روزنامه هفت صبح نوشت: جمعه برای اولین بار زنان طرفدار تراکتورسازی توانسته بودند به ورزشگاه‌ها راه پیدا کنند و شاهد بازی تیم محبوبشان با ذوب آهن اصفهان باشند. چندصد نفری می‌شدند. ورودشان به ورزشگاه شامل یک رایزنی طولانی بود که البته زودتر از اصفهان و مشهد جواب داده بود. اما این ورود برایشان خیلی خوشایند از آب درنیامد.
تیم محبوبشان شاید از هیجان بازی در مقابل این بانوان با نتیجه عجیب چهار بر یک مقابل حریف اصفهانی شکست خوردند و اتفاق بدتر آنکه در هنگام خروج از ورزشگاه وقتی برای گرفتن وسایل سپرده شده به بخش امانات ورزشگاه رجوع می‌کنند تا با دادن رسید کیف‌ها و وسایل خود را پس بگیرند با صحنه عجیبی روبه‌رو می‌شوند.
اتاق امانات خالی و در هم ریخته نشان می‌داد که وسایل اغلب آنها به سرقت رفته. بعد از نتیجه وحشتناک تیم محبوبشان مقابل تیم حریف، این حادثه شد دومین باخت در ۹۰ دقیقه.
روز جمعه قرار بود برای زنان تراکتوری روز خاصی باشد. رنگ قرمز زده بودند و هدبند و پرچم قرمز داشتند. زنان هوادار تیم تراکتور برای اولین بار به سمت ورزشگاه رفتند. این اولین بار بود که آنها می‌خواستند بازی تیم مورد علاقه خود را زنده و حی و حاضر در ورزشگاه ببینند.
اما آن سرخوشی ظهرهنگام به تلخکامی مضاعفی در شب تبدیل شد. نه تنها تیم محبوبشان بازی را با چهار گل خورده به پایان رساند بلکه آنها، یعنی تماشاچیان زن آخر بازی متوجه شدند کیف و همه محتویات داخل آن را از کف داده‌اند.
یک پیج اینستاگرامی تبریزی اولین جایی بود که ویدئوی سرقت از محل امانات بخش زنان ورزشگاه یادگار امام این شهر را منتشر کرد. بسیاری از افراد زیر آن کامنت گذاشته و اظهار تاسف کرده بودند. برخی هم با کنایه به زنان تراکتوری می‌گفتند برای تیم بدقدم بودید. اظهار نظری که بهانه بیشتری به زنان می‌داد تا بیشتر عصبانی باشند. آنها روز جمعه دقیقا چه تجربه‌ای پشت سر گذاشتند؟ استقبال خانم های تبریزی از بازی غافلگیر‌کننده بود. حتی بیشتر از تهرانی‌ها. برخی از حضور چندصد نفر گفتند و برخی هم از چندهزار حرف زدند.
حتی تعداد زیادی دم ورزشگاه ایستادند به این امید که اجازه ورود پیدا کنند که البته موفق نشدند. این تماشاگران پرشور بعد از سوت پایان بازی به سمت اتاقک امانات رفتند تا کیف و وسایلی که هنگام ورود از آنها گرفته شده بود تحویل بگیرند.
ویدئویی از اولین مواجهه این زنان با اتاق امانات به جا مانده. چیزی که این ویدئو نشان می‌دهد این است که از بین کیف این همه زن تماشاچی، فقط چند کوله پشتی و کیسه به همراه پارچه‌های قرمز پرچم‌ها روی زمین مانده بود و بس.
در پس زمینه ویدئو صدای چند نفر از آنها می‌آید که به ترکی از دزدیده شدن وسایلشان حرف می‌زنند. یک نفر می‌گوید: «همه وسایلم را بردند. این وضعیت امانت داری است.» دیگری داد می‌زند «شناسنامهام داخل کیفم بود که دزدیدند.»
یکی از زنانی که با این صحنه مواجه شده به هفت صبح می‌گوید: «وقتی وارد ورزشگاه شدیم، وسایلمان را گرفتند. یعنی همان کیف و کیسه‌هایی که زن‌ها در دست داشتند. داخل کیفمان هم چیزی نداشتیم. مگر مثلا کسی یک کیف لوازم آرایش یا کیف مدارک گذاشته باشد. آنها را تحویل دادیم و یک برگه با عدد گرفتیم که وقتی برگشتیم آنها را تحویل بگیریم.»
او می‌گوید که در ابتدا یکی از پرسنل ورزشگاه کیف‌ها را از آنها گرفت اما بعد از بازی دیگر نه او حضور داشت، نه برای گرفتن کیف‌ها نیازی به کد و برگه داشتند و از همه مهم‌تر نه خبری از کیف‌هایشان بود.
توضیحات دیگر این زن تبریزی را می‌خوانید که می‌گوید: «همه خانم‌های پلیس در اتاقکی نشسته بودند بازی را تماشا می‌کردند اما خبری هم از پلیس در بخش امانات نبود.»
حرف دیگری که او اضافه می‌کند این است که «حتی لامپ بخش امانت‌داری را هم خاموش کرده بودند و در آن تاریکی نمی‌شد وسایل را پیدا کرد. زن‌ها چراغ قوه گوشی را روشن کردند و در تاریکی دنبال وسایلشان می‌گشتند.»
بسیاری از افراد در پیج اینستاگرامی مردم تبریز علت‌های متفاوتی برای این کار آورده بودند. یکی از پیج‌های اینستاگرامی نوشته بود: «خیلی ساده‌ست. دو ساعت می‌خوای فوتبال تماشا کنی ولی این همه مشکلات وجود داره. از زور گفتنا و ضعف هیات فوتبال گرفته تا مسیر دسترسی سخت استادیوم.»
تا امروز تبریز و اصفهان بیشترین مقاومت‌ها را نسبت به حضور زنان در ورزشگاه‌ها نشان می‌دادند که با اتفاق روز جمعه این قفل بالاخره در تبریز شکسته شد. ورود آنها به ورزشگاه تبریز اگرچه برای زنان دستاورد محسوب می‌شد اما این اتفاق سور و سات خوشحالی آنها را خیلی زود خاموش کرد.