تکرار می‌شود چیزهای پنهانی در این کشور نیست. در نهایت هم مردم مطلع می‌شوند و اتفاقاً بیش از اینکه می‌خواهید بگویید، مطلع هستند و جایی هم برای نگرانی ندارند. لذا نزدن این‌گونه حرف‌ها برای جامعه بسیار کم‌هزینه‌تر از زدن آنهاست که هیچ گرهی را نمی‌گشاید.

روزنامه هم میهن نوشت: ظاهراً دولت تحت‌فشار تندروهای طرفدار دولت پیش قرار گرفته است؛ لذا برای دفاع از خود آستین بالا زده و به ادبیات غیرموثر گذشته رجعت کرده است.

ابتدا وزیر صنعت در توجیه افزایش قیمت خودرو گفت: «افزایش قیمت خودروها مصوبه‌ای بود که باید در دولت قبل انجام می‌گرفت، ولی رها شده بود.ببینید ما وضعیت سهام این خودروسازها در بورس را بررسی کردیم و دیدیم که برای ۲۰میلیون نفر سهام‌دار این موارد مهم بود. با این اقدام شاهد تاثیر بر بورس و سهام مردم بودیم. افزایشی که برای قیمت خودرو اعمال شد، نصف آن چیزی است که ۱۸ماه پیش مصوب شده بود. با وجود اینکه مایل به افزایش قیمت خودرو نبودیم وقتی دو طرف معادله را نگاه کردیم، متوجه شدیم در درازمدت به نفع مجموعه اقتصادی کشور و خودروسازان با این سهم بالا در اشتغال و این همه سهام‌دار است. در نهایت تصمیم گرفتیم تا آنچه که ۱۸ماه قبل مصوب شده بود، اجرا شود.»

اکنون هم آقای معاون اول معترض فقدان اظهارنظرهای دلگرم‌کننده و منصفانه از سوی مخالفان خود شده و گفته‌اند که: «هدف «دولت وفاق ملی»، تثبیت وضعیت اقتصادی و جلوگیری از افزایش تورم است. «آگاهانه» سکوت کرده‌ایم،‌ اگرحملات غیرمنصفانه ادامه یابد، به مردم اطلاع خواهیم داد چه تحویل گرفته‌ایم. آنها که تریبون دارند، چرا درسه سال گذشته سکوت کرده بودند؟ از آنها که تریبون دارند، توقع می‌رود به مردم دلگرمی بدهند. بخشی از آنچه که اجرا شد، مصوبات گذشته بوده است. نمی‌خواهیم مسائلی را بگوییم که مردم نگران شوند.»

این ادبیات و این رویکرد به‌کلی زیان‌بار است. باید هر روز بیایید و یک گله‌ای کنید و یک توجیه باربط و بی‌ربطی را به مردمی بدهید که این چیزها برای منتقدان و مخالفان و حتی مردم اصلاً مهم نیست. اینها فقط برای گوینده و اطرافیانشان جالب است که با شنیدن آنها در گوش یکدیگر بگویند که عجب پاسخ مستدلی دادیم و از خود رفع‌تکلیف کنند.

اگر وزیر صنعت معتقد است که همچنان قیمت‌گذاری باید باشد، باید توضیح دهد که چرا؟ از سوی کدام مرجع؟ و طبق چه ضوابطی؟ و هرچند وقت یک بار باید تجدیدنظر و ارزیابی مجدد شود؟ این را یک بار برای همیشه می‌گویند نه اینکه بگویند مایل به افزایش نبودند. یعنی چه؟ مگر به میل شماست؟ مگر از جیب خود می‌پردازید که مایل باشید یا نباشید؟

مطابق این استدلال‌ها باید به دولت قبل انتقاد کنید که چرا وظیفه خود را انجام ندادند؛ نه اینکه بگویید مصوب آنهاست. اگر کاری درست است با افتخار از آن دفاع کنید. تازه با این استدلال مسئولیت دخالت در امر بورس را هم نادانسته پذیرفته‌اید. درباره سخنان آقای معاون اول هم باید گفت که ناظران دولت‌ها را با اهدافش داوری نمی‌کنند؛ بلکه با عملکردش می‌سنجند.

دولت پیش هم چنین ادعاهایی داشت؛ ولی نتیجه چه بود؟ زیان کامل. ولی اینکه از دیگران می‌خواهید که حملات غیرمنصفانه نکنند و اگر کردند شما هم خواهید گفت چه تحویل گرفته‌اید؛ ادبیاتی شایسته و در سطح این دولت و مردم نیست.

این گروکشی‌های بی‌سرانجام و پوچ هیچ سودی برای مردم ندارد. اولاً، شما وظیفه داشتید که می‌گفتید چه چیزی تحویل گرفته‌اید. حالا اگر نخواستید بگویید، دیگر دلیلی ندارد که بخواهید آن را چماقی علیه دیگران حتی مخالفان غیرمنصف کنید. به‌علاوه، کاربرد ترکیب «حملات غیرمنصفانه» بی‌معنی است.‌

چون «حملات منصفانه» نداریم. هر کسی حق دارد نقد کند. اگر دروغ می‌گوید، شکایت کنید؛ وگرنه، پاسخ مستدل دهید و اگر پاسخی ندارید، محترمانه بپذیرید. اینکه آنان سه سال است سکوت کرده‌اند، به خودشان مربوط است و مسئولین حکومتی حق پرسش دراین‌باره را ندارند.

اینکه می‌گویید بخشی از آنچه اجرا شد، مصوبات گذشته است؛ توجیه کار شما نیست. شما باید با افتخار از کار خودتان دفاع کنید.

این نوع ادبیات، انفعالی و نشانه نداشتن پاسخ است. بدترین گزاره نیز جمله پایانی آقای معاون اول است که گفته‌اند: «نمی‌خواهیم مسائلی را بگوییم که مردم نگران شوند».