داروها در شرایط کلی می‌توانند حساسیت بیماران به گرما را از طریق اختلال در واکنش بدن به دمای بالا با تغییر در توانایی تعریق و یا میزان جریان خون افزایش دهند. موج گرما همچنین خطر تخریب تقریبا تمامی داروها را به دنبال دارند.
به گزارش آنا، همه اقسام دارویی اعم از کپسول‌ها، اسپری‌ها، قرص‌ها، شربت‌ها یا دیگر اشکال دارویی در صورت عدم نگهداری در شرایط مطلوب می‌توانند تخریب شوند. اثرات مربوط به گرما بر داروها می‌تواند بر اساس وضعیت سلامتی فرد، دوز مصرفی و شرایط محیطی متفاوت باشند.
به گفته کارشناسان، بیماران باید با پزشک خود در مورد میزان دوز مصرفی برخی داروها در هوای گرم مشورت کنند و با هیدراته ماندن، به همراه داشتن بادبزن یا پنکه دستی و جستجوی سایه یا تهویه مطبوع بدن خود را از دمای بالا حفظ کنند.
مسدود کننده‌های کانال کلسیم نیز با ایجاد عدم تعادل مواد معدنی و مسدود‌کننده‌های بتا با تغییر در روند تعریق تنظیم دمای بدن را سخت تر می‌کنند.
دیورتیک‌ها یا داروهای ادرارآور نیز می‌توانند باعث کم آبی بدن و عدم تعادل مواد معدنی شوند.
دسته دوم، داروهای آلرژی: برخی از آنتی‌هیستامین‌های بدون نسخه نیز تعریق را کاهش می‌دهند و می توانند تنظیم دما را مختل کنند.
دسته سوم، داروهای اعصاب و روان: برخی از داروهای ضد روان پریشی توانایی بیماران را برای تعریق محدود می کنند و بالعکس برخی از داروهای ضد افسردگی به افزایش تعریق و سرکوب تشنگی می‌انجامند.
محرک‌هایی مانند آمفتامین‌ها که برای درمان اختلال کم‌توجهی-بیش‌فعالی (ADHD) استفاده می شوند ممکن است به دلیل تعامل با سیستم عصبی مرکزی موجب افزایش دمای بدن شوند.
دسته چهارم داروهای تیروئید: قرص‌های تنظیم‌کننده هورمون تیروئید نیز می‌توانند دمای بدن را افزایش داده، تنظیم دما را مختل کرده و یا باعث تعریق بیش از حد شوند.
گرما و سرمای شدید می‌تواند به طور قابل توجهی اثربخشی داروهای تجویزی و بدون نسخه را تغییر دهد.
برخی از داروها تا دمای ۳۰ درجه سانتیگراد را تحمل می کنند، اما به طور کلی بسته به نوع دارو باید آنها را در دمای (۱۵ تا ۷۷ درجه سانتیگراد) و در مکانی خشک و خنک و به دور از نور خورشید نگهداری کرد. دستورالعمل‌های نگهداری هر دارو را می‌توان در وب‌سایت‌های سازنده آن پیدا کنید.
به طور کلی، اگر داروها از طریق پست سفارش داده شوند، نباید ساعت‌ها در خودروهای زیرآفتاب داغ یا صندوق‌های پستی داغ گذاشته شوند.
دسته اول، داروهای فشار خون و نارسایی قلبی: مهارکننده آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین (ACE) که در این داروها بکار رفته‌اند، تشنگی را سرکوب کرده و تشخیص زمان نوشیدن بیشتر آب را سخت‌تر می‌کند، امری که می‌تواند خطر کم‌آبی بدن را افزایش دهد.