آنقدر که جامعه نسبت به مواردی همچون تولیدات خودروهای بی کیفیت حساسیت نشان می دهد، نسبت به کیفیت آموزش در مدارس و دانشگاه‌ها بی تفاوت است یا کمتر حساسیت دارد.
اگر بدرستی درک کنیم که توسعه جامعه در هر سطح و بخشی وابسته به توسعه آموزش و پرورش و آموزش عالی است آنگاه برای کیفیت بخشی به هر امری ابتدا به کیفیت آموزش و پرورش و دانشگاه‌ها خواهیم پرداخت.
نتایج عملکرد دانش آموزان ایرانی در مطالعات بین المللی تیمز و پرلز و همچنین نتایج هرساله امتحانات نهایی ، احساس خوبی از کیفیت آموزش را در ما پدید نمی آورد.
همچنین تولید انبوه فارغ التحصیل در دانشگاه‌ها که با کمترین بارآوری و تغییر در سرمایه انسانی همراه است ، پیامد خوشایندی برای جامعه به همراه نخواهد داشت.
اکنون غالب پژوهشهای تولید انبوه و فست فودی دانشگاهی هیچ منفعتی برای توسعه اجتماعی به همراه ندارند اما کسی هم به این وضعیت معترض نمی شود !. همه اینها بیانگر نیاز جامعه ما به توسعه کیفیت آموزش است که از مدرسه آغاز و به دانشگاه می رسد.
انتظارمی‌رود پرچم کیفیت توسط آموزش شناسان و متخصصان تعلیم و تربیت برداشته شود اما متاسفانه کمتر این انتظار برآورده می شود! باید برای ساختن جامعه ، توسعه آموزش بعنوان یک گفتمان ملی مورد حمایت قرار گیرد . گرچه رسیدن به این نقطه آرمانی نیازمند به فداکاری و از خودگذشتگیهای فراوانی است!
منبع: کانال توسعه مدیریت آموزشی