خرید کالاهای دست‌دوم در چین موضوعی فراتر از صرفه‌جویی است، بلکه یک سبک زندگی جدید است که با جلوگیری از هدر رفتن کالاهای قابل‌استفاده، پایداری را برای این کشور به همراه داشته است. چین، صنعت کالای دست دوم خود را نیز به کشورهایی نظیر کنیا گسترش داده است و از این راه درآمدزایی چشمگیری دارد.
به گزارش ایمنا، تجارت کالاهای دست‌دوم در چین، از لباس‌ها و کیف‌های دستی گرفته تا مبلمان و کتاب‌ها به‌سرعت در حال رشد است که نه‌تنها خرید ارزان، بلکه مزایای پایداری و حفاظت از محیط‌زیست را نیز به‌همراه دارد. این روند نشان‌دهنده تغییر مثبت در طرز فکر مردم چین است که مصرف‌کنندگان بیشتری ارزش افزایش طول عمر محصولات را از طریق استفاده مجدد و بازیافت درک می‌کنند.
خرید کالاهای دست‌دوم در این کشور موضوعی فراتر از صرفه‌جویی است، بلکه یک سبک زندگی جدید است که با جلوگیری از هدر رفتن کالاهای قابل‌استفاده، پایداری را به ارمغان می‌آورد. مردم با استقبال از بازار دست‌دوم، نه‌تنها جایگزین‌های مقرون‌به‌صرفه‌ای پیدا می‌کنند، بلکه از طریق بازیافت کالاها به یک زندگی پایدارتر و سازگار با محیط‌زیست کمک می‌کنند.
یکی دیگر از دلایلی که مردم چین به این بازارها جذب شده‌اند، فرصت کشف اقلام قدیمی و اشیای عتیقه است. ابزارهای برنجی با کیفیت بالا از دهه‌های قبل و سنگ‌های قیمتی در این بازارها وجود دارد که با وجود گذشت سال‌های طولانی، از کیفیت آنها کاسته نشده است.
فروشگاه بازیافت دژاوو اپلیکیشن خود را در سال ۲۰۱۷ راه‌اندازی کرد، در سال ۲۰۲۰ کسب‌وکار پوشاک دست‌دوم خود را آغاز و به‌طور همزمان فروشگاهی را در شانگهای افتتاح کرد. در سال ۲۰۲۴، یک فروشگاه جدید نیز به مجموعه خود اضافه کرده و فروش مجدد پوشاک و لوازم الکترونیکی را توسعه داده است.
تخمین زده می‌شود که این فروشگاه سالانه نزدیک به ۶۰۰ هزار کتاب و ۳۰۰ هزار لباس استفاده‌شده را به فروش می‌رساند. این فروشگاه در حال حاضر بیش از هشت هزار برند دارد و کالاها را با ضمانت اصالت آنها به فروش می‌رساند. دژاوو به مشتریان وعده جبران خسارتی معادل سه‌برابر قیمت خرید را در صورت تشخیص تقلبی بودن کالا می‌دهد.
این شرکت در حال ایجاد انجمنی از علاقه‌مندان به کالاهای دست‌دوم از طریق پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی متعدد است و پلتفرم‌های سبک زندگی جدیدی را برای بررسی‌های محصول و مقالات راه‌اندازی کرده است تا از این طریق با کاربران ارتباط بهتری داشته باشد و آنها را با کالاهای دست‌دوم آشنا کند.
دژاوو در سال ۲۰۲۰ یک نظرسنجی در مورد امکان‌سنجی گسترش تجارت پوشاک دست‌دوم انجام داد که بیش از ۹۰ درصد از پاسخ‌دهندگان در نظرسنجی گفتند که لباس‌های از قبل پوشیده نمی‌خرند اما اکنون، تقریباً نیمی از مشتریان جدید آنها از طریق دژاوو با لباس‌های دست‌دوم آشنا و به خریداران همیشگی تبدیل شده‌اند.
این شرکت در دوران همه‌گیری کووید -۱۹ یک فرایند احراز هویت برای لباس‌های دست‌دوم، یک مرکز کاملاً خودکار مرتب‌سازی لباس‌های دست‌دوم و یک فروشگاه را در جاده آنفو در شانگهای افتتاح و فروش لباس از طریق اپلیکشن‌های خود را آغاز کرد. اکنون که زمان توسعه تدریجی بازار دست‌دوم در چین است، بازار این شرکت رونق گرفته و صاحبان شرکت را نسبت به آینده خوش‌بین کرده است.
داده‌ها نشان می‌دهد که ارزش بازار دست دوم در چین از ۳۰۰ میلیارد یوان (۳۲ میلیارد پوند) در سال ۲۰۱۵ به ۱.۰۵ تریلیون یوان (۱۱۲ میلیارد پوند) تا سال ۲۰۲۰ افزایش یافته است و بر اساس گزارشی که در سال ۲۰۲۱ توسط شرکت مشاوره Frost & Sullivan و مؤسسه انرژی، محیط زیست و اقتصاد دانشگاه چینهوا منتشر شد.، پیش بینی می‌شود در سال ۲۰۲۵ به نزدیک به ۳ تریلیون یوان (۳۲۰ میلیارد پوند) برسد.
بر اساس گزارش منتشرشده توسط مؤسسه انرژی، محیط‌زیست و اقتصاد دانشگاه چینهوا، حجم معاملات بازار کالاهای مستعمل چین در سال ۲۰۲۰ از یک تریلیون یوان (معادل ۱۳۹.۹ میلیارد دلار) فراتر رفت و انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۵ به سه تریلیون یوان برسد. داده‌های Xianyu، یکی از بزرگترین پلتفرم‌های چین برای تجارت محصولات دست‌دوم، نشان می‌دهد که حجم معاملات روزانه در این پلتفرم از یک میلیارد یوان فراتر رفته است و در سال گذشته، روزانه حدود چهار میلیون کالای دست‌دوم در آن مبادله شده است.
تغییر نسل یکی از دلایل رونق این بازار است که در آگاهی عمیق‌تر از نحوه تأثیر مصرف بر محیط‌زیست منعکس می‌شود. بر اساس گزارش توسعه سبز در تجارت الکترونیک چین که در سال ۲۰۲۳ منتشر شد، درک مصرف سبز در میان متولدین دهه ۱۹۹۰ و ۲۰۰۰ به‌طور قابل‌توجهی بالاتر از سایر گروه‌های سنی در چین است و به‌ترتیب به ۷۰ درصد و ۷۹ درصد می‌رسد.
این موضوع می‌تواند ناشی از علاقه نسل Z برای داشتن کالاهای گران‌قیمت باشد، کالاهایی که می‌توانند در بازارهای دست‌دوم از پس خرید آنها برآیند، چراکه این نسل اشتیاق بسیاری برای مالکیت کالاهای منحصربه‌فرد و پایدار و در عین حال با قیمت‌های مقرون‌به‌صرفه دارند.
بازیافت اقلام خانگی، کالاها، پوشاک و مواد غذایی اهدایی نقش مهمی در سرپا نگه داشتن مؤسسات خیریه ایفا می‌کند. سازمان خیریه Buy۴۲ که در سال ۲۰۱۰ تأسیس شد، ۱۴ فروشگاه خیریه را در شانگهای اداره می‌کند و کالاهای اهدایی را ۳۰ تا ۷۰ درصد زیر قیمت بازار به فروش می‌رساند.
چین به‌عنوان دومین بازار مصرف‌کننده بزرگ جهان و بزرگترین بازار خرده‌فروشی آنلاین، در چند سال گذشته سیاست‌های مختلفی را برای تشویق و حمایت از مصرف سبز و ترویج بازیافت اقلام استفاده‌شده معرفی کرده است. این کشور برای حمایت از اصول ESG (محیط‌زیست، جامعه و حکومت) نگرش‌های مصرف سازگار با محیط‌زیست را در میان مردم رواج داده است.
در ژوئیه ۲۰۲۱، کمیسیون توسعه و اصلاحات ملی چین، چهاردهمین برنامه پنج‌ساله توسعه اقتصاد دایره‌ای را صادر کرد که به‌صراحت توسعه مدل «اینترنت به‌علاوه دست‌دوم»، تقویت مسئولیت‌های مدیریتی پلتفرم‌های تجارت اینترنتی و تقویت نظارت بر معاملات را برای ارائه خدمات استاندارد برای معاملات کالاهای دست‌دوم اعلام کرد.
در سال ۲۰۲۲، ارزش بازار دست دوم چین حدود ۱.۵۵ تریلیون یوان بود که از حدود ۱.۳ تریلیون یوان در سال ۲۰۲۱ افزایش یافت. در آن سال، حدود ۳.۸۴ میلیارد اقلام استفاده شده در چین فروخته شد.
این کمیسیون با همکاری وزارت بازرگانی چین، در سال ۲۰۲۲ طرح اجرایی برای ترویج مصرف سبز را ارائه کرد و گسترش کانال‌هایی را برای به اشتراک‌گذاری و استفاده از منابع غیرفعال و تراکنش‌های دست‌دوم پیشنهاد داد.
میزان لباس‌های دست دوم وارداتی از چین که منبع اصلی پوشاک دست دوم محبوب کنیا است، در سه ماهه اول سال جاری ۸۶.۲ درصد افزایش یافته است که نشان‌دهنده افزایش تقاضا بود.
داده‌های مقامات چینی نشان می‌دهد که این کشور بین ژانویه تا مارس ۲۰۲۴ به میزان ۳۱ هزار و ۵۹۴ تن پوشاک و لوازم دست دوم به کنیا صادر کرده است که ارزش آن ۲۲.۷۳۲ میلیون دلار (۳.۰۳ میلیارد شیلینگ کنیا Ksh) است.
در سه ماهه اول سال ۲۰۲۳، ارزش لباس‌های دست دوم وارداتی از چین ۲۰.۶۵۱ میلیون دلار (۲.۷۶۸ میلیارد Ksh) برای ۱۶ هزار و ۹۶۲ تن واردات بود. لباس‌های دست دوم که معمولاً با نام میتومبا شناخته می‌شوند به دلیل قیمت پایین نسبت به لباس‌های نو که گران‌تر هستند، به‌ویژه در بین افراد کم‌درآمد و متوسط رواج دارد.
تاجران لباس‌های دست دوم ارزان‌تر به‌ویژه از بازارهای اصلی و مراکز خرید مانند Gikomba، Eastleigh، Muthurwa و Toi و همچنین در کنار جاده‌ها و مناطق مسکونی فعالیت می‌کنند. طبق گزارش اداره ملی استاندارد کنیا (KNBS)، تاجران ۱۷۷ هزار و ۶۶۴ تن لباس دست دوم در سال ۲۰۲۲ به ارزش ۱۹.۹ میلیارد شیلینگ کنیا وارد کردند.
چین بزرگترین منبع وارداتی پوشاک دست دوم است و ایالات متحده، کانادا و کشورهای اتحادیه اروپا (EU) نیز تأمین کنندگان اصلی پوشاک ارزان قیمت به کنیا هستند. با رونق این تجارت دست دومی، صنعت نساجی محلیاین کشور با مشکل مواجه است، به این معنی که حتی با افزایش جمعیت کنیا، نمی‌تواند لباس کافی برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده تولید کند.
کنیا دارای ۵۲ کارخانه نساجی است که الیاف را به نخ تبدیل می‌کنند، اما به گفته مؤسسه تحقیقات و تحلیل سیاست عمومی کنیا (کیپرا) تنها ۱۵ کارخانه فعال هستند. صنعت نساجی همچنین با افزایش هزینه‌های تجاری مانند هزینه‌های بالای برق مواجه است که رقابت‌پذیری آنها در بازار را از بین می‌برد.
علاوه بر این، به دلیل بهره‌وری پایین نیروی کار و فناوری پایین، کارخانه‌های نساجی فعال تنها از ۴۵ درصد ظرفیت خود استفاده می‌کنند.