انواع اصلی تپه‌های مریخی مگاریپل، سهموی یا برچان (بار - کان)، عرضی و ستاره‌ای هستند. همان‌طور که باد به شن و ماسه می‌وزد، دانه‌ها می‌لغزند و جهش می‌کنند و در سراسر سطح پراکنده می‌شوند و اگر دانه‌های شن فراوان باشد در تپه‌ها و رانش‌های کوچک تپه‌های شنی ایجاد می‌کنند.
به گزارش همشهری آنلاین، معمای «عنکبوت‌های غول‌پیکر عجیب» کشف شده در مریخ سرانجام پس از بازآفرینی سیاره قرمز در یک بشکه توسط دانشمندان حل شد.
بعضی نظریات در این‌خصوص نشان می‌دهند ساختارهای دوکی تمام آن چیزی است که از زمانی که مریخ آب‌وهوای متفاوتی داشت باقی‌مانده است.
از زمانی که مدارگردهای مریخ در سال ۲۰۰۳ تصاویری را ارسال کردند، سازندهای زمین شناسی عنکبوت مانند برای دانشمندان شناخته شده بودند. با وجود این، ساختارهای دوکی فقط در نیمکره جنوبی سیاره ظاهر می شوند.
این ساختارها توسط یخ دی‌اکسیدکربن ایجاد شده‌اند؛ ماده‌ای که تابه‌حال در زمین یافت نمی‌شد.
این مطالعه از فرآیندهایی که توسط مدل جدید توضیح داده شده است پشتیبانی می‌کند؛ توضیحی که به طور گسترده برای تغییرات فصلی در سطح مریخ پذیرفته شده است.
بر اساس این تئوری، نور خورشید زمانی که از میان صفحات یخ دی‌اکسیدکربنی که در هر زمستان در سطح مریخ جمع می‌شود، بتابد، خاک مریخ را گرم می‌کند.
خاک گرما را جذب می‌کند و باعث می‌شود یخ مجاور به طور مستقیم به گاز دی‌اکسیدکربن تبدیل شود؛ بدون اینکه ابتدا مایع شود؛ فرآیندی که به‌عنوان تصعید شناخته می‌شود.
با افزایش فشار، یخ مریخ تکه‌تکه می‌شود و به گاز اجازه خروج می‌دهد. به سمت بالا حرکت می‌کند و جریانی از غبار تیره و شن را حمل می‌کند که روی سطح یخ فرود می‌آید.این دستگاه به‌اندازه بشکه، بستر آزمایش شبیه‌سازی زیر خلأ کثیف برای محیط‌های یخی نامیده می‌شود، اما دانشمندان آن را با نام مستعار آن، DUSTIE می‌شناسند. محققان شبیه‌ساز خاک مریخ را در ظرفی غوطه‌ور در حمام نیتروژن مایع سرد کردند.
آنها آن را در محفظه DUSTIE قرار دادند؛ جایی که فشار هوا برای منعکس‌کردن نیمکره جنوبی سیاره سرخ کاهش یافت. دی‌اکسیدکربن محفظه را پر کرد و طی سه تا پنج ساعت آینده از گاز به یخ تبدیل شد.
به گزارش سایت the-sun پس از چندین تلاش، تیم به شرایط لازم برای یخ ضخیم و شفاف دست‌یافت. البته یک بخاری هم در داخل محفظه تعبیه شده بود تا شبیه‌ساز را از زیر گرم و یخ را ذوب کند.
نویسنده اصلی، لورن مک کیون می‌گوید: گاز تحت‌فشار هنگام بیرون‌راندن شبیه‌ساز سوراخ‌هایی را در آن ایجاد کرد و زباله‌ها را پراکنده کرد.
تیم متوجه شد چگونه یخ بین دانه‌های شبیه‌ساز قبل از بازشدن آن شکل می‌گیرد؛ احتمالی که از مدل اخیر مستثنا شده است.
آزمایش‌های آینده نور خورشید را از بالا و نه از پایین شبیه‌سازی می‌کنند تا شرایط تشکیل «عنکبوت‌ها» را محدود کنند.
فرودگر فونیکس که در شمال به زمین نشست، تنها چند ماه دوام آورد تا اینکه تسلیم نور محدود خورشید و سرمای شدید شد. اما در پرسش‌های زیادی دراین‌خصوص فعلاً باید بی‌پاسخ بماند.