مطالعات نشان می‌دهد که بیش از یک‌سوم میراث تاریخی ترکیه و یونان به دلیل افزایش سطح دریا در معرض تهدید قرار گرفته است.
به گزارش ایمنا، تحقیقات جدید نشان می‌دهد که بیش از نیمی از مکان‌های تاریخی واقع در امتداد خط ساحلی ترکیه و یونان در معرض خطر بسیار زیاد رفتن زیر آب تا پایان قرن قرار دارند، زیرا سطح آب دریاها به‌دنبال گرم شدن هوا و ذوب شدن صفحات یخی و یخچال‌های طبیعی همچنان در حال بالا رفتن است.
بیش از یک‌سوم از مکان‌های تاریخی دریای اژه به دلیل بالا آمدن سطح دریا در معرض تهدید قرار دارند و بعضی از نقاط جهان هم‌چون جزیره دلوس در نزدیکی میکونوس یونان، در حال حاضر به دلیل افزایش سیل، شاهد آسیب‌های ساختاری هستند.
در این تحقیقات نقشه‌های خطر آب‌گرفتگی مطابق با پنج سناریوی مختلف با کلاس‌های خطر متفاوت از خیلی زیاد تا خیلی کم، با توجه به پیش‌بینی‌های جهانی و محلی افزایش سطح دریا ایجاد شده و آسیب‌پذیری ۴۶۴ مکان تاریخی در امتداد سواحل مدیترانه شرقی ترکیه و یونان مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتیجه‌گیری‌ها نشان می‌دهد ۱۴۷ سایت باستان‌شناسی، قلعه، برج، پل، گورستان یا ویرانه‌های باستانی در امتداد خط ساحلی، در بهترین حالت طی ۵۰ سال آینده در معرض خطر خواهند بود.
از این ۴۶۴ سایت، ۳۴ سایت در معرض خطر بسیار بالا، ۱۹ سایت در معرض خطر بالا و ۲۷ سایت در معرض خطر متوسط در نظر گرفته شده‌اند. شهرهای باستانی کنیدوس Knidos و کاونوس Kaunos در جنوب استان موغلا و شهر بندری باستانی الیا Elaia در استان ازمیر در معرض خطرترین مکان‌ها در ترکیه هستند که تا پایان قرن با افزایش تنها یک متری سطح دریا، به‌طور جزئی یا کامل به زیر آب می‌روند.
بررسی سناریویی شامل سه متر افزایش سطح دریا، چندین مکان دیگر از جمله بندر اِفسوسEphesus Harbor، میلتوس Miletus و قلعه گوورسینادا Güvercinada Castle در آیدین Aydın و شهرهای باستانی المپوس Olympos و پاتارا Patara در آنتالیا را به خطر می‌اندازد. شهرهای باستانی سیسی Sissi، پاولوپتری Pavlopetri و لوکریس Lokris نیز در معرض خطر بسیار بالا تلقی شدند. با این حال مطالعات نشان داد که ۳۱۷ سایت حتی در بدترین سناریوی افزایش پنج متری سطح دریا نیز از سیل در امان هستند.
تحقیقات تأکید کرد برای اطمینان از موفقیت بلندمدت این مطالعات و حفاظت از میراث فرهنگی مشترک بشریت، اولویت‌بندی اجرای این مطالعات در مناطق پرخطر در اسرع وقت و اقداماتی سریع برای کاهش تهدیدات احتمالی هم‌چون بلایای طبیعی و انسانی، همچنین فعالیت‌ها و سایر عواملی که ممکن است برای منابع میراث فرهنگی خطرآفرین باشد ضروری است.