در بررسی عادات ثروتمندان در مقایسه با افرادی که بضاعت مالی کمی دارند، تضاد قابل توجهی می‌توان مشاهده کرد، به ویژه در سواد مالی.
سواد مالی، مجموعه‌ای از مهارت‌های حیاتی برای مدیریت مؤثر امور مالی شخصی است که اغلب ثروتمندان را از افراد فقیر متمایز می‌کند.
این اختلاف تنها مربوط به مقدار پول در حساب بانکی فرد نیست بلکه عمیقاً در رفتارها، استراتژی‌ها و نگرش‌ها نسبت به مدیریت و رشد ثروت ریشه دارد. از بودجه بندی و سرمایه گذاری گرفته تا طرز فکر پیرامون پول، این عادات به وضوح نشان می‌دهد که چگونه سواد مالی مسیر رفاه و آسایش را شکل می‌دهد.
به گزارش روزیاتو، در ادامه به بررسی عاداتی می‌پردازیم که این دو گروه را از هم متمایز می‌کند. درک این عادت‌ها اهمیت سواد مالی را روشن می‌کند و بینش‌های ارزشمندی را به هر کسی که به دنبال بهبود رفاه اقتصادی خود است ارائه می‌دهد.
ثروتمندان اغلب عادت به بودجه بندی دقیق و مدیریت پول خود دارند، در حالی که افراد کم بضاعت ممکن است فاقد این مهارت یا دانش باشند.
افراد ثروتمند معمولاً سرمایه‌گذاری را درک و در آن مشارکت می‌کنند، در حالی که آنهایی که سواد مالی کمتری دارند ممکن است متوجه اهمیت این موضوع نباشند و درنتیجه فرصت‌ها را از دست بدهند.
ثروتمندان معمولاً پس انداز کردن را در اولویت قرار می‌دهند و دیدگاهی بلندمدت به امور مالی دارند، در حالی که افراد کم‌بضاعت‌تر ممکن است بیشتر به دلیل ضرورت‌ها بر نیازهای فوری خود تمرکز کنند.
افراد ثروتمند اغلب بر آموزش خود سرمایه گذاری و در مورد مسائل مالی آگاهی کسب می‌کنند، در حالی که افراد کمتر مرفه ممکن است منابع آموزشی و دانشگاهی محدودی در طول زندگی خود داشته باشند.
ثروتمندان تمایل به درک بهتر مدیریت ریسک در تصمیم گیری های مالی خود دارند، در حالی که افراد فقیرتر ممکن است از ریسک کردن اجتناب کنند یا ناآگاهانه ریسک کنند.
افراد موفق معمولاً از شبکه‌ها و روابط برای فرصت‌ها استفاده می‌کنند، روشی که در میان افراد کم‌درآمد کمتر رایج است یا در دسترس نیست.
هدف‌گذاری بلندمدت و برنامه ریزی استراتژیک در بین ثروتمندان رایج‌تر است، در حالی که افراد کم‌بضاعت ممکن است به دلیل فشارهای مالی فوری روی اهداف کوتاه مدت تمرکز کنند.
ثروتمندان اغلب دارای چندین جریان درآمد هستند، در حالی که افراد فقیر معمولاً به یک منبع درآمد تکیه می کنند.
افراد ثروتمند معمولاً یک رویکرد استراتژیک برای مدیریت بدهی دارند، در حالی که افراد فقیر ممکن است با بدهی‌های بسیار دست و پنجه نرم کنند و استراتژی‌هایی برای مدیریت آنها نداشته باشند.
ثروتمندان اغلب پول را ابزاری برای رشد و فرصت می‌دانند، در حالی که افراد فقیر ممکن است آن را وسیله‌ای برای رسیدن به هدف یا بقا بدانند.
این عادات مشاهدات عمومی هستند و می‌توانند در بین افراد بسیار متفاوت باشند. آنها منعکس‌کننده عوامل اجتماعی-اقتصادی گسترده‌تری هستند و نباید مطلق یا قابل اجرا برای همه افراد در یک گروه مالی خاص در نظر گرفته شوند.