افزایش خطر خشکسالی تابستان با تغییرات در جریان رودخانه مرتبط است.
به نقل از ارث، الگوهای آشنای جریان رودخانه در نیمکره شمالی به دلیل کاهش بارش برف در حال تغییر است و خطر خشکسالی تابستانی را افزایش می‌دهد.
به گزارش ایسنا، مناطقی مانند کوه‌های راکی آمریکای شمالی، کوه‌های آلپ اروپایی و شمال اروپا که به‌طور سنتی پوشیده از برف هستند، ذوب‌های زودرس را تجربه می‌کنند. این تغییر به دلیل گرمایش زمین، جریان مورد انتظار رودخانه‌ها را در تابستان مختل می‌کند.
در همین حال، در مناطقی که به بارش برف کمتر عادت کرده‌اند، شروع جریان‌های فصلی به تأخیر می‌افتد و باران‌های فصل گرم از اواخر سال شروع می‌شود و به منبع اصلی جریان رودخانه تبدیل می‌شود. علاوه بر این، بارندگی زمستانی کاهش یافته و خطر خشکسالی تابستان را تشدید کرده است.
این تحقیق خطر فزاینده خشکسالی تابستان را نشان می‌دهد. چنین شرایطی احتمالاً بر چندین حوزه حیاتی امنیت آب وغذا، سلامت اکوسیستم و تولید برق آبی تأثیر می‌گذارد.
در برخی از مناطق که بارش برف به‌طور قابل‌توجهی به چرخه آب کمک می‌کند، مشاهده شده است که بارش در آب‌وهوای گرم کمتر به صورت برف می‌بارد. تغییرات ناشی از برف‌ها و زمان‌بندی جریان‌های رودخانه‌ای که توسط ذوب برف تولید می‌شود، قابل‌توجه است.
افزایش تنوع سال به سال در نحوه جریان آب از طریق این رودخانه‌ها نشان می‌دهد که ما با عدم اطمینان بیشتری در حرکت رو به جلو روبرو هستیم. این امر برنامه‌ریزی و مدیریت منابع آب را به چالشی مهم تبدیل می‌کند.
با ادامه گرم شدن آب‌وهوا، اوج جریان‌های فصلی کاهش می‌یابد و منجر به توزیع یکنواخت‌تر جریان رودخانه در طول سال می‌شود. کاهش تغییرات فصلی در درجه اول به دلیل کاهش جریان آب در طول فصول گرم است، در حالی که جریان‌های فصل سرد نسبتاً پایدار می‌مانند.
کارشناسان اظهار کردند که تغییر سالانه در زمان‌بندی و تغییرات فصلی در طول دوره‌های کاهش بارش برف، به برنامه‌های مدیریت آب در آینده برای سازگاری با تنوع بیشتر نیاز دارد.
گروه تحقیقاتی قصد دارد به دلایل کاهش مداوم بارندگی در فصول سردتر زمستان‌های گرم، با هدف اصلاح درک خود و بهبود قابلیت‌های پیش‌بینی برای سناریوهای اقلیمی آینده عمیق‌تر بپردازد.
خشکسالی‌های تابستانی تأثیرات گسترده‌ای فراتر از محدوده تحقیقات فعلی دارد که بخش‌ها و اکوسیستم‌های مختلف را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
یکی از حوزه‌های حیاتی کشاورزی است؛ خشکسالی‌های طولانی‌مدت می‌تواند عملکرد محصول را به شدت کاهش دهد و منجر به کمبود موادغذایی و افزایش قیمت شود. این امر امنیت غذایی را به ویژه در مناطقی که به شدت به کشاورزی دیم وابسته هستند، تهدید می‌کند.
بخش انرژی نیز اثرات آن را احساس می‌کند؛ بسیاری از نیروگاه‌های برق آبی برای تولید برق به جریان مداوم رودخانه متکی هستند. کاهش دسترسی به آب در طول خشکسالی می‌تواند تولید برق را محدود کند و منجر به کمبود انرژی و افزایش اتکا به سوخت‌های فسیلی شود که تغییرات آب‌وهوایی را تشدید می‌کند.
اکوسیستم‌ها و تنوع زیستی نیز با تهدیدات قابل‌توجهی روبرو هستند؛ زیستگاه‌های آبی با کاهش سطح رودخانه‌ها آسیب می‌بینند و ماهی‌ها و سایر حیات وحش را تحت تاثیر قرار می‌دهند. اکوسیستم‌های زمینی، به‌ویژه جنگل‌ها، در شرایط خشک بیشتر مستعد آتش‌سوزی‌های جنگلی هستند که منجر به از بین رفتن زیستگاه و کاهش تنوع زیستی می‌شود.
سلامت عمومی نیز می‌تواند به دلیل کمبود آب بدتر شود زیرا منابع محدود آب ممکن است منجر به بهداشت نامناسب شود. این امر خطر ابتلا به بیماری‌های منتقله از طریق آب را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، فشار بر منابع آب می‌تواند منجر به درگیری بر سر مصرف آب در میان جوامع، مناطق یا حتی کشورها شود.
این تحقیق در مجله Nature منتشر شده است.