یک روش جدید آزمایش خون معمولی می‌تواند خطر بروز بیماری قلبی را ۳۰ سال قبل از بروز پیش‌بینی کند.
به گزارش ان‌بی‌سی نیوز، پزشکان مدت‌ها است با بررسی سطح کلسترول خون، به‌ویژه کلسترول ال‌دی‌ال یا کلسترول بد، خطر بروز بیماری‌های قلب را پیش‌بینی می‌کنند. اما به گفته کارشناسان، محدودسازی آزمایش خون به بررسی سطح کلسترول عوامل خطرزای مهم و معمولا خاموش را نادیده می‌گیرد.
در این پژوهش جدید که در نشریه پزشکی نیوانگلند منتشر شده است، محققان دریافته‌اند که علاوه بر کلسترول ال‌دی‌ال، دو نشانگر دیگر‌ــ نوعی چربی در خون به نام لیپوپروتئین (ای) یا ال‌پی (ای)، و یک شاخص التهاب‌ــ نیز در پیش‌بینی خطر حمله قلبی، سکته مغزی و بیماری عروق کرونری قلب نقش مهمی دارند.
در این پژوهش، داده‌های حدود ۳۰ هزار زن آمریکایی بررسی شد که در بازه زمانی ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ میانگین سنی‌شان ۵۵ سال بود. حدود ۱۳ درصد آن‌ها طی دوره ۳۰ ساله تحقیق و پیگیری یا دچار حمله قلبی و سکته مغزی شدند یا برای رفع تنگی یا انسداد شریان تحت عمل جراحی قرار گرفتند، یا در اثر بیماری قلبی درگذشتند.
هرچند این تحقیق روی زنان انجام شده است، تیم پژوهشی معتقد است نتایج احتمالا قابل تعمیم به مردان خواهد بود.
یافته‌های این پژوهش نشان داد زنانی که بالاترین سطح کلسترول ال‌دی‌ال را داشتند ۳۶ درصد بیشتر احتمال داشت به بیماری قلبی مبتلا شوند. میزان خطر ابتلا به بیماری قلبی در افراد دارای بالاترین سطح ال‌پی (ای) ۳۳ درصد و در افراد دارای بالاترین سطح پروتئین واکنشی سی ۷۰ درصد بیشتر بود.
هنگامی که این سه عامل با هم بررسی شد، زنانی که دارای بالاترین سطح این نشانگرها بودند ۱.۵ برابر بیشتر احتمال داشت دچار سکته مغزی و سه برابر بیشتر احتمال داشت به بیماری عروق کرونری قلب مبتلا شوند.
چاقی، دیابت، فشار خون بالا و سطح بالای کلسترول عوامل خطرزای ابتلا به بیماری قلبی در نظر گرفته می‌شوند. اما آزمایش ال‌پی (ای) و پروتئین واکنشی سی می‌تواند عوامل خطرزای پنهان را نشان دهد.
محققان توصیه می‌کنند همه افراد باید یک بار سطح ال‌پی (ای) خونشان را آزمایش کنند، زیرا اگر بالا باشد همیشه بالا خواهد بود. نکته‌ای که وجود دارد این است که میزان ال‌پی (ای) در زنان پس از یائسگی افزایش پیدا می‌کند و بهتر است دوباره آزمایش بدهند.
اما سطح کلسترول ال‌دی‌ال و پروتئین واکنشی سی نوسان دارد و توصیه می‌شود این آزمایش سه‌گانه خون در دهه ۳۰ سالگی یا ۴۰ سالگی انجام شود که هنوز فرصت مداخله پزشکی وجود دارد و افراد احتمالا به دارو نیاز دارند.