اغلب طراحی ساختمان های منسوب به دوره جماهیر شوروی به سبک معماری بروتالیسم هستند که به‌طور قابل ملاحظه‌ای متنوع، چند منظوره و ترسناک بودند. جنبش معماری بروتالیسم ریشه بریتانیایی داشته اما پس از جنگ این طرح معماری برای بازسازی شهرها ایده مقرون به‌صرفه و آسانی بود.
به گزارش گجت نیوز، ساختمان های طراحی شده به این سبک، هنوز هم در کشورهای جداشده از شوروی پا برجا هستند که در این مطلب قصد داریم تا ۹ مورد از این باشکوه‌های ترسناک را به شما معرفی کنیم.
ساختمان های ساخته شده به سبک بروتالیسم ویژگی‌های منحصر به‌فردی مربوط به ایدئولوژی، سنت‌های منطقه‌ای و ملی و حتی شرایط آب و هوایی را داشتند.
این موزه دولتی در تاشکند یکی از بارزترین ساختمان های ساخته شده به سبک بروتالیسم است. موزه دولتی تاشکند در ابتدا به‌عنوان موزه ولادیمیر لنین ساخته شد اما پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تمرکز خود را به تاریخ ازبکستان و آسیای مرکزی تغییر داد. اگر چه از نظر معماری همچنان به سبک بروتالیسم شوروی است اما دیگر در آن حال و هوای دوران جنگ و آداب و رسوم‌های ملی قرار ندارد.
البته تغییرات فنی جزئی نیز در طراحی آن اعمال شده که چندان جنبه تزئینی ندارند که برای مثال می‌توان به پنل‌های حکاکی شده‌ای اشاره کرد که با پوشاندن نما، از ورود نور خورشید به داخل موزه و آسیب به اشیا آن جلوگیری می‌کند.
مجموعه سفارت اتحاد جماهیر شوروی در کوبا با برج ترسناکش به طور همزمان نشانه‌ای از ژست تسلط شوروی بر منطقه را دارد. پنجره‌های کوچک و استفاده از بتن ضخیم به‌عنوان محافظت در برابر گرما و نور عمل کرده و در عین حال تأثیر روانی حضور پایدار شوروی در منطقه را نیز اضافه می‌کنند.
برخی از مردم محلی این ساختمان را شبیه یک شمشیر فرورفته در زمین و یا به سرنگ پزشکی تشبیه می‌کنند. ساخت این برج در طول جنگ سرد آغاز شد و به‌عنوان یادآوری سخت از تاریخ گذشته تاریک یاد می‌شود و در تضاد کامل با تمام سفارت‌هایی است که در آن منطقه قرار دارند.
سازه بتنی گرد رو به دریاچه سوان ارمنستان چندین دهه قبل از ابداع اصطلاح بروتالیسم ساخته شده اما همچنان در این لیست قرار می‌گیرد. در سال ۱۹۳۲، این ساختمان به‌عنوان استراحتگاه و محل کار اعضای اتحادیه نویسندگان شوروی شروع به کار کرد. تراس شیشه‌ای خمیده این بنا باعث می‌شد تا نویسندگان بتوانند اوقات فراغت دل‌چسبی را با فضای روبه دریاچه تجربه کنند.
اما این ساختمان حیرت‌انگیز، داستان غم‌انگیزی را از سرکوب‌ها و وحشت‌ها پنهان کرده که در سال ۱۹۳۷ معماران آن، کوچار و مازمانیان دستگیر شده و به مناطق قطبی روسیه تبعید شدند. این دو فرد به ناسیونالیسم و حمایت از لئون تروتسکی متهم شده بودند که پس از مرگ جوزف استالین در سال ۱۹۵۳، به ارمنستان بازگردانده شدند.
امروزه این ساختمان به‌عنوان یک هتل کوچک فرسوده فعالیت می‌کند اما همچنان می‌تواند مناظر زیبای دریاچه سوان را از آن مشاهده کرد. در سال ۲۰۱۶ بنیاد گتی تا حدی بودجه بازسازی این بنا را تامین کرد اما فعلا آن تراس از شکوه سابق خود فاصله دارد.
برج‌های گرد مجتمع مسکونی در قزاقستان، از جسورانه‌ترین بخش‌های پروژه مسکونی شوروی بوده که با ایجاد فرم‌های دایره‌ای در مسیرهای منحنی، امکان حرکت طبیعی ساکنین را فراهم کرده بودند. ناگفته نماند که Aul، نام خود را از نوع خاصی از روستاهای سنگی مستحکم یافت شده در آسیای مرکزی و منطقه قفقاز گرفته است.
بالکن‌های گرد با توجه به شرایط آب‌وهوایی، برای محدود کردن گرما و نور وارد شده به داخل آپارتمان‌ها طراحی شده‌اند. هر برج از سه سازه گرد تشکیل شده که باعث می‌شود ساختمان ها از یکدیگر حمایت کرده تا وزن را دوباره بر یکدیگر توزیع کنند. این اقدامات با توجه به شرایط زمین‌لرزه‌ای منطقه در نظر گرفته شده تا ایمنی ساختمان و ساکنین فراهم شود.
نمونه افسانه‌ای سبک بروتالیسم، مقر آکادمی علوم در مسکو بود که طراحی آن به دهه ۱۹۶۰ برمی‌گردد. کار ساخت و ساز این بنا دائماً به تأخیر می‌افتاد، زیرا معماران تقریباً در هر مرحله با موانعی روبرو می‌شدند تا این‌که در طول سه دهه تلاش برای ساخت آن، اتحاد جماهیر شوروی سقوط کرده و هدف و بافت این بنا نیز تغییر کرد.
بسیاری از دانشمندان روسی برای فرار از تنش‌های سیاسی، زندگی در خارج از کشور را به این مقر ترجیح دادند. برخی از مردم محلی نیز این بنا را نفرین‌شده خوانده و معتقد هستند که این سرزمین مردم را مجبور به ترک آن کرد.
ساختار کلی ساختمان، مملو از موارد راز‌آلود است؛ حتی برای کسانی‌که در آن‌جا کار کرده‌اند. سازه‌های فلزی مستقر در طبقه بالا گفته می‌شود که برخی از موارد ویژه را پنهان می‌کنند و در ضمن هیچ کس نمی‌داند که چندین طبقه نیز در زیرزمین وجود دارد. هیچ کسی هم راه دسترسی به این طبقات زیرزمین را نمی‌داند و گفته می‌شود صدها آسانسور در کل مجموعه به‌صورت پنهانی قرار گرفته‌اند.
در ساختمان وحشیانه سیرک دولتی کیشیناو معماران، بنا را با مجسمه‌هایی از دلقک‌ها و آکروبات بازها تزئین کرده‌ند. نمای داخلی سیرک، موزاییک‌های رنگارنگی دارد که به هنرهای اوایل دوران شوروی اشاره می‌کند. این پروژه انعطاف‌پذیری معماری بروتالیستی را نشان می‌دهد که می‌توان به‌راحتی تزئیناتی در تضاد با زیبایی‌شناسی آن را استفاده کرد.
سیرک کیشیناو در طول چندین دهه متروکه شده و مجسمه‌های آن نیز به‌مرور می‌شکستند. با این حال در سال‌های اخیر، دولت مولداوی برنامه‌هایی را برای بازسازی و نگهداری این بنا را شروع کرده و همچنین آن را به‌عنوان یک قطعه مهم میراث فرهنگی و تاریخی اعلام کرده است.
این ساختمان مسکونی طولانی در مسکو یک پروژه آزمایشی طولانی مدت بوده که تقریبا از هزار واحد مسکونی تشکیل شده است. واحدهای مسکونی این بنا همچنان فعال هستند اما ساختمان به‌دلیل اندازه بیش ازحد خود جذابیت چندان دیگری ندارد.
در میان مردم محلی مسکو این ساختمان به دلیل شباهت به یک کشتی مسافربری، به سرعت به خانه کشتی معروف شد. همچنین به‌خاطر سکونت افراد مجرد بیشتر در واحدهای یک‌خوابه آن، به ساختمان لیسانسه‌ها نیز معروف شده بود. نام مستعار دیگری که برای این ساختمان گفته می‌شد، ساختمان اتم‌های هسته‌ای بوده که به‌خاطر سکونت داشتن ولادیمیر باباد، معمار حرفه‌ای در ساخت راکتورهای اتمی در این ساختمان به این نام گفته شده است.
مقاومت مثال‌زدنی این ساختمان باعث می‌شود تا حتی بتواند در برابر بمباران‌ها و انفجارهای هسته‌ای نیز پا برجا بماند.
این مجموعه کوره‌سوزی کیف از دو پوسته بتنی روبه‌روی هم تشکیل شده که در داخل آن فضاهایی برای افراد نزدیک فرد متوفی در نظر گرفته شده است. سازه‌های اصلی این بنا در زیرزمین قرار گرفته تا توجه بازدیدکنندگان از سوزاندن و تدفین دور باشد. پس از قتل عام نازی‌ها در اوکراین این بنا به‌عنوان مکانی برای انجام مراسم تدفین مورد استفاده قرار گرفته است.
با این حال دولت اوکراین از سال ۱۹۹۱ شروع به تحقیقات بیشتر کرده تا جزئیات تکمیلی در خصوص این بنا را کشف کند.
این بانک واقع در گرجستان با معماری بروتالیسم، شبیه‌ترین نمونه به بانک‌های اروپایی و آمریکایی بوده که به‌عنوان دفتر اصلی بانک مرکزی این کشور در حال فعالیت است. اما در گذشته این ساختمان به‌عنوان دفتر مرکزی وزارت ساخت و ساز گرجستان ساخته شده بود.
طراحی این بنا نیز طبق الگو مرسوم در آن زمان شکل گرفته که به‌جای تصرف مقدار زیادی زمین، ساختمان ها را همانند شاخه‌های درخت می‌ساختند. این طراحی عجیب باعث شده تا این بنا نیز در بین عجیب ترین ساختمان های دوران شوروی قرار بگیرد.