استودیوی معماری فوجی‌وارامورو، خانه‌ای را در تویوناکای اوزاکا طراحی کرده که چیزی نیست جز مجموعه‌ای از حجم‌های چهارگوش خاکستری با شکاف‌هایی بین آن‌ها که به نور و هوا اجازه ورود به خانه را می‌دهند و در عین حال حریم خصوصی ساکنان را حفظ می‌کنند.
به گزارش فرادید، این استودیوی معماری که توسط شینتارو فوجی‌وارا و یوشینو مورو سال ۲۰۰۲ تأسیس شد، این خانه‌ی ژاپنی را با در نظر گرفتن محوطه‌ی شهری آن در منطقه مسکونی شهر تویوناکا در شمال مرکز اوزاکا ساخته است.
محوطه‌ی این ساختمان را همسایگان مجاور محصور کرده‌اند و هیچ منظره قابل‌توجهی ندارد. به همین دلیل و برای اطمینان از حفظ حریم خصوصی مشتریان، این خانه با حداقل دریچه‌ها در نما طراحی شده است.
هدف از طراحی این خانه، ایجاد فضایی محرک و زیبا بوده که پنجره‌های بزرگ ندارد و به دنیای بیرون بسته است.
طرح L مانند این خانه شامل سه حجم چهارگوش می‌شود که با شکاف‌های باریکی از هم جدا شده‌اند. این شکاف‌های افقی و عمودی هوای تازه و نور روز را به داخل ساختمان هدایت می‌کنند و در عین حال، نماهای خاصی را برجسته می‌کنند.
به گفته‌ی معماران: «کوچک بودن این روزنه‌ها دقیقاً همان چیزی است که نماهای ناگهانی به آسمان یا مناظر خیابانی را بسیار چشمگیر می‌کند».
«شکلی که نور از طریق آن به داخل نفوذ می‌کند نیز قابل‌توجه است؛ در واقع ساکنان را از تغییر مداوم نور در طول روز آگاه می‌کند.»
از منظر بیرونی، این سه جلد حجم با موادی تکمیل شدند که مکمل یکدیگر هستند، اما به تمایز بخش‌های مختلف خانه کمک می‌کنند.
بخش همکف که گاراژ و ورودی را در خود جای داده از بتن درجا ساخته شده که هنوز سوراخ‌های پیچ‌های اتصالی برای نگه داشتن قالب در کنار هم را در خود دارد.
یکی از این حجم‌های بالایی پوشیده از تخته‌های چوبی عمودی با رنگی مشابه بتن است، در حالی که دیگری پوشیده از صفحات خاکستری با ظاهری صاف و یکنواخت است.
سطح ورودی شامل یک سالن کوچک و یک راه‌پله منتهی به فضای اصلی نشیمن می‌شود. این اتاق با پلان باز نیز یک آشپزخانه و ناهارخوری را در خود دارد که با تغییر سطح از اتاق نشیمن جدا شده است.
یک قسمت از فضای نشیمن نورگیری دارد که به صورت عمودی تا داخل ساختمان امتداد یافته است. هوای تازه‌ای که از این طریق وارد حجم شیشه‌ای شده آن را به فضایی نیمه‌باز در قلب خانه تبدیل می‌کند.
قسمت نورگیر دارای کف شیشه‌ای است که نور طبیعی را به گاراژ می‌رساند و عبور نور روز از طریق شکاف‌های بین بلوک‌ها را تکمیل می‌کند.
کف شیشه‌ای دیگر بین فضاهای نشیمن و ناهارخوری از شکاف جداکننده‌ی دو حجم عمودی پیروی کرده و بین دو سطح ارتباط بصری ایجاد کرده است.
مجموعه‌ای از پله‌های فلزی طره‌ای از فضای نشیمن به محل خواب منتهی می‌شود. کفپوش چوبی اتاق خواب و آشپزخانه نقطه گرم‌تری در تضاد با مصالح بتنی منطقه نشیمن است.
قفسه‌های توکار در امتداد یک دیوار از اتاق پلان باز مینیمال گنجانده شدند و یک واحد آشپزخانه بتنی یکپارچه نیز نزدیک پله‌ها است.