غزل شماره 379 حافظ

سرم خوش است و به بانگ بلند می‌گویم
که من نسیم حیات از پیاله می‌جویم

عبوس زهد به وجه خمار ننشیند
مرید خرقه دردی کشان خوش خویم

شدم فسانه به سرگشتگی و ابروی دوست
کشید در خم چوگان خویش چون گویم

گرم نه پیر مغان در به روی بگشاید
کدام در بزنم چاره از کجا جویم

مکن در این چمنم سرزنش به خودرویی
چنان که پرورشم می‌دهند می‌رویم

تو خانقاه و خرابات در میانه مبین
خدا گواه که هر جا که هست با اویم

غبار راه طلب کیمیای بهروزیست
غلام دولت آن خاک عنبرین بویم

ز شوق نرگس مست بلندبالایی
چو لاله با قدح افتاده بر لب جویم

بیار می که به فتوی حافظ از دل پاک
غبار زرق به فیض قدح فروشویم

تفسیر :

از دودلی و تردید دوری کنید، قبل از شروع کار جدید به عواقب آن خوب بیندیشید و با تدبیر تصمیم بگیرید. از افراد دورو و فریبکار برحذر باشید و صداقت را اصل اساسی هر کاری قرار دهید.

مدتی است برای انجام کاری امروز و فردا می کنید. تنبلی را کنار بگذارید و همه تلاش خود را به کار گیرید تا سرنوشت خود را با دست های خود بسازید.