رازهای رابطه زمین با ماه / آیا ماه به ما نزدیک‌ تر می‌شود یا دورتر؟

فاصله ماه از زمین بسته به موقعیت آن در مدار بیضوی‌اش تغییر می‌کند. به‌طور معمول، میانگین فاصله ماه از زمین حدود ۳۸۴,۴۰۰ کیلومتر است. اما این فاصله از ۳۵۶,۴۷۰ کیلومتر در نزدیک‌ترین حالت (perigee)، تا ۴۰۵,۶۰۰ کیلومتر در دورترین حالت (apogee) متغیر است.

فاصله ماه از زمین یک عدد ثابت نیست و در حال حاضر ما در یک زمان منحصر به فرد از تاریخ ماه زندگی می‌کنیم، زیرا در گذشته ماه به زمین بسیار نزدیک‌تر بوده و طی ۴ میلیارد سال گذشته به تدریج از آن دور شده است.

به گزارش ایسنا؛ فاصله ماه از زمین بسته به موقعیت آن در مدار بیضوی‌اش تغییر می‌کند. به‌طور معمول، میانگین فاصله ماه از زمین حدود ۳۸۴,۴۰۰ کیلومتر است. اما این فاصله از ۳۵۶,۴۷۰ کیلومتر در نزدیک‌ترین حالت (perigee)، تا ۴۰۵,۶۰۰ کیلومتر در دورترین حالت (apogee) متغیر است.

فضانوردان آپولو در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ بازتاب‌دهنده‌هایی بر سطح ماه قرار دادند تا دانشمندان با استفاده از لیزرهای پرقدرت بتوانند سرعت بازتاب نور و در نتیجه فاصله دقیق ماه از زمین را اندازه‌گیری کنند. این فناوری یکی از دقیق‌ترین روش‌های اندازه‌گیری فاصله ماه است. در زمانی که ماه در نزدیکترین فاصله با زمین قرار دارد، ماه ۳۰درصد درخشان‌تر و ۱۴ درصد بزرگتر به نظر می‌رسد که به این پدیده «ابرماه» گفته می‌شود. برعکس، در زمانی که در دورترین فاصله از زمین قرار دارد، به آن «ریز ماه» می‌گویند.

اگرچه فاصله ماه و فازهای آن هر دو تقریبا با چرخه‌ای ۲۷ روزه هماهنگ هستند، اما مستقیما با هم ارتباطی ندارند. برای آگاهی و اطلاع مردم، میانگین فاصله ماه از زمین عموما با یک عدد بیان می‌شود، اما برای مأموریت‌های فضایی، مانند فرود بر ماه، نیاز به اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری است.

Noah Petro، دانشمند پروژه مدارگرد شناسایی ماه ناسا، می‌گوید که در حال حاضر ما در یک زمان منحصر به فرد از تاریخ ماه زندگی می‌کنیم، زیرا در گذشته ماه بسیار به زمین نزدیک‌تر بوده و طی ۴ میلیارد سال گذشته به تدریج از آن دور شده است. امروز، ماه به اندازه‌ای دور است که می‌توانیم پدیده‌هایی مانند «کسوف کامل» را تجربه کنیم.

در دوران اولیه تشکیل ماه، این قمر بسیار نزدیک‌تر به زمین بود و طی ۴ میلیارد سال به تدریج از آن فاصله گرفته است. امروز، فاصله فعلی ماه به ما امکان تجربه رویدادهای نادری مثل «کسوف کامل» را می‌دهد.

Craig Hargrove، استاد زمین‌شناسی و فضانوردی در دانشگاه ایالتی آریزونا و محقق اصلی ماموریت LunaH-Map، اشاره می‌کند که فاصله ماه بسته به مکان آن در مدار تغییر می‌کند. به طور مثال، فاصله ماه در دورترین فاصله (apogee) آن‌قدر زیاد است که اگر میانگین قطر هفت سیاره منظومه شمسی (عطارد، زهره، مریخ، مشتری، زحل، اورانوس و نپتون) را جمع کنیم، می‌توانند در این فاصله جای بگیرند. این واقعیت به عنوان یک آزمایش فکری جالب است که نشان می‌دهد فاصله apogee تا چه اندازه می‌تواند زیاد باشد.

در مأموریت‌های فضایی، مانند سفر به ماه یا فرود بر آن، اندازه‌گیری دقیق فاصله ماه از زمین اهمیت زیادی دارد. اگرچه تغییر فاصله میان perigee و apogee تنها می‌تواند زمان سفر را کمی تغییر دهد، اما عوامل دیگر مانند مسیر پرواز، شرایط محل فرود و میزان نور خورشید برای مأموریت‌های فضایی به ماه مهم‌تر هستند.

کانال عصر ایران در تلگرام