از زمان فتح اورست در سال ۱۹۵۳ توسط ادموند هیلاری و تنزینگ نورگای، این کوه به نماد نهایی چالش کوهنوردی تبدیل شده است. اما با نزدیک شدن تحقق رویای ادامه حیات بشر در منظومه شمسی، کوهنوردان آینده ممکن است با چالش های به مراتب دشوارتری روبرو شوند. نقشه تعاملی جدیدی از بلندترین کوه های منظومه شمسی پرده برداشت که در مقایسه با آنها، قله های زمین بسیار کوتاه به نظر میرسند.
به گزارش روزیاتو، بر خلاف تصور عموم، بلندترین قله منظومه شمسی نه بر زمین و نه بر مریخ، بلکه بر فراز سیارکی به نام وستا قرار دارد. این سیارک عظیم ۹ درصد از جرم کل سیارک های شناخته شده را تشکیل می دهد. کوه ریاسیلویا با ارتفاع خیره کننده ۲۲,۵۰۰ متر، تقریباً سه برابر اورست است. این کوه از دهانه برخوردی عظیمی شکل گرفته که ۹۰ درصد سطح این سیارک را پوشانده است.
در جایگاه دوم بلندترین کوه های منظومه شمسی، المپوس مونس در مریخ قرار دارد. با ارتفاع ۲۱,۹۴۵ متر از سطح مبنای جهانی مریخ (معادل سطح دریا)، این کوه بلندترین آتشفشان منظومه شمسی محسوب می شود. المپوس مونس نه تنها فوقالعاده مرتفع است، بلکه به عنوان یک «آتشفشان سپری» گستره ای به وسعت کشور فرانسه را اشغال کرده است. این آتشفشان حداقل در ۲۵ میلیون سال گذشته خاموش بوده است.
المپوس مونس در سال ۱۹۷۱ توسط فضاپیمای مارینر ۹ ناسا کشف شد و نام آن از خانه اساطیری خدایان یونان گرفته شد. این کوه بخشی از رشته کوه تارسیس در نزدیکی خط استوای مریخ است. برخلاف آتشفشان های زمینی که بر اثر حرکت صفحات تکتونیکی شکل می گیرند، المپوس مونس روی یک نقطه داغ ماگمایی قرار دارد. این ویژگی باعث شد که این آتشفشان طی میلیون ها سال فعالیت، به ابعاد عظیم کنونی برسد.
اخیراً دانشمندان به تشکیل یخ بر قله المپوس مونس، پی بردند. هر روز لایه ای از یخ به ضخامت یک تار موی انسان بر فراز این کوه می نشیند. میزان این یخ به قدری است که می تواند ۶۰ استخر المپیک را پر کند. این کشف جدید می تواند درک ما از شرایط اقلیمی مریخ را دگرگون سازد.
این اکتشافات حیرت انگیز نشان می دهد که کاوش های فضایی آینده می تواند چالش های جدید و هیجان انگیزی را پیش روی بشر قرار دهد. مقایسه کوه های زمین با غول های منظومه شمسی، عظمت و تنوع شگفتانگیز جهان اطراف ما را آشکار می سازد. با پیشرفت فناوری های فضایی، ممکن است روزی شاهد کوهنوردانی باشیم که به جای فتح اورست، رویای صعود به قله های مریخ یا حتی سیارک های دوردست را در سر می پرورانند.