یک متخصص طب سنتی می‌گوید: هر دو جنس گاو زبان (ایرانی و اروپایی)، کاربردهای نسبتا مشابهی دارند اما گاو زبان اروپایی، به خاطر وجود آلکالوئیدهای پیرازولیدن، در بیماری های کبدی و در دوره بارداری محدودیت مصرف دارد.
به گزارش خبرآنلاین، به گفته استادیار دانشکده طب سنتی و مکمل دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گیاه گاو زبان ایرانی با گاو زبان مشهور در گیاه درمانی نوین، متفاوت است و هر دو جنس آن با وجود ویژگی های درمانی، برای برخی افراد و بیماران محدودیت مصرف دارد.
دکتر مجید انوشیروانی، متخصص طب سنتی ایران می گوید: هر دو جنس گاو زبان (ایرانی و اروپایی)، کاربردهای نسبتا مشابهی دارند اما گاو زبان اروپایی، به خاطر وجود آلکالوئیدهای پیرازولیدن، در بیماری های کبدی و در دوره بارداری محدودیت مصرف دارد. وی درباره گاو زبان ایرانی می گوید: در متون طب ایرانی طبیعت این گیاه، گرم و تر در درجه اول ذکر شده بنابراین از جهت طبع، ایمن شمرده می شود. البته هرگز نمی توان گفت اگر گیاهی طبع معتدل یا نزدیک به اعتدال داشته باشد، بی زیان و ایمن است.
انوشیروانی با اشاره به اینکه جوشانده گل گاو زبان ایرانی، برای تقویت قلب و سیستم عصبی و کاهش اضطراب بسیار سودمند است می گوید: مقدار مصرف روزانه گاو زبان در یک فرد بالغ حدود ۵ گرم است که باید در حجم حدود یک و نیم لیوان آب جوش به مدت ۱۰ دقیقه آرام و ملایم جوشانده شود.
افزودن لیموعمانی یا آب لیمو به جوشانده گاو زبان ضروری نیست ولی آن را خوشرنگ و خوشگوار می کند و مهم تر اینکه برای کسانی که دچار تپش قلب اضطرابی همراه با داغی بدن و سینه و صورت می شوند سودمندتر است.
به گفته این عضو هیئت علمی دانشگاه، افزودن مقدار اندکی عسل یا نبات به این جوشانده به شرطی که شیرینی ملایمی داشته باشد اشکالی ندارد. دکتر انوشیروانی با تاکید بر اینکه گل گاو زبان برای کاهش پرفشاری خون کاملاً ایمن نیست، تصریح می کند، افراد تنومند و پرخون که خشم یا اندوه پنهان دارند در هنگام افزایش فشارخون نباید گل گاو زبان را خودسرانه مصرف کنند زیرا جوشانده گاو زبان در چنین افرادی گاهی ممکن است بسیار خطرناک باشد و بحران شدید فشارخون ایجاد کند.