عصر ایران؛یادداشت وارده- با موضع صریح سید محمد خاتمی رییس جمهوری پیشین در حمایت از پاسخ موشکی - پهپادی ایران به اسراییل انتظار افکار عمومی و رسانهها برای واکنش محمود احمدینژاد رییس جمهوری پیشینِ دیگر بالا گرفت تا جایی که روزنامهٔ هممیهن در خبر شمارهٔ امروز خود واکنش خاتمی را با سکوت احمدینژاد مقایسه کرده و در تحلیل و سرمقاله هم رفتار خاتمی را از منتقدان حسن روحانی اصولگرایانهتر و اخلاقیتر دانسته است. چرا که اصولگرایانِ منتقد روحانی بیتوجه به رفتار دونالد ترامپ به روحانی میتاختند و به نوشتهٔ روزنامهٔ حرفهایِ اصلاحطلب خاتمی اما «اصولگرایی اصیل» را به نمایش گذاشته است.
امروز اما خبر آمده که محمود احمدینژاد گفته «هر کشوری به سایر کشورها غیر قانونی حمله کند باید پاسخ آن را دریافت کند و این حق کشوری است که مورد تهاجم قرار گرفته است.»
هر چند در نگاه اول سخن او در حمایت است اما جمله او در قاموس و ادبیات اصولگرایی و در قالب شعار «اسراییل باید محو شود» نمیگنجد زیرا او برای اسراییل هم از واژهٔ «کشور» استفاده کرده و قضیه را به حملات دو کشور تقلیل داده در حالی که همه به یاد دارند در موضع رییس جمهور چگونه از محو اسراییل سخن میگفت و چه دردسرهای زیادی برای ایران ایجاد کرده بود و حالا پیرانهسر دیپلمات شده است. آنجا و در زمان و موقعیتی که باید دیپمات میبود و جز به منافع ملی نمیاندیشید غره به درآمد سرشار نفتی یا اطلاع از برخی اسرار به گمان خود در مجامع جهانی شعار سر میداد و هولوکاست را انکار میکرد و موجب تشدید حساسیت غرب به فعالیتهای هستهای ایران که از سال ها قبل با احتیاط دنبال میشد و حالا که ملاحظات قبلی فروکاسته و دیگران آشکارا علیه اسراییل موضع میگیرند او دیپلمات شده است!
در سخنان احمدینژاد -و دستکم در جملاتی که انتشار یافته ستایش سپاه- هم دیده نمیشود و کم مانده مثل دیوید کامرون -وزیر خارجه بریتانیا- بگوید «دفاع حق هر کشور است ولی ایران قدری زیادهروی کرده است.»
البته مشخص نیست که احمدینژاد حسب عادت و و بیتوجه به نکتهٔ ایدیولوژیک اصولگرایی از لفظ «کشور» استفاده کرده یا به عمد خواسته لحن او سرد و غیر رسمی و از موضع اپوزسیون باشد. ( سرد از این منظر که مانند خاتمی از تعابیری چون «مدبّرانه، شجاعانه، منطقی، قانونی» استفاده نکرده)
ناگفته نماند ناظران مستقل مانند مقامات ارشد جمهوری اسلامی و رسانههای رسمی حساسیت خاصی به این موضوع و کلمه «کشور» ندارند کما اینکه از ایده «دو کشوری یا دو دولتی در این سرزمین» آشکارا حمایت میکنند اما چون احمدینژاد تحت تاثیر افرادی چون محمد علی رامین و نادر طالب زاده لحن دیگری داشت و هزینه تراشید این موضوع جلب توجه میکند خاصه به این خاطر که کیهان و برخی رسانههای اصولگرا ذرهبین برداشتهاند تا علیه هر که ذرهای تشکیک کرد و ادبیات آنان را تکرار نکرد - ولو از شناختهشدهترین و دلسوزترین فعالان سیاسی و مدنی باشند - موضع بگیرند و به روی خود نمیآورند برکشیده خودشان چه میگوید. هر چند بعید نیست این فقره را هم گردن خاتمی و روحانی بیندازند!