دهه‌ها بود که تخمین‌ها از حجم آب رودخانه‌های زمین براساس تصحیحات سال ۱۹۷۴ سازمان ملل صورت می‌گرفت و به دلیل فقدان مشاهدات رودخانه‌ها در سراسر جهان که از جمعیت انسانی دور هستند، تخمین‌های جدیدی اتفاق نیفتد.
به گزارش خبرآنلاین، در حال حاضر محققان ناسا با استفاده از یک رویکرد جدید، تخمین‌های جدیدی از میزان جریان آب از رودخانه‌های زمین، سرعت جاری شدن آن به اقیانوس و میزان نوسان هر دو رقم در طول زمان به دست آورده‌اند. چنین اطلاعاتی برای درک چرخه آب سیاره و مدیریت منابع آب شیرین آن بسیار مهم است.
برای دستیابی به تصویری جهانی از میزان آب موجود در رودخانه‌های زمین، دانشمندان آزمایشگاه پیشرانه جت ناسا (JPL) اندازه‌گیری‌های جریان سنج را با مدل‌های کامپیوتری حدود ۳ میلیون بخش رودخانه در سراسر جهان ترکیب کردند. این تحقیق توسط الیسا کالینز، که این تحلیل را به عنوان یک کارآموز JPL و دانشجوی دکترا در دانشگاه ایالتی کارولینای شمالی انجام داد، انجام شد و در Nature Geoscience منتشر شد.
دانشمندان تخمین زدند که حجم کل آب رودخانه های زمین از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۹ به طور متوسط ۲۲۴۶ کیلومتر مکعب (۵۳۹ مایل مکعب) بوده است. این معادل نیمی از آب دریاچه میشیگان و حدود ۰.۰۰۶ درصد کل آب شیرین است که خود ۲.۵ درصد از حجم جهانی است. رودخانه‌ها علیرغم نسبت کمی که از آب سیاره دارند، از زمان‌های اولیه تمدن‌ها برای انسان حیاتی بوده‌اند.
نقشه بالای این صفحه حجم آب ذخیره شده بر اساس منطقه هیدرولوژیکی را نشان می‌دهد. محققان تخمین زدند که حوضه آمازون (تیره ترین آبی) حاوی حدود ۳۸ درصد از آب رودخانه جهان است که بیشترین میزان را در بین هر منطقه هیدرولوژیکی ارزیابی شده، دارا است. همین حوضه همچنین بیشترین آب را به اقیانوس تخلیه می‌کند. این ۱۸ درصد از تخلیه جهانی به اقیانوس است که از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۹ به طور متوسط ۳۷۴۱۱ کیلومتر مکعب در سال در سال بوده است.
برای بخش‌هایی از حوضه رودخانه‌های کلرادو، آمازون، و اورنج و همچنین حوضه موری-دارلینگ در جنوب شرقی استرالیا کمیت منفی جریان‌های آبی تخمین زده شده‌است که بیشتر نشان دهنده مصرف شدید آب توسط انسان است. در واقع در این نقاط ما شاهد ردپای انسان هستیم.