انتقاد تند روزنامه فرهیختگان از جلیلی و قالیباف : از گفتگوی دونفره عاجز بودید، ادعای مذاکره با جهان را دارید / افسردگی بعد از زایمان ستادهای تان ربطی به مردم ندارد

روزنامه فرهیختگان نوشت: یک عضو ستاد قالیباف سه روز بعد از دور دوم انتخابات درباره جلسه مشترک دو نامزد اصلی اصولگرایان قبل از انتخابات دور اول نوشته و طرف مقابل را به عهدشکنی متهم کرده .بلافاصله از ستاد جلیلی یک نفر دیگر آمده و درباره آن جلسه روایت دیگری کرده است. به نظرتان از این دو روایت چه برداشت‌هایی می‌شود؟

 

غیر از فعالان ستادی دو طرف که برای روایت خودشان سوت و کف می‌کشند، مخاطب این داستان‌ها احتمالا دو طیف هستند؛ مردم عادی و بدنه ایدئولوژیک.

 

اول ببینیم این وسط چه‌چیزی گیر مخاطب عادی می‌آید؟

 

 

اما مخاطب ایدئولوژیک چه برداشتی می‌کند یا احیانا چه سوالاتی برایش پیش می‌آید؟

 

 

وقتی از لزوم اجتماعی شدن جریان انقلابی و زبان مشترک پیدا کردن با مردم حرف می‌زنیم، دقیقا از چه حرف می‌زنیم؟ یکی از مصادیقش همین داستان‌گویی‌هاست، دقیقا همین کنش‌هاست که می‌بینید، همین پرتاب الفاظی است که ردوبدل می‌شود و همین سطح دغدغه‌هاست.

 

ائتلاف سیاسی یک امر عقلی است، فرمول و تکنیک دارد، روش علمی‌اش هم مشخص است، جایش هم در خفا است نه در رسانه. وقتی یک کار بدیهی و عقلی را نتوانسته‌اید انجام دهید دیگر این حرف‌ها چه معنایی دارد؟

 

نتیجه انتخابات 8 تیر و 15 تیر ریشه‌های مهم‌تری دارد و کلا بحث درباره ائتلاف یا عدم ائتلاف، یک موضوع فرعی و درجه چندم است. تخفیف یافتن مشارکت به 40 درصد و بعد انتخاب رئیس‌جمهور 16 میلیونی و شکست آقایان دلایل متعددی ازجمله تغییر در زیست جهان، سیاست‌زدایی از عرصه کنشگری، فقدان تئوری، انباشت نارضایتی و... دارد.

 

اینها دلایل مهمی هستند که در صف تحلیل انتخابات جلوتر از ائتلاف یا عدم ائتلاف این دو نفر قرار می‌گیرند. اما خوب است دو نامزد عزیز بدانند یکی از دلایل پررنگ برای رای منفی آنها تصویری است که از ستادهایشان به جامعه مخابره شد، تصویری که این روایت‌ها بر آن مهر تایید می‌زند. این متن طبعا ناظر به همه فعالان ستادی نیست اما بااعضای ستادی که هنوز نمی‌دانند افسردگی بعد زایمان آنها ربطی به مردم ندارد چه کنیم؟