«کبوتر اسکندرون» یک نژاد از کبوتر‌های فانتزی است که در طی سالیان متمادی پرورش انتخابی ایجاد شده است. اسکندرون ها، همراه با انواع دیگر کبوتر‌های اهلی، همگی از نوادگان کبوتر کوهی هستند. این نژاد به نام نورنبرگ بغداد نیز شناخته می‌شود.
به گزارش راز بقا، کبوتر اسکندرون یک نژاد معمولی از کبوتر‌های پرورشی نیست چرا که ظاهری متمایز دارد و به نظر می‌رسد بیشتر شبیه مرغ باشد تا کبوتر.
مانند بسیاری از نژاد‌های کبوتر، اسکندرون در گذشته به دلیل اندازه آن‌ها برای تولید گوشت پرورش داده می‌شد، اما امروزه پرورش دهندگان مدرن آن‌ها را برای نمایشگاه و به عنوان حیوانات خانگی پرورش می‌دهند. از ویژگی‌های متمایز این نژاد می‌توان به چهره‌ای آب شده با منقاری آویزان اشاره کرد.
این نژاد اولین بار توسط یک استاد علوم طبیعی ایتالیایی به نام اولیسه آلدرووندی در سال ۱۵۹۹ در کتاب پرنده شناسی خود توصیف شد. این استاد آن‌ها را با نام علمی Columba turcica یا Columba persica شرح داد. نام‌های رایج آن‌ها در دنیای انگلیسی زبان اسکندرون (Scandaroon) و در هلند با نام Neurenberger Bagadet خوانده می‌شد که اکنون به نورمبرگ بغداد تغییر کرده است.
برخی از مورخان طیور بر این باورند که کبوتر نژاد اسکندرون در واقع از ایران آمده و از بنادر خاورمیانه به اروپای غربی معرفی شدند. گفته می‌شود نام اصلی «آن‌ها اسکادارون» (Scadaroon) بوده است.
به گفته جان مور در سال ۱۷۳۵، این نام از شهری گرفته شده که ظاهراً آن‌ها در آن پرورش یافته اند. نظریه دیگر این است که اسکندرون کلمه ترکی اسکندر است و نام آن برگرفته از این باور است که اسکندر مقدونی از این نژاد به عنوان حامل پیام استفاده کرده است. اگر این نظریات تا حدودی درست باشند می‌توان گفت که کبوتر اسکندرون یک نژاد بسیار باستانی است.
باور بر این است که اولین جفت مولد در شهر بندری اسکندرون ترکیه، که در مرز ترکیه و سوریه است، خریداری شد. در ترکیه آن‌ها را «باگاتین» (Bagatin) می‌نامیدند.
اسکندرون (Scandaroon) احتمالاً تغییر شکل یافته کلمه Scadaroon یا Iskenderun است و از زمانی شروع شد که بازرگانان برای اولین بار این نژاد خاص را به اروپا بردند.
شهر نورنبرگ در آلمان، که در آن زمان یک شهر تجاری پررونق بود به نظر می‌رسد مقصد آن‌ها بوده و از آنجا به سایر پرورش‌دهندگان کبوتر در سراسر اروپا توزیع شده است. اگرچه آن‌ها را می‌توان در انگلستان، فرانسه و هلند یافت، اما نژاد اروپای غربی این نوع از کبوتر در آلمان و در شهر نورنبرگ توسعه یافت.
آن‌ها با نام‌های «نورنبرگ باگدت» (Nuremberg Bagdette) در آلمان، «نورنبرگر بادادت» (Neurenberger Badadet) در هلند و «باگادایس د نورنبرگ» (Bagadais de Nuremberg) در فرانسه خوانده می‌شوند.
انواع مختلفی از این پرندگان وجود دارد، اما همه آن‌ها با نام «باگادِت» در کنار هم قرار می‌گیرند. کبوتر‌های اسکندرون از جمله کبوتر‌هایی بودند که توسط «چارلز داروین» نگهداری می‌شدند.
به عنوان یک کبوتر انتخابی، زیستگاه آن کاملاً داخلی است و توزیع آن بر اساس مالکیت است. بدین معنی که این کبوتر با توجه به اینکه کاملا اهلی است زیستگاه مشخصی ندارد و هر کسی که آن را پرورش دهد در واقع زیستگاه این کبوتر است. هیچ کبوتر اسکندرون وحشی وجود ندارد.
کبوتر اسکندرون محل بحث و جدل بسیاری است، اما در هر حال ویژگی‌های ظاهری مشخصی دارد. طول بال‌های این کبوتر ۷۰ تا ۷۵ سانتیمتر است و طول این کبوتر نیز حدود ۴۲ تا ۴۳ سانتیمتر است. این کبوتر بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ گرم وزن دارد و در رنگ‌های خالدار، سفید، سیاه، آبی، قرمز و زرد یافت می‌شود.
این در حالیست که کبوتر‌های اهلی نشده به طول متوسط ۶۴ تا ۷۲ سانتیمتر طول بال دارند و طول آن‌ها بین ۳۲ تا ۳۷ سانتیمتر است و بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ گرم وزن دارند.
یکی از متمایزترین ویژگی‌های این نژاد، گردن و پا‌های بلند است. پا‌های آن‌ها نه تنها بلند است بلکه مچ پا و انگشتان آن‌ها نیز درشت است. اسکندرون‌ها نیز بزرگتر از کبوتر‌های وحشی یا اهلی معمولی هستند و دارای ساختار مغرور و ایستاده هستند.
سر این نژاد دراز است و منقارش شبیه منقار یک کبوتر معمولی نیست، اما بسیار قوی است و به سمت پایین خمیده و آویزان است. به نظر می‌رسد که این منقار باید متعلق به یک پرنده شکارچی باشد نه یک کبوتر. جدا از حالت باشکوه، چشمان درخشان و قرمزی چشم آن‌ها را از سایر کبوتر‌ها متمایز می‌کند. چشم‌ها ویژگی بارز این پرندگان است.
کبوتر اسکندرون نمونه‌ای عالی از این است که چگونه پرورش انتخابی می‌تواند ویژگی‌های متفاوتی را حتی در کشور‌های نزدیک به هم ایجاد کند. سه نوع شناخته شده اسکاندرون اروپایی وجود دارد: انگلیسی، فرانسوی و آلمانی.
در بین این سه نوع نوع انگلیسی از همه کوچکتر است و دارای منقار خمیده‌تر و پا‌های کوچکتر است. نژاد آلمانی از نظر اندازه و وزن بزرگتر با منقار بلندتر، قوی‌تر و پا‌های بزرگتر است. فرانسوی‌ها بلندتر، قائم‌تر و لاغرتر هستند (و نام فرانسوی‌ها را بغداد گذاشتند).
آن‌ها در جا‌های مختلف به عنوان زشت، زیبا، غیرعادی، غیرنرمال و به دلیل ویژگی هایشان افراطی توصیف شده اند. رنگ‌های اسکندرون شامل سفید، سیاه، آبی، قرمز و زرد است در انگلستان، آن‌ها به طور کلی با سر سفید، یک لکه رنگی زیر منقار، بال‌های عمدتاً سفید و دم رنگی مشخص می‌شوند.
این پرندگان کبوترانی آرام، ساکت، باهوش و جالب برای نگهداری هستند. آن‌ها با انسان معاشرت دارند و این باعث می‌شود حیوانات خانگی خوبی باشند. یکی از ویژگی‌های عجیب این کبوتر‌ها این است که نسبت به نوع خود تحمل چندانی ندارند. اسکندرون‌هایی که در کنار هم قرار می‌گیرند، تمایل دارند بین خودشان دعوا و مبارزه کنند. با این حال، آن‌ها با سایر نژاد‌های کبوتر به خوبی کنار می‌آیند.
کبوتر اسکندرون زمانی برای مسابقات پروازی مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما دیگر برای پرواز‌های رقابتی استفاده نمی‌شود. این پرنده مقاوم است و برای تحمل شرایط آب و هوایی شمال اروپای معتدل پرورش یافته است.
هنگامی که کبوتر‌های اسکندرون برای اولین بار به اروپا معرفی شدند، نگرانی‌هایی در مورد توانایی‌های فرزندپروری آن‌ها وجود داشت. جوجه‌های جوان آن‌ها به کندی رشد می‌کردند. پرستاری جوجه‌های اسکندرون برای سایر پرندگان به دلیل شکل متفاوت منقار آن‌ها دشوار بود، اما این نژاد به والدینی عالی تبدیل شده است.
سال‌ها پیش، (بیشتر در آلمان)، پرورش‌دهندگان منقار نوزادان را برای افزایش انحنای آن‌ها دستکاری می‌کردند، اما این کار دیگر انجام نمی‌شود.
روند پرورش جوجه‌ها مانند سایر کبوترهاست؛ ۱ یا ۲ تخم در هر کلاچ می‌گذارند و به مدت ۱۲ تا ۱۵ روز انکوبه می‌شوند. هر دو والدین وظیفه مراقبت از تخم‌ها و جوجه‌ها را بر عهده می‌گیرند. به طور کلی، کبوتر اسکاندرون یک نژاد بسیار جالب برای دیدن است و پرورش آن آسان است.