تغییر کاربری زیرزمین می‌تواند یک راه عملی برای ایجاد فضاهای اضافه باشد. این تغییر کاربری معمولاً در خانه‌های مناطق شهری انجام میشود، چون فضای زیربنایی بالاتری دارند، مانند خانه‌های سبک ویکتوریایی و ادواردی در شهر لندن که هدف از ساخت زیرزمین‌هایشان، اسکان کارکنان خانه بوده است.
به گزارش فرادید، در حالی که موقعیت مکانی این زیرزمین‌ها با تاریکی و رطوبت همراه است، راه‌حل‌های هوشمندانه‌ای مانند نورگیرها و حفره‌ها می‌توانند به رساندن نور به فضا و تبدیل آن به فضای زندگی اضافه کمک کنند.
این خانه شهری دهه ۱۹۷۰ در بوئنوس آیرس را استودیوی محلی آدامو-فایدن بازسازی کرده است. این خانه دارای یک محوطه شیشه‌ای در عقب است و تا پایین‌ترین سطح خانه ادامه دارد که به فضای نشیمن اضافه تبدیل شده است.
زیرزمین توسط یک پاسیوی شن‌ریزی‌شده به فضای بیرونی خانه متصل میشود که فضای داخلی و خارجی را بهم متصل می‌کند و امتداد داخلی باغ را شکل می‌دهد.
قبل از بازسازی که توسط استودیوی طراحی دِیتریپ انجام شد، زیرزمین این خانه شهری لندن تاریک، مرطوب و بی‌روح بود. این استودیو برای بالا بردن ارتفاع سقف زیرزمین، سطح پایینی خانه را حفاری کرد و به جای آن یک آشپزخانه و غذاخوری با پلان باز به آن اضافه کرد.
دیوارهای داخلی زیرزمینِ تغییرشکل‌یافته برای همخوانی با دیوارهای باغ گودافتاده سفید رنگ شدند تا تداوم ایجاد کنند و به لحاظ بصری، فضای داخلی را بزرگ کنند.
معماران امین طاها سطح زیرزمین این خانه پلکانی آجری دهه ۱۹۵۰ را در محله بیِزواتِر لندن بزرگ کردند و زیرزمین‌های بتنی ناهموار خانه را در طرح گنجاندند.
پیش از بازسازی، چیدمان خانه برای پیکربندی مجدد پلان طبقه اصلی که از خانه‌های معمولی ادواردای الهام گرفته بود، تغییر کرد.
معماران امین طاها خانه را به‌روزرسانی کردند تا فضای نشیمن با پلان باز که با تعدادی مصالح و پرداخت‌کاری‌های مختلف قاب شده در آن بگنجانند.
به زیرزمین عقب این خانه شهری ویکتوریایی در لندن، یک بخش اضافه شده که استودیوی معماری بریتانیایی ماکسِن مجری تخریب و بازسازی آن بوده است.
این استودیو یک فضای داخلی سفید با عرض کامل ایجاد کرده که به سمت یک باغ گودافتاده چندسطحی سفید باز میشود. دیوارهای آجری‌بتنی سفید و کف‌های رزین سفید در سطح پایین خانه برای داشتن یک ظاهری تمیز و مینیمالیستی اجرا شدند.
دیوارهایی با پوشش تراورتن میزبان یک استخر شنا در زیرزمین با یک نورگیر هستند که بخشی از زیرزمین بتنی دو طبقه خانه‌ی تپه پریمرُز است.
معماران جِیمی فوبرت نمای بیرونی ویکتوریایی خانه شمال لندن را دست‌نخورده گذاشتند، اما فضای داخلی را با استفاده از تراورتن، بتن و چوب به طور کامل بازسازی کردند تا یک فضای داخلی معاصر با پلان باز ایجاد کنند. این استودیو یک طبقه دیگر به زیرزمین اضافه کرد که استخر شنای سنگی را در خود جای داده است.
استودیوی طراحی KC چندین دهانه را در سقف زیرزمین ایجاد کرد تا نور را به داخل فضا هدایت کند. یک دهانه مستطیلی بزرگ جلوی آپارتمان به نور اجازه ورود به نقطه مرکزی طبقه همکف را داده و در عین حال میزبان یک راه‌پله است، در حالی که یک دهانه L شکل در عقب با ورق‌های شبکه‌ای پوشانده شده تا هوا بین طبقه همکف و زیرزمین به گردش درآید.
گیاهان نیز به این فضا اضافه شدند تا رنگ‌ها ایجاد کنند.
از دیوارهایی از جنس کاج دایره‌ای برای تقسیم‌بندی و منطقه‌بندی اتاق‌ها در زیرزمین طاق‌دار این خانه بارسلونیایی که به یک آپارتمان زیرزمینی تبدیل شده بود، استفاده شد.
رائول سانچز معمار یک راه‌پله از جنس سنگ و کاج در ورودی فضای زیرزمینی به مساحت ۵۵ متر مربع گنجاند. دیوارهایی از جنس کاج دایره‌ای چندلایه بین طاق‌های سقف بافته شدند، در حالی که از ستون‌های هشت ضلعی ساختمانی برای جداسازی و شکل‌دهی به فضاهای نشیمن و ایجاد نمای یادبود استفاده شده است.
خانه ماتریوشکا که قبلاً یک خانه مسکونی چهار طبقه متروکه بود، پس از اعلام نارضایتی همسایگان خانه از متروکه افتادن آن توسط معماری شهرسازی شیفت بازسازی شد. استودیو خانه را به دو طبقه تقسیم کرد که یکی از آن‌ها دو سطح پایینی را اشغال می‌کند.
این استودیو دیوارهای پشتی خانه را برداشت و آن‌ها را با یک دیوار شیشه‌ای تمام قد جایگزین کرد که نواحی نشیمن سطح زیرزمین را به سمت باغ باز می‌کند.
در طول بازسازی از مصالح صنعتی و خام، از بتن در سراسر طبقات و پانل‌های چوبی رنگ‌نشده در سراسر دیوارها و حجم‌های پیچیده‌شده در فولاد استفاده شد.
این خانه تک‌خانوار که در یک ساختمان صنعتی برچیده در نیوجرزی قرار دارد، توسط استودیوی نیویورکی فوگارتی فینگر بازسازی شده است.
استودیوی فوگارتی فینگر، شخصیت اصلی خانه را که قبلاً یک کارگاه پروانه (کشتی و هواپیما) را در خود جای داده بود، حفظ کرد. این استودیو زیرزمین را به یک فضای روشن و قابل‌سکونت با یک استخر آرام در مجاورت یک حیاط کوچک، تبدیل کرد.
این خانه در شمال لندن زمانی متعلق به یک مهندس عمران بازنشسته بود که مطبوعات به دلیل حفر هزارتویی از تونل‌ها و حفره‌های زیر آن، به او لقب موش کور دادند. این خانه توسط اجایِاسوشی‌یِیتس به صورت گسترده بازسازی شد.
این گروه معماری خانه را به یک فضای کار زنده برای سو وِبستِر هنرمند تبدیل کرد که شامل یک استودیوی هنری زیرزمینی دو طبقه میشود.