شورای کمبرلند در شمال انگلستان جریمه سنگینی برای جمع کردن سنگریزه از ساحل در نظر گرفته است. در واقع، دلیل این کار جلوگیری از فرسایش ساحل‌ها است. بسیاری از مردم از این تصمیم ناراضی هستند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که این کار ضروری است. یکی از جدیدترین یافته‌ها و اخبار علمی نشان می‌دهد که برداشتن سنگریزه ها از سواحل، باعث نابودی آن‌ها می‌شود!
به گزارش گجت نیوز، اکثر افراد وقتی به ساحل می‌روند، خاطرات شاد دوران کودکی‌شان زنده می‌شود. اما یادمان باشد که ساحل فقط برای تفریح نیست. ماسه و سنگریزه‌های موجود در آن، محل رشد و زندگی انواع موجودات زنده هستند.
ساحل مثل یک دیوار طبیعی، از خانه‌ها و جاده‌ها در برابر امواج دریا محافظت می‌کند. برخی از افراد این سنگ‌های ریز را به عنوان یادگاری یا برای تزئین باغچه و گلدان‌شان جمع می‌کنند. بعضی‌ها هم مجذوب تنوع، رنگ، شکل‌های عجیب و حتی فسیل‌های سنگی یافت شده در سواحل هستند که از یخچال‌های طبیعی گذشته یا صخره‌های فرسایش یافته در نزدیکی به آنجا منتقل شده‌اند.
برداشتن هرگونه سنگ و ماسه از سواحل انگلستان، بر اساس قانون حفاظت ساحلی مصوب سال ۱۹۴۹، غیرقانونی است. این قانون برای جلوگیری از برداشت بی‌رویه مصالح ساختمانی از ساحل که باعث از بین رفتن بخش زیادی از ساحل می‌شد، وضع شده بود.
همچنین، بسیاری از سواحل سنگریزهای انگلستان به خاطر ارزش‌های زیست‌محیطی‌شان، تحت حفاظت قانون هستند و از نظر زیستگاه‌های جانوری و گیاهی اهمیت دارند. با این حال، برای مردم محلی، مهم‌ترین فایده سنگ‌های ساحلی، جلوگیری از فرسایش ساحل و سیل است.
حجم ساحل نقشی حیاتی در کاهش خطرات سیل و فرسایش ایفا می‌کند. به طور کلی، هر چه تعداد سنگریزه ها و رسوبات موجود در ساحل بیشتر باشد، ساحل به طور موثرتری قادر به جذب انرژی امواج خواهد بود. برداشت حجم زیادی از سنگ، شن و یا سایر رسوبات، کارایی ساحل را به عنوان یک مانع طبیعی در برابر سیل و فرسایش کاهش می‌دهد.
با گذر زمان این حجم به طور طبیعی با توجه به تغییرات امواج در فصول مختلف نوسان می‌یابد. سنگریزهها توسط امواج جابجا می‌شوند و رسوبات با اندازه‌های مختلف در نواحی مجزا از ساحل انباشته می‌شوند. امواج قوی‌تر طوفان‌های زمستانی می‌توانند سنگ‌های بزرگ‌تر را به قسمت‌های بالایی ساحل منتقل کرده و یک خط شیب‌دار از آن‌ها به نام «برم» Berm ایجاد کنند.
برم که در قسمت بالایی ساحل قرار دارد، اغلب اولین خط دفاعی طبیعی در برابر طوفان‌هاست. این برم انرژی امواج را جذب و پراکنده می‌کند و از رسیدن امواج به پشت ساحل یا سایش و فرسایش دیواره‌های ساحلی یا صخره‌های پشت آن جلوگیری می‌کند و در نتیجه خطر را کاهش می‌دهد.
همانطور که گفتیم برداشتن سنگریزهها، به مرور زمان به ساحل آسیب میزند. این کار می‌تواند روند طبیعی جداسازی رسوبات ساحلی را برهم زده و تعادل کلی آن را مختل کند. شاید اگر یک نفر این سنگ‌ها را جمع کند، چندان مهم به نظر نرسد، اما وقتی افراد زیادی این کار را انجام دهند، آسیب جدی به ساحل وارد می‌شود.
با توجه به اهمیت حفظ رسوبات برای حفاظت از سیلاب و فرسایش، تحقیقات مداومی برای درک بهتر نحوه واکنش سواحل سنگریزهای به امواج و طوفان‌ها در حال انجام است. این تحقیقات به ویژه برای ارزیابی اثربخشی سواحل مصنوعی ساخته‌شده از سنگریزه در حفاظت از سیلاب‌ها و خطرات فرسایش ساحلی اهمیت دارد.
پایش جابجایی رسوبات، کلید پیشرفت این تحقیقات است و تکنیک‌های نوظهور کم‌هزینه و علمی شهروندی برای ردیابی رسوبات پس از فرسایش از ساحل استفاده می‌شوند. در یک اقلیم در حال تغییر، جایی که پیش‌بینی می‌شود این خطرات شدیدتر و مکرر شوند، نیاز فوری به حفظ رسوبات در سواحل و اجازه دادن به حفاظت طبیعی ساحلی و مزایای زیستگاهی وجود دارد. درخواست از مردم برای جمع نکردن سنگریزهها از ساحل ممکن است جزئی و بی‌اهمیت به نظر برسد، اما می‌تواند نقش موثری در حفاظت از سواحل ایفا کند.