ابن سینا طبیب ایرانی هزار سال پیش با مطرح کردن این سه نظریه در کتاب قانون مبنی بر اینکه نیمِی از درد، توهم است، نیمِی از دارو، اطمینان و امید است و صبر و تحمل، آغاز بهبود است، اندیشه مثبت را در درمان بیماری‌ها موءثر دانسته بود. توصیه‌هایی که حتی در دوران معاصر نیز در درمان بیماری‌ها کاربرد دارد.
به گزارش همشهری آنلاین،برگرفتن این توصیه‌ها از کتاب قانون ابن سینا نشان از تاکید ویژه این فیلسوف و پزشک بر تاثیر اندیشه مثبت در درمان بیماری‌ها دارد. توصیه‌ها و کاربردی بودن آن‌ها در دنیای معاصر را هم دکتر اصغر کیهان‌نیا، روان پزشک تایید می‌کند و در گفت‌وگو با همشهری آنلاین درباره دلایل موءثر بودن اندیشه مثبت بر درمان بیماری‌ها و اینکه چه راه‌های برای ایجاد این اندیشه در ذهن وجود دارد به چند نکته اشاره می‌کند.
کیهان‌نیا درباره جهانشمول بودن این توصیه‌ها و کاربردی بودن آن‌ها هزار سال پس از ابن سینا بیان کرد: دکتر دیپاک چوپرا پزشک آمریکایی هندی تبار کتابی نوشته به نام «ذهن بی انتها جسم پر دوام» اگر کسی ذهن قوی داشته باشد و روی آن کار کند و به خود نگاهی مثبت داشته باشد، جسمش دوام زیادتری پیدا می‌کند.
چوپرا در کتاب خود اضافه می‌کند با همین ساختار می‌توانیم حتی تا ۱۳۵ سال عمر بدون دردسر داشته باشیم. در روانشناسی ما نیز مثبت اندیشی و تلقین به خود امر بسیار مهمی است. به این معنا که زمانی که من به این امر باور دارم که فرد محترمی هستم، این باور به دیگران هم انتقال پیدا می‌کند و ما نزد دیگران محترم خواهیم بود. به همین دلیل است که می‌گویند که احترام هر کسی دست خودش است. یک معنای روانشناسانه در این جمله مستتر است به معنای اینکه چیزی که شما باور داشته باشید محقق می‌شود.
او با رد شانسی بودن تاثیر مثبت اندیشی در بهبود بیماری‌ها و بهتر شدن وضعیت زندگی، به تجربه‌ای شخصی در این باره اشاره کرد و گفت: درباره مثبت اندیشی و شانس که خیلی صحبت می‌شود، می‌توانم بگویم چیزی به نام شانس نداریم. اما چیزی به نام تشخیص موقعیت‌ها داریم که می‌توان آن را این گونه تفسیر کرد، استفاده به موقع از فرصت‌ها. همیشه فال و طالع افرادی که مثبت اندیش هستند و نگاه منفی و نامیدانه ندارند خوب در می‌آید.
در این باره به یک مثال ساده و دم دستی اشاره می‌کنم که شاید هم قدری خنده‌دار به نظر برسد، ۴۰ سال است که به راحتی می‌توانم جای پارک پیدا کنم. چرا که قبل از حرکت به ویژه به سمت مراکز شلوغ به خود تلقین می‌کنم که برای من جای پارک پیدا خواهد شد، هر چقدر در زمینه مثبت اندیشی، نگاه امیدوارانه و تلقین مثبت کوشا باشیم امری که ابن سینا در کتاب قانون به آن اشاره داشته است، محقق می‌شود.
این متخصص با بیان اینکه در فرایند رسیدن به مثبت اندیشی سه هورمون باید آزاد شود، عنوان کرد: اول آندورفین (کاهش درد فیزیکی یا علائم آسیب در عضلات)، دوم دوپامین (مسئول ایجاد احساس خوب) و سوم سروتونین (کمک به کاهش علائم افسردگی) در مغز با سه عمل آزاد می‌شوند. اولین چیز ورزش است.
کسانی که ورزش می‌کنند روحیه مثبت پیدا می‌کنند. دوم لبخند است اینکه می‌گویند خنده بر هر دردی درمان است، درست می‌گویند. لبخند هم آندورفین مغز را آزاد می‌کند. مغز انسان تفاوت میان خنده واقعی و خنده مصنوعی و الکی را تشخیص نمی‌دهد، بنابراین به مراجعین توصیه می‌کنیم در روزهای عادی چند بار الکی لبخند بزنند.
این روانپزشک سومین عامل را خرید عنوان کرد و گفت: با خرید می‌توانیم تا حد زیادی به سمت مثبت اندیشی حرکت کنیم، بسیاری از افراد افسرده با خرید، مثبت اندیشی را برای خود به ارمغان می‌آورند.
در آمریکا مغازه‌هایی وجود دارد که شما هر چیزی را می‌توانید در آنجا با ۹۹سنت خرید کنید، شما به این مغازه‌ها مراجعه می‌کنید و چند چیز می‌خرید اما پول زیادی پرداخت نمی‌کنید اما در نهایت تاثیر مثبت فعل خرید کردن را دریافت می‌کنید. کنار این عوامل اگر شما مراقبه یا مدیتشن را اضافه کنید به آرامش‌تان بیشتر کمک خواهد کرد. جمع همه این عوامل به مثبت اندیشی و بهبود روحیه ما کمک می‌کند.
او درباره تاثیر مثبت اندیشی در درمان بیماری‌های صعب العلاج و به ویژه سرطان هم توضیح داد: قطعا داشتن روحیه خوب و مثبت اندیشی می‌تواند در مداوای بیمار مبتلا به سرطان تاثیر داشته باشد. دلایلی که منجر به ایجاد سرطان می‌شوند عبارتند از خشم فروخورده، یعنی ما نمی‌توانیم بنا به دلایلی در زمان عصبانیت خشم خود را بروز دهیم، دیگر دلیل بروز سطان رنجش مزمن و حل نشده است، شما از کسی رنجشی دارید که آن را بنابر دلایلی مطرح نکردید. میل به انتقام و کینه ورزی، این سه عامل که ریشه در وضعیت روحی و روانی دارند منشا سرطان هستند یا حداقل در تقویت احتمال بروز سرطان موءثر هستند.
کیهان‌نیا با تاکید بر این که در درمان بیماری سرطان می‌توان به تاثیر عوامل روحی و روانی باور داشت، بیان کرد: ما در چندین فیلم مشاهده کردیم که شخصیت‌های این فیلم‌ها که سرطان داشتند و از روند درمانی ناامید شده بودند، پس از مدتی کار و ورزش را شروع کردند، استرس را کنار گذاشتند و شروع کردند به تماشای فیلم‌‍‌های غیرجدی و سرگرم‌کننده که با تداوم این وضعیت هورمون‌های آندروفین، دوپامین و سروتونین در بدن آن‌ها آزاد شده، این مساله باعث بهبود روحیه و مثبت اندیشی در فرد بیمار می‌شود که می‌تواند در علاج وی مؤثر باشد.