عصر ایران- علاقه به تتو این روزها مخصوصا میان جوان ها روند افزایشی را پیش گرفته اما افزایش دانش و آگاهی در رابطه با این مساله پیش از آنکه تصمیم به تتو زدن بگیرید، بسیار دارای اهمیت است:
در یک مطالعه مشاهده ای روی یک گروه سوئدی، خالکوبی با افزایش 21 درصدی خطر ابتلا به لنفوم، نوعی سرطان خون مرتبط بود.
محققان دانشگاه لوند، سوئد، داده های ملی ثبت شده سرطان این کشور را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که اندازه خالکوبی تاثیر کمی بر خطر ابتلا به سرطان دارد. نتایج این مطالعه در مجله eClinical Medicine منتشر شده است.
در حالی که محققان پیش تر از پروفایل احتمالی سرطان زای برخی از جوهرهای خالکوبی آگاه بودند، نویسندگان این مطالعه اظهار داشتند که اثر واقعی جوهرها بر ابتلا به سرطان مشخص نبوده و همین مسئله آنها را وادار به انجام تحقیقات فعلی کرده است.
نویسنده اول دکتر کریستل نیلسن، دانشیار دانشگاه لوند، توضیح می دهد:
«طی 10 سال گذشته، به ویژه در اروپا، تمرکز زیادی روی محتوای شیمیایی جوهر خالکوبی صورت گرفته است. این جوهر اغلب حاوی مواد شیمیایی است که باعث سرطان می شوند. ما همچنین می دانیم که جوهر توسط سیستم ایمنی از پوست دور می شود، زیرا بدن سعی می کند ذرات جوهر را که به عنوان یک عامل خارجی شناسایی کرده است، حذف کند. نشان داده شده که این فرآیند رنگدانه را به غدد لنفاوی منتقل می کند؛ محلی که جوهر به طور دائمی در آنجا ذخیره می شود.»
محققان مواردی از لنفوم را در ثبت ملی سرطان سوئد؛ یک پایگاه داده متمرکز از موارد سرطان در این کشور، شناسایی کردند. به منظور در نظر گرفتن افرادی که به احتمال بیشتری خالکوبی داشتند، سن بیمارانی که قصد شناسایی آنها را داشتند به 20 تا 60 سالگی محدود کردند. علاوه بر این داده ها بین سالهای 2007 تا 2017 دسته بندی شدند، یعنی بازه زمانی که افراد به لنفوم مبتلا شده بودند.
تیم تحقیقات در ادامه با افراد مبتلا و کنترل، سه نفر در هر فرد مبتلا، تماس گرفتند تا از آنها بخواهند در مطالعه شرکت کنند و در نهایت با یک گروه مطالعاتی متشکل از 1398 فرد مبتلا به لنفوم و 4193 نفر بدون لنفوم کار خود را آغاز کردند.
در پایان مطالعه محققان دریافتند که این خطر در افراد دارای خالکوبی 81 درصد بیشتر از افراد بدون خالکوبی طی 2 سال پس از دریافت تتو بود. خطر مورد نظر بین سالهای 3 تا 10 پس از خالکوبی کاهش یافت و پس از 11 سال به 19 درصد افزایش یافت.
به طور کلی، شرکت کنندگانی که خالکوبی کرده بودند در مقایسه با گروه کنترل 21 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به لنفوم قرار داشتند. اندازه خالکوبی نیز بر خطر ابتلا به لنفوم تاثیری نداشت.
دو لنفومی که افراد دارای خالکوبی در مقایسه با افراد بدون خالکوبی در بالاترین میزان خطر ابتلا به آنها بودند، لنفوم بزرگ سلول بی منتشر و لنفوم فولیکولار بود.
گفتنی است: لنفوم یا سرطان غدد لنفاوی در سلول هایی که وظیفه مبارزه با عفونت ها را بر عهده دارند، آغاز می شود، که عمدتا در گره های لنفاوی و مغز استخوان قرار دارند. در صورت ابتلا به لنفوم، تغییر و رشد لنفوسیت ها - نوعی از گلبول های سفید خون - از کنترل خارج می شود.
یک مساله مهم در رابطه با تتو آن است که در هر صورت بدن فردی که تتو دریافت می کند در سیکل التهابی قرار می گیرد، حتی اگر از آلودگی های محیطی به طور کامل نیز صرف نظر کنیم، به هر ترتیب قرار دادن بدن تحت التهاب که زمینه ساز بسیاری از بیماری ها محسوب می شود امری بسیار نادرست است.
نویسندگان مطالعه حاضر در واقع به بررسی این موضوع نپرداختند که چرا با افزایش خطر ابتلا به سرطان به دنبال خالکوبی رو به رو هستیم. آنها در مقابل تجزیه و تحلیل خود را بر عوامل مخدوش کننده بالقوه، مانند پیشرفت تحصیلی، درآمد، استعمال سیگار و وضعیت تاهل تنظیم کردند تا تاثیر وضعیت اجتماعی و اقتصادی و سبک زندگی بر نتایج را به حداقل برسانند.
در حالی که مشخص شده خالکوبی خود یک عامل خطر مهم برای ابتلا به لنفوم است، عوامل سبک زندگی مرتبط با افرادی که خالکوبی می کنند (مانند سیگار کشیدن، مصرف مواد) نیز می توانند در افزایش خطر این بیماری نقش داشته باشند.
البته گفتنی است که در این حیطه با پژوهشی نسبتا دشوار مواجه هستیم، زیرا مواد مختلفی در ترکیب جوهر خالکوبی وجود دارند که درک تاثیرات واقعی آن را بسیار سخت می سازند. از این رو همچنان به تحقیقات بیشتری در این خصوص نیاز است.
اگر مردم در مورد خطر ابتلا به سرطان نگران هستند، اقدامات اثبات شده ای وجود دارد که می توانند به منظور کاهش ریسک بیماری انجام دهند. این موارد شامل عدم استعمال سیگار، پیروی از یک رژیم غذایی سالم و متعادل، عدم مصرف الکل و همچنین دوری از خالکوبی هستند.
خالکوبی نه تنها افراد را در معرض خطرات مرتبط با ترکیبات جوهر مصرفی قرار می دهد، بلکه عوارض احتمالی استفاده از سوزن نیز مطرح است.
بر اساس گزارشی که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، این خطر وجود دارد که هپاتیت C از طریق سوزن های خالکوبی که به درستی استریل نشده اند منتقل شود و در این میان ارتباط مشخصی میان هپاتیت C و افزایش خطر لنفوم غیرهاجکین نیز وجود دارد.
کافی است گاهی به تصاویر و فیلم هایی که از مراحل تتو زدن در فضای مجازی وجود دارد نگاهی داشته باشید، آیا به نظر شما تمامی پوشش های قابل تعویض نه فقط در رابطه با سوزن بلکه مواردی مانند نایلون هایی که روزی میز کشیده می شود، فوری پس از هر نفر تعویض می شوند؟ اینجا کوچک ترین تماس سوزن دستکش و همان دستکش با وسایل مانند محفظه رنگ برای نفر بعدی می تواند دردسرهای جدی ایجاد کند. آیا تمامی محفظه ها پس از هر اجرای تتو کاملا ضدعفونی می شوند؟
این ها سوالاتی است که حتما باید از تتوکار خود بپرسید و در هنگام دریافت خدمات نسبت به حضور استانداردهای لازم در هر مورد دقت کنید.
نویسندگان مطالعه مشتاق بودند به این نکته اشاره کنند که محبوبیت خالکوبی در اوایل دهه 2000 میلادی به طرز چشمگیری افزایش یافته بود. در واقع، حتی نیلسن هم علنا اعلام کرد که اکثر اعضای تیم تحقیقاتی وی خالکوبی دارند.
این افزایش محبوبیت به این معنی بود که حدود 20٪ از اروپایی ها و تا 30٪ از آمریکایی ها خالکوبی داشتند. این واقعیت که بسیاری از افراد در سنین جوانی خالکوبی کردند به این معنی بود که مردم طی زندگی و برای سالیان سال در معرض ترکیبات جوهر خالکوبی قرار می گرفتند. با این حال، تاثیر این مواد بر سلامتی آنها به اندازه کافی مورد بررسی قرار نگرفته بود.
نیلسن گفت: با وجود آن که لنفوم بیماری نادری است، افراد علاقه مند به خالکوبی باید از عوارض احتمالی تصمیم خود آگاه شوند. توصیه می شود که این افراد در صورت مشاهده هرگونه علائم غیر عادی که می تواند با تجربه خالکوبی آنها مرتبط باشد، سریعا به پزشک مراجعه کنند.