منبع: نیویورک‌تایمز
تاریخ انتشار: 6 جولای 2024
نویسندگان: نیک کوراسانیتی و تیلور رابینسون
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
شایان ذکر است که مقالات ترجمه‌شده در این بخش، صرفاً بازتاب دیدگاه نویسنده و در راستای بررسی مطبوعات جهان است.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران/ ترجمه: با توجه به حساسیت انتخابات ریاست‌جمهوری و نقش مهم رئیس‌جمهور ایالات‌متحده در هدایت سکان سیاسی و اثرگذاری بر رخدادهای بین‌المللی، شاید این سؤال برای شما هم پیش آمده باشد که چرا جو بایدن از ادامۀ راه انصراف نمیدهد و حضور در کارزار انتخاباتی را به شخص دیگری واگذار نمی‌کند؟
نمی‌توان انکار کرد که او در دورۀ نخست، رئیس‌جمهور مؤثری بود، دستاوردهای چشمگیری داشت و موفق شد از موانعی عبور کند که گذر از آن‌ها ناممکن به نظر می‌رسید. ما در اولین مناظره انتظار داشتیم بایدن حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشد و ترامپ را گوشۀ رینگ گیر بیاندازد، ولی شاهد بودیم که حتی جملاتش قابل‌فهم نبود. بایدن وقوف کافی و قدرت بیان نداشت و انگار نمی‌توانست تمرکز کند. گاهی این تصور به‌وجود می‌آمد که از هوش رفته است. او به‌وضوح سالخورده شده. عدم تمرکز، ناتوانی در مصاحبه و مناظره و گاف‌های مکررش، این پرسش را مطرح می‌کند که چرا حزب دموکرات از ظرفیت کنوانسیون و گزینه‌های جایگزین استفاده نمی‌کند؟ آیا دموکرات‌ها شخصیت بهتر یا همترازی در چنته ندارند؟
این مقاله به دموکرات‌های زبردست و گمنامی اختصاص دارد که 3939 نمایندۀ «کنوانسیون ملی حزب دموکرات(DNC)» را تشکیل می‌دهند. هدف اصلی کنوانسیون ملی دموکرات‌ها، معرفی رسمی نامزدی برای ریاست‌جمهوری به‌علاوه انتخاب معاون رئیس‌جمهور، تدوین پلت‌فرمِ جامع حزبی و یکپارچه‌کردن حزب دموکرات است. هر چهار سال یک‌بار نمایندگانی از تشکیلات دموکراتیک از پنجاه ایالتِ ایالات متحده، کلمبیا و سایر قلمروهای آمریکا، در مجمع کنوانسیون ملی گرد هم می‌آیند و انتخاب نامزد ریاست‌جمهوریِ حزب را به رأی می‌گذارند.
نمایندگان کنوانسیون متشکل‌اند از وکلا، اعضای هیئت مدیرۀ مدارس، فعالان کارگری، رهبران مذهبی، دموکرات‌های کهنه‌کار و حتی تازه‌واردان حزبی. برخی از آن‌ها همین امسال قدم به 18 سالگی گذاشته‌اند و برخی دیگر دهه‌های 70 و 80 عمرشان را سپری می‌کنند. برخی از آن‌ها انتخابی و برخی دیگر انتصابی هستند. هر «حزب ایالتی» قوانین خاص و وظیفه‌ای تشریفاتی برعهده دارد که درمجموع به انتخاب نامزد ایالت برای «انتخابات ریاست‌جمهوری» ختم می‌شود.
در سناریوی نامحتملی که به کناره‌گیریِ پرزیدنت بایدن اشاره دارد، ممکن است اعضا به‌نحوی غافل‌گیرانه وادار به انتخاب نامزد جدید در مجمع کنوانسیون ملی شوند که ماه آینده در شیکاگو برگزار می‌شود. اکثر این نمایندگان تصور نمی‌کنند که قرار است «رئیس‌جمهورساز» شوند، بلکه صرفاً خود را بخشی از لیستِ طرفدار بایدن با وعدۀ حمایت از رئیس‌جمهور قلمداد می‌کنند؛ حال‌آن‌که درصورت انصراف جو بایدن، به‌ناچار باید از پرده برون آیند.
آیا درآن‌صورت از گمنامی و سیاهی‌لشگری خارج و به هیئتی بدل می‌شوند که سرنوشت حزب و آیندۀ کشور را رقم خواهد زد؟
بسیاری از نمایندگان کنوانسیون حتی درصورت خروج بایدن از رقابت انتخاباتی مایل نیستند فهرست نامزدهای جایگزین را از نظر بگذرانند و ترجیح می‌دهند همچنان به رئیس‌جمهور وفادار بمانند، زیرا معتقدند بایدن کارنامهٔ درخشانی دارد و خود را متعهد به ماندن در کارزار می‌داند. برخی هم احتمال برگزاری مجمع را دهن‌کجی به نقش حزبیِ خود قلمداد می‌کنند. ما دراین‌خصوص با تنی چند از نمایندگان کنوانسیون ملی حزب دموکرات گفتگو کرده‌ایم و توجه شما را به نظراتشان جلب می‌کنیم.
از آن‌ها پرسیده‌ایم که اولین مناظره چگونه بوده و درصورت کناره‌گیری بایدن از کارزار انتخاباتی، چه موضعی خواهند داشت؟ پاسخ‌ها درمجموع گویای وفاداری نمایندگان به سلسله‌مراتب حزبی و پاسخ به پرسش آغازین است که «چرا جو بایدن از ادامۀ راه انصراف نمیدهد؟»
«فیلیپ سوان‌هورست»، رئیس دموکرات‌های «اوکلیر» (شهرستانی در ایالت «ویسکانسین») در این‌باره به ما می‌گوید: «با همۀ آشفتگی‌هایی که این روزها در جریان است و غوغایی که به راه افتاده، به عنوان نمایندۀ آزاد، دوست ندارم بگویم فارغ از تعهداتم به حزب، چه نظری دراین‌خصوص خواهم داشت ولی حتماً از راهنمایی‌های «بن ویکلر» (رئیس حزب دموکرات در ویسکانسین) بهره خواهم جست.»
«رونالد مارتین»، مدرس مطالعات اجتماعی و عضو انجمن ملی آموزش (اتحادیۀ معلمان) می‌گوید: «از صمیم قلب از رئیس‌جمهور حمایت می‌کنم و عملکرد او را در اولین مناظره، صرفاً بداقبالی و "شب بد بایدن" - که تکرار سخنان رئیس‌جمهور است – می‌دانم.
وقتی از او می‌پرسیم که درصورت کناره‌گیری بایدن چه موضعی خواهد داشت؟ می‌گوید: «قطعاً یک گام به عقب برمی‌دارم و به جای رأی فوری به گزینۀ جایگزین، رویکرد کلی حزب را ارزیابی می‌کنم.» مارتین در ادامه می‌افزاید: «من به تصمیم پرزیدنت بایدن، هر چه باشد، احترام می‌گذارم، اما حتماً بردبار خواهم بود و به همۀ نظرات گوش می‌دهم.»
جو بایدن روز جمعه در خلال نشستی در ویسکانسین با ای‌بی‌سی‌نیوز مصاحبه و به صراحت اعلام کرد که «قصد عقب‌نشینی و کناره‌گیری ندارد.» او به جمعیت حاضر در ویسکانسین گفت: «من در این کارزار می‌مانم و اجازه نمی‌دهم یک مناظرۀ 90 دقیقه‌ای، ماحصلِ سه‌سال‌ونیم کار بی‌وقفه را از بین ببرد.»
کنوانسیون گوش به فرمانِ بایدن است. تقریباً همۀ نمایندگان یعنی حدود 99 درصدشان به جو بایدن متعهدند و باید توجه کرد که این رقم نشان از رأی و خواست مردم در انتخابات مقدماتی ایالتی دارد. آن‌ها آزاد نیستند تا از نامزد دیگری به انتخاب و سلیقۀ خود حمایت کنند، مگر این‌که جو بایدن کناره‌گیری کند و درآن‌صورت هم به خواست حزب عمل و توصیۀ بایدن می‌کنند. البته بندی به‌اصطلاح وجدانی هم در قوانین وجود دارد که به نمایندگان اجازه می‌دهد از هیئت‌های خود جدا شوند که به‌ندرت اِعمال می‌شود.
«دانا برزیل»، تحلیل‌گر سیاسی، استاد دانشگاه، استراتژیست و رئیس سابق کمیتۀ ملی حزب دموکرات می‌گوید: «فضای انتخابات 2024 از رقابت‌های 2008 و 2016 متفاوت است. آن‌زمان بافتِ دوپاره و ناهمگونی داشتیم، ولی «این مجمع، کنوانسیون بایدن است.»
همچنین حدود 700 «نماینده خودکار» از سمت‌های بلندپایه داریم که معمولاً به‌عنوان «ابرنمایندگان» شناخته می‌شوند و به دلیل نقش خاصشان در حزب انتخاب می‌شوند. این‌ها متشکل‌اند از فرمانداران، سناتورها، اعضای کنگره، رؤسای حزب ایالتی و سایر اعضای بلندپایۀ حزب که البته در دور اول نامزدی رأی نمی‌دهند.
حزب ملی دموکرات، فهرست نهایی نمایندگان را منتشر نکرده است، ولی طبق قوانین حزب، بررسی فهرست نمایندگانِ منتشر‌شده از سوی احزاب ایالتی، ترکیب متنوعی را نشان می‌دهد.
مثلاً همین هیئت ویسکانسین را در نظر بگیرید. در میان 95 نماینده، بیش از 20 مقام دولتی محلی، 11 مدرس، 9 نماینده از رهبران کارگری، 6 دانشجوی کالج و یکی از مدیران سابق میلواکی باکس (اتحادیۀ ملی بسکتبال آمریکا) حضور دارند.
«تِرِوِر یونگ»، که یکی از مقامات دولتی محلی و مدیر حمل‌و‌نقل راسین در ایالت ویسکانسین است، می‌گوید: «از 12 سالگی درگیر سیاست بودم، یعنی دقیقاً از زمانی که پدرم مرا با خود به مقر محلی دموکرات‌ها می‌برد.» او اولین بار در سال 2020 نماینده شده و به ما می‌گوید: «نمی‌توانم تشکیلات دموکرات را بدون حضور جو بایدن در رأس حزب تصور کنم و نمی‌دانم در صورت برگزاری همایش آزاد برای انتخاب نامزد جایگزین چه خواهم کرد.»
یونگ می‌گوید: «راستش زیاد به این قضیه فکر نکرده‌ام و تا حدی به این دلیل است که فکر می‌کنم رئیس‌جمهور بایدن باید نامزد ما باشد. برایم واضح است که شانس با او یار نبود و شب بدی داشت، گرچه این بدبیاری، بدتر از دورۀ ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ نبود.»
«آماد ریورا واگنر»، رئیس‌دفتر شهردار گرین‌بی در ویسکانسین است که برای بار دوم نمایندۀ بایدن شده است. او به یاد می‌آورد که در سال 2020 تهدید به مرگ شده بود، زیرا برخی معتقد بودند در انتخابات تقلب کرده است. ریورا واگنر می‌گوید: «بله، آشفتگی‌هایی به وجود آمده است، اما کنوانسیون برای من سازوکار واضحی دارد.» و می‌افزاید: «جو بایدن بهترین شانس را در برابر دونالد ترامپ دارد. من به‌هیچ‌وجه باور ندارم که پرزیدنت بایدن از قدرت کناره‌گیری می‌کند، اما اگر این اتفاق بعید رخ دهد، همۀ جوانب را در نظر می‌گیرم و در نهایت از تصمیم جامع دموکرات‌ها پیروی خواهم کرد»
اکثر هیئت‌های ایالتی، نمایندگان زیادی دارند که در کنوانسیون‌های گذشته هم خدمت کرده‌اند.
«جودی مونت»، اولین آمریکاییِ آفریقایی‌تبار در ایالت فلوریدا است و از زمانی که پونس‌دو‌لئون (شهرکی در شهرستان هولمز واقع در فلوریدا) در سال ۱۹۶۳ تأسیس شد، معاون اولِ حزب دموکراتِ ایالتی بود. او از اولین کنفرانس باراک اوباما در سال 2008 در همۀ کنوانسیون‌ها شرکت کرده است و می‌گوید: «من از طرفداران ثابت و پروپاقرصِ جو بایدن هستم و اگر بخواهد از قدرت خارج شود، کماکان از راهنمایی‌های او استفاده خواهم کرد.» جودی مونتِ 64 ساله می‌گوید: «فقط درصورتی‌که خود بایدن به ما اعلام کند که قصد کناره‌گیری دارد، می‌پذیریم، زیرا برای این مرد بزرگ، نهایت احترام را قائلم.»
«ال‌جینت موبلی»، نمایندۀ دموکراتِ واشنگتن‌دی‌سی نیز می‌گوید: «اگر جو بایدن از کارزار خارج شود، به توصیۀ او درخصوص گزینۀ جایگزینی عمل خواهیم کرد. جینت‌موبلی در سال 2008 نیز نمایندۀ باراک اوباما بود و همین وفاداری و حسن‌ظن را به اوباما داشت. او به ما می‌گوید: «بایدن در سه سال نخستِ ریاست‌جمهوری‌اش بیشتر از اکثر رؤسای‌جمهور، کار انجام داده است و نحوۀ حضورش در اولین مناظره واقعاً اهمیتی ندارد. بااین‌حال ما گوش به فرمان هستیم و درصورت تصمیم به کناره‌گیری، به توصیۀ او عمل خواهیم کرد.»
خانم موبلی می‌گوید: "اگر بایدن تصمیم به کناره‌گیری بگیرد، حتماً راهکاری خردمندانه ارائه خواهد کرد. او بسیار تواناست و من شکی در اینخصوص ندارم. هرچند طبیعی است که در این برهه، نگرانی‌هایی در مورد آمادگی یا عدم آمادگی آمریکا برای مواجه‌شدن با کاندیدای جایگزین که می‌تواند اولین رئیس‌جمهور زن ایالات‌متحده باشد (اشاره به کامالا هریس)، داشته باشم. او بر این باور است که درصورت توجه به گزینۀ جایگزین، «گاوین نیوسام» (فرماندار کالیفرنیا) و «جاش شاپیرو» (فرماندار پنسیلوانیا) می‌توانند برگ برندۀ حزب دموکرات و انتخاب‌های بهتری نسبت به هریس باشند.
«دیو جاکوبسون»، نمایندۀ فلوریدا که یک سال از جو بایدن کوچک‌تر است، مناظرۀ پنج‌شنبۀ گذشته را «ویرانگر» توصیف می‌کند، اما از حضور شاداب و مصمم رئیس‌جمهور در روز بعد دلگرم و کماکان در حمایت، ثابت‌قدم است. او می‌گوید: «اگر با کناره‌گیری پرزیدنت بایدن، مجبور به رأی‌دادن به شخص دیگری شوم، معاون رئیس‌جمهور گزینه‌ای منطقی خواهد بود.»
دیو جاکوبسون می‌گوید: «قابل‌تصور نیست و حماقت است که جو بایدن کناره‌گیری کند و کامالا هریس هم نامزد نشود. اگر چنی اتفاقی بیفتد، حزب دمکرات با انتخاباتی مهلک در 5 نوامبر مواجه خواهد شد.»
پس اینهمه آشوب در سطح دنیا چیه؟