در سال ۱۹۱۵، اینشتین پیش‌بینی کرد که با نزدیک شدن ماده به سیاهچاله، به دلیل نیروی عظیم گرانش فضا-زمان، مستقیما به درون آن فرو خواهد رفت و اکنون دانشمندان شواهدی از صحت این پیش‌بینی پیدا کرده‌اند.
به گزارش ایسنا، دانشمندان برای اولین بار منطقه عجیبی را در اطراف سیاهچاله‌ها به نام «منطقه سقوط»(plunging region) مشاهده کردند. آلبرت اینشتین در نظریه نسبیت عام خود وجود این منطقه را پیش‌بینی کرده بود. در منطقه سقوط، چرخش ماده به دور سیاهچاله متوقف می‌شود و در عوض با سرعت نور مستقیما به داخل سیاهچاله می‌افتد.
به نقل از آی‌ای، مطالعه مناطق سقوط ممکن است به کشف اطلاعات جدیدی مرتبط با ماهیت بنیادی فضا-زمان منجر شود.
در سال ۱۹۱۵، اینشتین پیش‌بینی کرد که با نزدیک شدن ماده به سیاهچاله، به دلیل نیروی عظیم گرانش فضا-زمان، مستقیما به درون آن فرو خواهد رفت.
تا به امروز، این فقط یک پیش‌بینی بوده و هرگز در واقعیت مشاهده نشده بود. با این حال، تلسکوپ‌های فضایی نواستار(NuSTAR) و نایسر(NICER) ناسا وجود این مناطق را تایید کرده‌اند.
این کشف توسط گروهی از محققان به رهبری دپارتمان فیزیک در آکسفورد امکانپذیر شد. آنها همچنین دریافتند که این منطقه برخی از قوی‌ترین نیروهای گرانشی را که تاکنون در کهکشان شناسایی شده اعمال می‌کند.
این مطالعه بر روی سیاهچالههای کوچک‌تر نسبتا نزدیک به زمین، با استفاده از داده‌های اشعه ایکس جمع‌آوری‌شده از آرایه تلسکوپ‌های طیف‌سنجی هسته‌ای مبتنی بر فضای ناسا(NuSTAR) و تلسکوپ‌های ترکیبی داخلی ستاره نوترونی(NICER) متمرکز شد.
مطالعه آکسفورد برای اولین بار با استفاده از داده‌های اشعه ایکس برای به دست آوردن درک بهتری از نیروی ایجاد شده توسط سیاهچاله‌ها، منطقه سقوط را در عمق ارزیابی کرد.
آنچه واقعا هیجان‌انگیز است این است که سیاهچالههای زیادی در کهکشان وجود دارد و ما اکنون یک روش جدید قدرتمند برای استفاده از آنها برای مطالعه قوی‌ترین میدان‌های گرانشی شناخته‌شده داریم.
دکتر اندرو مومری(Andrew Mummery) از دانشگاه آکسفورد که این مطالعه را رهبری می‌کند بر اهمیت این مشاهده تاکید کرد و گفت: به این فکر کنید که مانند رودخانه‌ای که تبدیل به آبشار می‌شود تا به حال، ما به رودخانه نگاه می‌کردیم و این اولین دید ما از آبشار است.
محققان این دو تلسکوپ فضایی را به سمت سیاهچاله‌ای به نام MAXI J۱۸۲۰+۰۷۰ که در فاصله نزدیک به ۱۰ هزار سال نوری از زمین قرار دارد، نشانه گرفتند.
آنها اشعه ایکس ساطع شده از مواد سوزان دیسک برافزایش آن را شناسایی کردند و با قرار دادن داده‌های اشعه ایکس در مدل‌های ریاضی متوجه شدند که این دو تنها در صورتی با هم مطابقت دارند که مدلها شامل نوری باشد که از ماده در منطقه سقوط می‌آید که این وجود آن را تایید می‌کند.