تصور کنید در سال 2007 هستیم که استیو جابز با آن پلیور یقه اسکی مشکی رنگش روی صحنه آمده و از گوشی اپل آیفون برای اولین بار رونمایی می‌کند. این دستگاه انقلابی که از جنس شیشه و فلز با طراحی شیک و مدرن ساخته شده، آمده است تا دنیای گوشی موبایل را دوباره تعریف کند.
یک انقلاب متفاوت هم طرفی دیگر در حال رخ دادن بود. گوگل در همان سال، یک استارتاپ کمتر شناخته شده به نام Android Inc را در اختیار خود درآورد. این استارتاپ درواقع زمینه را برای مهم‌ترین رقابت تنگاتنگ میان سیستم عامل اندروید و iOS در دنیای گوشی‌های هوشمند ایجاد کرد.
به گزارش گجت نیوز، ریشه‌های اندروید به اولین سال‌های دهه ۲۰۰۰ برمی‌گردد. سیستم عامل اندروید به عنوان مفهومی تجسم شده بود که بتواند پلتفرم مخصوص برای ارائه نوع جدیدی از تجربه موبایلی باشد.
برخلاف آی او اس که تنها برای دستگاه‌های برند اپل ساخته شده بود، اندروید به عنوان یک سیستم عامل برای توده انبوه دستگاه‌های هوشمند توسعه یافت. گوگل قصد داشت یک پلتفرم پایه در اختیار سازندگان بگذارد تا هرکدام سیستم عامل اندروید را با توجه به دستگاه و هدف خودشان تنظیم کنند. غول تکنولوژی با این کار، تنوع و خلاقیت را به اکوسیستم اندروید راه داد.
عرضه اولیه آیفون با استقبال سریع و جهانی مواجه نشد. سیستم بسته، اپ استور محدود و نبود امکانات اساسی مانند copy-paste در سیستم عامل iOS بیش از هر چیز دیگری مورد انتقاد قرار گرفت. در همین حال، گوشی‌های اندرویدی بیشتری روانه بازار می‌شدند.
کاربران هم در این وضعیت می‌توانستند دستگاه مورد علاقه خود را از میان تنوع زیاد سخت افزاری بر اساس نیاز و علاقه خود انتخاب کنند. شاید این گوشی‌های اندرویدی نسل اول به اندازه گوشی آیفون ساخته و پرداخته نشده بودند؛ اما همچنان قیمت کمتری داشتند و امکان خرید گوشی هوشمند را برای جمعیت بیشتری فراهم می‌کردند.
نبرد میان این دو سیستم عامل در سال‌های بعد از معرفی به تدریج شدت گرفت. اپل سیستم عامل iOS خود را بهبود بخشید و تلاش کرد تا کاستی‌های اولیه آن را برطرف سازد.
غول کوپرتینویی با معرفی قابلیت‌های کاربردی مانند App Store فرصت را برای توسعه دهندگان فراهم آورد تا در توسعه هر چه بیشتر اپلیکیشن‌های این اکوسیستم فعالیت کنند. از طرف دیگر، اندروید سعی داشت بیشتر بر گشودگی و سفارشی سازی سیستم عامل خود تمرکز کند.
کاربران در سیستم عامل اندروید می‌توانستند صفحه خانه را شخصی سازی کنند و همچنین اپلیکیشن‌های جانبی از منابع فراتر از Play Store بگیرند. آن‌ها دیگر قادر بودند با حافظه جانبی، به ظرفیت داخلی دستگاه خود اضافه کنند؛ در حالی که گوشی‌های آیفون امکانش را نداشتند.
این مورد در همه مقایسه‌ها میان سیستم عامل اندروید و iOS دیده می‌شود و همیشه هم صحت دارد. اندروید هنوز هم مقابل ایجاد تغییر در صفحه خانه، صفحه قفل و آیکون‌های اپلیکیشن‌ها انعطاف بیشتری نشان می‌دهد.
شما در دستگاه‌های اندرویدی حتی می‌توانید رابط کاربری را با استفاده از ابزارهایی نظیر Nova Launcher به طور کامل تغییر دهید. اپل در خلال سال‌ها تلاش کرده است امکان سفارشی سازی و اعمال تغییرات را به آی او اس اضافه کند؛ اما این سیستم عامل هنوز هم به اندازه اندروید کاربر دوستانه و وسیع نیست.
نکته کاربردی: می‌توانید صفحه خانه را روی سیستم عامل اندروید بچرخانید و در نمای Landscape هم تماشا کنید. همیشه بهتر است که کنترل زیادی روی ظاهر دستگاه هوشمند خود داشته باشید؛ حتی اگر فقط در حد افزودن یک اپلیکیشن به صفحه خانه یا گستردن ویجت‌ها در جهت‌های مختلف صفحه باشد.
شایعه شده که اپل امکانات سفارشی سازی بیشتری را در iOS 18 خود معرفی می‌کند. به نظر می‌رسد اپل هم به خوبی می‌داند که در این زمینه‌ها از سیستم عامل اندروید عقب افتاده است.
بسیاری از کاربران، ظاهر فعلی صفحه خانه و کتابخانه اپلیکیشن را در iOS فعلی شلخته و اشتباه می‌دانند. اغلب ترجیح می‌دهند اپلیکیشن‌هایی که نصب کرده‌اند را در قالب فهرست و همگی کنار هم مشاهده کنند.
در حال حاضر کاربران برای پیدا کردن اپلیکیشنی که به صفحه خانه سنجاق نشده، باید به آخرین صفحه موجود خانه برود و ببیند اپل تصمیم گرفته است برنامه تازه را در کدام دسته بندی قرار دهد.
از نظر بسیاری کارشناسان و کاربران، بسته اپلیکیشن‌های پیش فرض گوگل در سیستم عامل اندروید بهتر از اپلیکیشن‌های آی او اس است. البته در این مورد هم موارد استثنا وجود دارد.
باید جیمیل را با Apple Mail، گوگل داکز را با Pages، گوگل مپز را با Apple Maps و گوگل فوتوز را با Apple Photos مقایسه کنیم. به نظر می‌رسد که در منتیجه این مقایسه، کاربران اغلب محصولات گوگل را ترجیح می‌دهند. از طرفی هم بسیاری از کاربران Apple Music را بیشتر از رقیب گوگلی آن دوست دارند.
مجالی نیست که همه دلایل را با جزئیات بررسی کنیم؛ اما به طور کلی اپلیکیشن‌های گوگل به سریع، قابل اطمینان و از همه مهم‌تر در دسترس بودنشان روی پلتفرم‌های متعدد معروف هستند.
برای مثال اگر کاربر تصمیم بگیرد یک فیلم از گوگل اجاره کند، می‌تواند انتظار داشته باشد که این فیلم روی تقریبا همه دستگاه‌ها به خوبی اجرا شود. در مقابل آن، اجرا کردن Apple TV روی سیستم عامل اندروید ممکن است چالشی و پر از مشکل باشد.
در این بخش بیشتر به مقایسه میان اپلیکیشن‌ها و خدمات ارائه شده توسط گوگل و اپل اشاره کردیم و تمرکز را از مقایسه محض میان سیستم عامل اندروید و iOS برداشتیم.
این یک حقیقت است که اگر کاربر دستگاه‌های اپل و غیر اپل هستید، در اکثر مواقع ترجیح می‌دهید سراغ خدمات گوگل بروید؛ چون زندگی را برایتان آسان‌تر می‌کند. علاوه بر این اگر نرم افزارها و خدمات گوگل را ترجیح می‌دهید، می‌توانید به روز رسانی‌های بیشتر و سریع‌تری را روی دستگاه‌های اندرویدی خود دریافت کنید.
وقتی پای اپلیکیشن‌ها به میان می‌آید، باید در نظر بگیرید که اندروید اجازه می‌دهد تا توسعه دهندگانش ابداعات خود را در عمق این سیستم عامل ادغام کنند. اپل در مقابل انتقادات مرتبط همیشه امنیت سیستم عامل اندروید را برای این اجازه وسیع زیر سوال می‌برد.
اپلیکیشن‌هایی نظیر Tasker اجازه می‌دهند کاربران اتوماسیون‌ها و روتین‌های مختلفی ایجاد کنند. همین نرم افزار نشان می‌دهد مخصوصا افرادی که تمایل به کشف و دستکاری توانمندی‌های سیستمی دارند، اندروید را به iOS ترجیح می‌دهند. بسیاری از علاقه مندان، گشودگی سیستم عامل اندروید را به همین خاطر برتر می‌دانند.
در نتیجه، روی سیستم عامل اندروید می‌توانید یک دسته بندی کامل از اپلیکیشن‌های مفید را کشف کنید که در iOS اصلا وجود ندارند. برای مثال، اپلیکیشن‌های بررسی وضعیت سلامت باتری و استفاده، عیب شناسی مربوط به شبکه‌های ارتباطی WiFi و مدیریت فایل‌ها را در نظر بگیرید.
شاید هم برخی از کاربران به این اپلیکیشن‌ها کاری نداشته باشند، اما به هر حال بخش عمده افراد ترجیح می‌دهند امکان دسترسی به این قابلیت‌ها در دسترس ایشان باشد.
سیستم عامل اندروید به جز این اپلیکیشن‌ها، همچنین امکانات بیشتری در زمینه چگونگی استفاده از آن‌ها ارائه می‌کند. شما حالا می‌توانید نسخه‌های متعدد از یک اپلیکیشن واحد را روی دستگاه اندرویدی خود نصب کنید.
حتی قادر هستید دو اپلیکیشن را در کنار هم روی صفحه نمایش یکسان به اجرا درآورید و در اپلیکیشن‌های پیش فرض سیستم هم تغییراتی اعمال کنید. برای مثال، می‌توانید یک اپلیکیشن مجزا به منظور مدیریت پیام‌های متنی نصب کنید. این امکان شاید هیچ‌وقت برای سیستم عامل iOS فراهم نشود.
به گزارش اغلب کاربران برخی از روش‌های بنیادی برای راهبری نرم افزاری، روی گوشی‌های اندرویدی به شکل موثرتری عمل می‌کنند. برای ساده کردن این مفهوم پیچیده یک مثال می‌زنیم: ژست جهانی به عقب رفتن در منو! در گوشی اندرویدی تنها با یک دکمه به منوی صفحه قبلی برمی‌گردید.
این عملگر در برخی اپلیکیشن‌های iOS وجود دارد؛ اما هنوز در سرتاسر اکوسیستم آن به پایداری نرسیده است. کاربران آیفون در این شرایط معمولا از دکمه کوچک back استفاده می‌کنند یا به app switcher می‌روند.
سپس به نوتیفیکیشن‌ها باید اشاره کنیم؛ هرچند در برخی مواقع پای سلیقه فردی هم به میان می‌آید. بسیاری از کاربران سیستم عامل اندروید را در این زمینه ترجیح می‌دهند که نوتیفیکیشن‌های خوانده نشده همچنان در نوار استاتوس باقی می‌مانند.
این نوتیفیکیشن‌ها روی صفحه خاموش دستگاه هم هنوز قابل دیدن هستند. در حالی که روی سیستم عامل iOS درون notification Center محو می‌شوند.
اگر از ابتدای معرفی آیفون از همین گوشی استفاده کرده‌اید و هرگز سراغ سیستم عامل اندروید نرفته‌اید، قطعا انتقال به دستگاه جدید می‌تواند شما را گیج کند. اگر هر دو پلتفرم را امتحان کرده‌اید، می‌دانید که اندروید در بسیاری جهات به iOS برتری دارد.
برای مثال، در اندروید می‌توانید به آسانی روی صفحه قفل هم هشدار تعیین شده را ببینید. در مقایسه، روی iOS برای این کار باید یک ویجت مخصوص اضافه کنید.
در سال‌ها اخیر، نبرد میان سیستم عامل اندروید و iOS به نیرویی تعیین کننده تبدیل شده است. هر دو این سیستم‌ها تجربه موبایلی فوق العاده‌ای ارائه می‌دهند؛ اما اندروید مخصوصا برای تاکیدش روی آزادی کاربر و امکان سفارشی سازی برتر دیده می‌شود.
از قابلیت سفارشی سازی جزئیات در صفحه خانه تا همگام سازی عمیق اپلیکیشن‌ها و عملکردهای بیشتر، اندروید قصد دارد کاربران بتوانند گوشی‌های خود را با توجه به سلیقه و نیازمندی‌هایشان شخصی سازی کنند.
فرقی ندارد که شما قیمت اقتصادی، اکوسیستم باز نرم افزاری یا کنترل بیشتر روی دستگاه را ترجیح می‌دهید؛ در هر صورت اندروید در نبرد با iOS دلایل قانع کننده بیشتری برای برنده شدن دارد.