عصر ایران - شهرستان آلندیل در کارولینای جنوبی یکی از مناطق فقیر آمریکا محسوب می شود. اما به رغم کمبودهای موجود، این شهر دارای یک برنامه رفاه حیوانات جالب توجه است که تاثیر زیادی بر زندگی حیوانات بی خانمان دارد.
این برنامه از سال 2013 آغاز شد، زمانی که سرپرست موسسه تادیبی آلندیل با ویکی اسکات از یک مرکز نجات محلی به نام حامیان حیوانات (Animal Advocates) دیدار کرد. مرکز حامیان حیوانات سابقه ای طولانی در زمینه مراقبت از حیوانات نیازمند منطقه دارد. آنها سگ ها و گربه ها را از پناهگاه های شلوغ بیرون می آورند تا شانس بیشتری برای به سرپرستی گرفته شدن در اختیار داشته باشند. در همین راستا، آنها به کاهش نرخ اتانازی حیوانات بی خانمان کمک کرده اند.
پس از برنامه ریزی های زیاد، مرکز حامیان حیوانات دو گربه را به عنوان بخشی از برنامه آزمایشی میومیتس (MeowMates) به زندان آلندیل فرستاد. وقتی این برنامه آزمایشی خوب پیش رفت، آنها به تدریج تعداد گربه های ارسالی را افزایش دادند. گربه ها با زندانیان زندگی می کنند. ویکی اسکات زندانیانی که در این برنامه پذیرفته شده اند را "پدرهای حیوان خانگی" می نامد و همراه هم به این حیوانات بی خانمان برای یافتن خانه ای جدید کمک می کنند.
زندانیان سرپرست حیوان خانگی مسئولیت اجتماعی کردن گربه های خود و انجام هر کاری برای مراقبت از سلامت و رفاه آنها را بر عهده دارند. آنها نقش خود را جدی می گیرند.
برای تایید واجد شرایط بودن حضور در برنامه میومیتس، شرکت کنندگان باید درخواست دهند، فرایند مصاحبه را طی کرده و از وضعیت انضباطی خوبی برخوردار باشند.
در ادامه مشخص شد زندانیان به شدت حساس هستند که حیوان خانگی خود را از دست بدهند و همین مساله موجب شده تا با شرایط و قوانین زندان همکاری موثرتری داشته باشند.
به مردانی که هیچ تجربه قبلی در زمینه کار با حیوانات ندارند، آموزش داده می شود چگونه از نوزادان تازه متولد شده و حیوانات بزرگتر مراقبت کرده و نیازهای آنها را تامین کنند.
گاهی اوقات، یکی از اعضای خانواده این زندانیان، حیوانی که برنامه آموزشی را پشت سر گذاشته است، به سرپرستی می گیرند.
به گفته زندانیان مراقبت از حیوانات حس امیدواری را در آنها ایجاد می کند.
کاری که مرکز حامیان حیوانات از طریق برنامه میومیتس انجام داده توجهات بسیاری را در سطح آمریکا به خود جلب کرد.
مدیر برنامه مذکور می گوید: برنامه های این چنینی نمونه ای کامل از نوعی آینده اندیشی است که دنیای رفاه حیوانات به آن نیاز دارد. از این طریق می توان از مرگ حیوانات بی خانمان جلوگیری کرد. همچنین از دیدگاه انسانی، به زندانیان برای رشد و گسترش دایره همدلی کمک می شود. این افراد به طور قطع زندان را متفاوت از زمان ورودشان به آن ترک خواهند کرد زیرا تجربه مراقبت و تربیت از حیوانات را دارند. این یک بازی برد-برد است.