آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای که به‌عنوان یکی از نمادهای پیشرفت و مدرنیته از منظر شهری در نظر گرفته می‌شوند، بحث‌های بسیاری را در مورد پایداری و تأثیرات زیست‌محیطی به خود جلب کرده‌اند.
به گزارش ایمنا، آسمان‌خراش‌ها که همیشه یکی از نمادهای پیشرفت از منظر شهری مدرن هستند، می‌توانند آلودگی‌های زیست‌محیطی زیادی ایجاد کنند و از این رو طراحان شهری را بر سر یک دوراهی برای استفاده از این نماد مدرنیته در طراحی‌هایشان قرار داده‌اند.
اثرات منفی زیست‌محیطی آسمان‌خراش‌ها را می‌توان به موادی که از آن ساخته می‌شوند همچون فولاد، بتن و شیشه نسبت داد. این مواد برای تولید نیاز به انرژی زیادی دارند که اغلب از سوخت‌های فسیلی به دست می‌آید و منجر به انتشار گازهای گلخانه‌ای و در نتیجه تغییرات آب‌وهوایی می‌شود.
هر آسمان‌خراش شیشه‌ای به مقدار قابل‌توجهی انرژی در طول چرخه عمر خود نیاز دارد. انرژی مورد نیاز برای تولید مواد مورد استفاده در این سازه‌ها از جمله فولاد، بتن و شیشه اغلب از سوخت‌های فسیلی که عامل مهمی در تغییرات آب‌وهوایی هستند، به دست می‌آید. علاوه بر این، حتی پس از مرحله ساخت‌وساز نیز آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای همچنان انرژی زیادی مصرف می‌کنند.
تمیز کردن پیوسته نمای شیشه‌ای و عملکرد مداوم سیستم تهویه مطبوع برای نگهداری این سازه‌ها ضروری است که هر دو باعث افزایش مصرف انرژی و درنتیجه انتشار بالای گازهای گلخانه‌ای می‌شوند.
نکته مهم دیگر در مورد این ساختمان‌های بلندمرتبه تأثیری است که در ایجاد جزیره‌های گرمایی شهری دارند. آسمان‌خراش‌هایی که از مواد جاذب گرما همچون بتن در کنار مواد بازتابنده نور ساخته شده باشند به تأثیر جزیره گرمایی شهری می‌افزایند و پیامدهای نامناسبی برای شهروندان به دنبال دارند.
علاوه بر این موارد، منتقدان آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای این سازه‌ها را مناسب با پس‌زمینه معماری بسیاری از شهرها نمی‌دانند و معتقد هستند که طراحی بسیار مدرن آسمان‌خراش‌ها می‌تواند بر تداوم تاریخی شهرها اثر سو داشته باشد.
اما دیدگاه مخالف، این سازه‌های شیشه‌ای و مدرن را یک نقطه عطف در طراحی شهرها می‌داند که حس نوآوری و پیشرفت را در منظر شهری القا می‌کند و هویت شهر را غنی می‌سازد. بنابراین می‌توان گفت برداشت هر شخص از این ساختمان‌های بلندمرتبه به دیدگاه فردی او بستگی دارد که بازگوکننده تنش همیشگی بین حفظ سنت معماری و پذیرش تکامل مناظر شهری است.
جنبه‌ای دیگر که در مورد آسمان‌خراش‌ها باید به آن توجه شود، تأثیر منفی آنها بر حیات وحش است؛ برای مثال پرندگان به سطوح بازتابنده ساختمان‌های شیشه‌ای جذب می‌شوند و با آنها برخورد می‌کنند که می‌تواند باعث آسیب جدی یا مرگ آنها شود.
این موضوع که نمای درخشان و خطوط ظریف آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای نگاه‌ها را به خود جذب می‌کند، حقیقتی غیرقابل‌انکار است. این شگفتی‌های معماری حس جذابیت و ظرافت معاصر را به چشم‌انداز شهرها القا می‌کنند و سطح بازتابنده آنها تصاویر شگفت‌انگیزی از مناظر اطراف ارائه می‌دهد.
علاوه بر جنبه زیبایی، آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای به منظور استفاده از نور طبیعی و تهویه مناسب طراحی شده‌اند تا وابستگی به نور مصنوعی و سیستم‌های گرمایش‌سرمایش را کاهش دهند و به این ترتیب نه‌تنها منجر به صرفه‌جویی در انرژی شوند، بلکه فضای داخلی دلپذیرتر و سالم‌تری را ایجاد کنند.
این آسمان‌خراش‌ها نماد قدرت، ثروت و پیشرفت در جوامع هستند که می‌توانند باعث جذب سرمایه‌ها و مشاغل مختلف شوند و به این ترتیب به ارتقای اقتصاد شهر کمک کنند. آنها همچنین دربرگیرنده املاک و مستغلات اداری و مسکونی گران‌قیمت هستند و می‌توانند سهم قابل‌توجهی در اقتصاد محلی ایفا کنند.
برخلاف نظر منتقدان، بسیاری از آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای جدید از مواد سازگار با محیط زیست مانند شیشه بازیافتی و شیشه کم‌انتشار ساخته می‌شوند. این انتخاب عمدی با تأکید بر تعهد به پایداری در معماری مدرن، به کاهش مصرف انرژی و کاهش ردپای کربن ساختمان کمک می‌کند.
پیشرفت‌های جدید در فناوری با هدف افزایش پایداری آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای شامل طیف وسیعی از راه‌حل‌های نوآورانه است که در ادامه به بعضی از مهم‌ترین آنها اشاره می‌شود.
در فناوری ساخت شیشه‌های خود تمیزشونده از روشی هوشمندانه برای قرار دادن یک لایه نازک دی‌اکسید تیتانیوم روی شیشه استفاده می‌شود؛ این لایه با نور خورشید واکنش برقرار می‌کند و آلودگی و کثیفی انباشته‌شده روی سطح شیشه را از بین می‌برد. در نتیجه، آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای می‌توانند ظاهر بکر خود را بدون تکیه بر مواد شیمیایی ساینده یا روش‌های تمیز کردن پردردسر حفظ کنند.
منظور از شیشه‌های خورشیدی پنل‌های نصب شده روی شیشه است که از انرژی نور خورشید برای تولید برق استفاده می‌کند. الکتریسیته تولیدی از این روش برای اهداف مختلفی همچون تأمین برق برای روشنایی، فروش به شبکه برق، ارتقای پایداری و کاهش هزینه‌های انرژی مصرف می‌شود.
شیشه‌های دو و سه جداره از دو یا سه لایه شیشه تشکیل می‌شود و لایه‌ها با مقداری هوا یا گاز از هم جدا می‌شوند. این طرح به عنوان عایق مؤثر عمل و به کاهش مصرف انرژی و افزایش راندمان حرارتی ساختمان کمک می‌کند.
شیشه Low-e یا کم‌انتشار یک استراتژی هوشمندانه را با اعمال یک لایه ظریف از اکسید فلز به کار می‌گیرد که در طول زمستان، گرما را به داخل ساختمان منعکس می‌کند و دمای مطلوب را تضمین می‌کند، درحالی‌که در تابستان به عنوان مانعی برای جلوگیری از گرم‌شدن بیش از حد ساختمان عمل می‌کند. این رویکرد به‌طور قابل‌توجهی بهره‌وری انرژی ساختمان را تقویت می‌کند و فرایند گرمایش و سرمایش ساختمان را در طول سال راحت‌تر و پایدارتر می‌کند.
نوآوری شیشه هوشمند قابلیت تغییر شفافیت را با فشار دادن یک دکمه برای شیشه‌های ساختمان ایجاد می‌کند. این فناوری پیشرفته پتانسیل قابل‌توجهی برای تغییر استفاده از شیشه در ساخت‌وساز دارد و دریچه‌ای به روی ساخت پنجره‌هایی باز می‌کند که در طول شب به حالت مات تبدیل می‌شوند و از این طریق مصرف انرژی را کاهش و تطبیق‌پذیری شیشه را در طراحی ساختمان افزایش می‌دهند.
شیشه به عنوان یک ماده قابل بازیافت توجه دست‌اندرکاران صنعت ساخت‌وساز را به خود جلب کرده است و استفاده از شیشه‌هایی که از مواد بازیافتی ساخته می‌شوند، می‌تواند این جذابیت را چندبرابر کند. این روند امیدوارکننده نقش مهمی در کاهش ردپای زیست‌محیطی این سازه‌های بلندمرتبه دارد و آنها را با هدف گسترده‌تر شیوه‌های ساخت‌وساز پایدار همسو می‌کند.
مواردی که به آن اشاره شد تنها بخشی از مجموعه فناوری‌های نوآورانه‌ای هستند که در حال حاضر برای افزایش پایداری ساختمان‌های شیشه‌ای در حال توسعه هستند. هرچه این راه‌حل‌ها در دسترس‌تر و رایج‌تر شوند، بر محبوبیت آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای در سال‌های پیش رو می‌افزایند و می‌توانند جذابیت زیبایی‌شناختی را با تعهد به منظر شهری سازگارتر با محیط زیست ترکیب کنند.
تولیدکنندگان در حال حاضر با تغییر و بهینه سازی مشخصات شیشه‌ها، مرزهای کارآیی و پتانسیل‌های پایداری آن را گسترش داده‌اند. با افزایش دسترسی به شیشه‌های بازتابنده و فیلترکننده، شیشه‌های دوجداره، شیشه‌های کنترل‌کننده تابش نور و سایر پوشش‌ها، راهکارهای فراوانی وجود دارد که به آینده‌گرایانه‌ترین طرح‌ها برای بهره بردن از نور خورشید در صنعت ساختمان کمک می‌کند.
حتی در مناطقی مانند عربستان سعودی که در معماری سنتی، از «بازشوها» برای کاهش اثر گرمایش و تابش خیره‌کننده اجتناب می‌شد، تکنیک‌های جدید لعاب نما برای پوشاندن آسمان‌خراش آینه‌کاری شده در نظر گرفته می‌شود.
طیف گسترده‌ای از طرح‌ها وجود دارد که می‌توان با استفاده از صفحات شیشه‌ای بازتابنده و عایق کاری، انعطاف‌پذیری و دیگر فناوری‌های هوشمند آینده شهرها را به آسمان‌خراش‌های شیشه‌ای امیدوار کرد.