عمل های جراحی زیبایی، از جمله پرطرفدارترین عمل ها در کشور ما هستند. با اینکه آمار و اطلاعات دقیقی از میزان این عمل ها و مراکزی که این جراحی ها در آن صورت می‌گیرد، وجود ندارد اما گفته می‌شود سن انجام آنها در کشور، نسبت به گذشته، پایین تر آمده و به نوجوانان 14تا 18 سال رسیده است و مردان نیز برای جراحی بینی، پا به پای زنان هستند.
دکتر سیدرضا عبدالمطلبی - دبیر و عضو هیات موسس انجمن صنفی کلینیک های تخصصی پوست و موی تهران، با حضور در جماران و انجام گفت وگویی در این باره، خاطرنشان کرد: در کشورهای توسعه یافته، با اینکه امکانات، پیشرفت و پزشک زیاد است، اما مردم آنجا درباره این مسائل نه اطلاعات چندانی دارند و نه به اندازه مردم کشور ما، پیگیر انجام چنین جراحی هایی هستند. اما در ایران، اقبال به این اعمال، همگانی شده است.
در ابتدا نگاه این بود که تنها افرادی که شرایط مالی خوبی دارند، بعد از تامین همه نیازهایشان، به انجام اعمال جراحی زیبایی روی می‌آورند؛ اما اکنون شاهد هستیم افرادی که برای تامین روزمرگی هایشان دچار مشکل هستند وام می‌گیرند تا بینی شان را عمل کنند یا جراحی لیفت انجام دهند تا چین و چروکها و افتادگیها اصلاح شود. این درد است!
وی افزود: برخی با اینکه برای تامین ضروریات زندگیشان دچار مشکل هستند، وام درخواست می کنند تا بتوانند این جراحی ها را انجام دهند! زمانی این عمل ها، کاری لوکس در نظر گرفته می‌شد، اما اکنون افرادی مراجعه می‌کنند که برای مهمترین کارهای بچه هایشان دچار مشکل هستند، یا شوهرانشان با بدبختی پول را تهیه می‌کنند تا این اعمال زیبایی را انجام دهند. جراحی‌هایی که با انجام آن هم، تحولی در زندگیشان رخ نمی‌دهد.
عبدالمطلبی گفت: گاه فردی را می‌بینید که مثلا مشکلی در صورت دارد، انجام عمل زیبایی برای آنها، قابل توجیه است، اما گاه افرادی همه چیز دارند و آن مساله ای که خواهان اصلاحش هستند، مشکلی در زندگی شان ایجاد نکرده، اما همچنان هزینه هایی برای این اعمال زیبایی می پردازند.
این مسائل، جنبه فرهنگی دارد و نشان می دهد، ما به لحاظ فرهنگی خوب کار نکردیم که مردم با فراموشی ارزش های واقعی، به دنبال این اعمال جراحی می‌روند. من خود، پزشک زیبایی هستم و معنای این حرفها این نیست که نباید به دنبال کار پوست و زیبایی بود.
مواردی ضرورت است ودر زندگی آدمها تاثیر دارد. اما هر جا افراط و تفریط پیش بیاید، نشان می‌دهد در نهان، مشکل فرهنگی وجود دارد. اکنون ما به این افراط رسیده ایم. در این شرایط، شتاب زدگی هایی به دنبالش می‌آید که عوارض جبران ناپذیری هم ایجاد می‌کند.
عبدالمطلبی با بیان اینکه ضعف فرهنگی، به عملکردهای کلان برمی‌گردد، توضیح داد: به جای اینکه فرهنگ سازی کنیم، فقط مخالفت کردیم! در دورانی وقتی مساله زیبایی در کشور مطرح شد، به جای اینکه فرهنگ سازی شود و علتها را بررسی کنند، تنها به اطلاع رسانی درباره مشکلات و ضایعات ایجاد شده به واسطه اعمال جراحی زیبایی می‌پرداختند و با برخوردهای قهری، تنها آن را برجسته می‌کردند.
جامعه حریص‌تر شد و استفاده ها از آن به صورت غیرطبیعی پیش رفت. هر چه مردم بیشتر به این سمت آمدند، ارائه دهندگان خدمات بیشتر شدند و از طرف دیگر، با سیاستگذاری اشتباه، به جای اینکه شیوه ارائه مجوزها تسهیل و نظارت بهینه و منطقی شود، مجوزدهی روز به روز سخت تر شد. تا جایی که کسی که بخواهد مجوزی برای کلینیک بگیرد، باید یک سال دوندگی و میلیاردها هزینه کند تا آیا بشود یا نشود!
وی در توضیح پروسه استاندارد و قانونی فعالیت مراکز خدماتی پوست و زیبایی، اضافه کرد: ابتدا باید جایی اجاره یا خریداری شود، بعد مسئول فنی را استخدام و شروع به حقوق دهی کنند، تا دانشگاه نظر بدهد، یک سال این مراحل طول می‌کشد. یعنی باید یک سال اجاره و هزینه های جانبی پرداخت شود، حقوق مسئول فنی داده شود، تا بعد روشن شود مجوز تائید می‌شود یا خیر! در این شرایط، عده ای آن را بی فایده می‌بینند و می‌گویند چرا مجوز بگیرم؟! بی سروصدا جایی را اجاره می‌کنند و بعد دنبال مجوز هم نمی‌روند و کار غیرقانونی می‌کنند! وقتی مسیرهای منطقی و صحیح کار را سخت می‌کنید، مسیرهای راحت و میانبر خود به خود انتخاب و زیاد می‌شوند و مردم به آن سمت می‌روند. این مساله باعث شده انبوهی از مراکز غیرقانونی و بی حساب و کتاب باز شود.
این پزشک پوست و زیبایی، ادامه داد: اوایل پزشکان و کلینیک داران قانونی به خاطر مشکلات، ناچار به کار در حاشیه بودند، به مرور زمان، افرادی که در این کلینیک ها کار می‌کردند نیز وقتی دیدند حالا که اینگونه می‌شود کار کرد با خود گفتند چرا ما نکنیم! مثلا وقتی در یک کلینیکی، 20پرسنل کار می‌کنند و چند تکنسین کاشت مو، اپراتور دستگاه و تبلیغات چی و دیگران مشغول هستند، تک تک آنها احساس می‌کنند حالا که بخشی از کار را می‌کنند، می‌توانند صاحب کار هم باشند.
صفحه ای در شبکه های اجتماعی برای خود می‌زنند و شروع به کار می‌کنند. این کار در زیر پله ها هم انجام می‌شود! درحالی که اگر از ابتدا، سیاستگذاری طوری بود که در چارچوب مراکز قانونی باقی می‌ماند و همه احساس می‌کردند نمی‌توان خارج از این چارچوب قانونی کار کرد، شاهد چنین ناهنجاری هایی نبودیم.
عبدالمطلبی با یادآوری اینکه برای پیگیری مطالبات و مشکلات صنف کلینیک های پوست و مو، اواخر 1394، در وزارت کار انجمن صنفی به ثبت رسیده است، آشنایی مردم نسبت به این مسائل و کارهای غیرقانونی که به طور گسترده این صنف را تحت تاثیر قرارداده را از اهداف این انجمن عنوان کرد و افزود: به نظر می‌رسد برخوردهای قانونی در این مورد، بسیار ناکارآمد شده و مردم خودشان باید به فکر خودشان باشند. به همین دلیل، اطلاع رسانی از هر طریقی می‌تواند ارزشمند باشد و مردم را نجات دهد.
وی اظهارداشت: زمانی، تعداد محدود، و نظارت خوب بود. اما بعد، انتظار برای دریافت مجوز دو ساله شد و دانشگاه های علوم پزشکی، یک باره مجوز دهی را باز می‌کردند، صد مجوز می‌دادند و دوباره می‌بستند. همین مساله، رانتی ایجاد کرده بود که عده ای مجوز بگیرند و مجوزها را بفروشند! از یک سو خرید و فروش مجوز برای کلینیک ها تبدیل به چالش مهمی بود و از سوی دیگر، این شرایط ولعی برای ایجاد کلینیک ایجاد کرد. وقتی دیدند که مراحل دشوار است و باید مجوز خریده شود و بعد یک سال در نوبت ماند تا بازرسی ها انجام شود، موضوع مسئول فنی به روند کار اضافه شد که باعث سخت تر کردن مساله شد.
وی با تاکید بر اینکه همه جای دنیا، مجوزدهی ساده تر است، اما نظارتها دشوار و جدی هستند، تصریح کرد: نظارت فقط بر مراکز مجاز متمرکز شده و هزاران مرکزغیرقانونی ایجاد شده که نظارتی بر کارشان نیست. سالها است که در حال پی گیری ایجاد سازوکاری برای نظارت بر مراکز غیرقانونی هستیم. سراغ ارگانها و نهادهایی رفتیم که مسئولیت آنها نظارت بود اما متاسفانه شاهد طفره روی آنها بودیم.
مراکز دانشگاهی وظیفه خود را نظارت بر مراکزی می‌دانند که خوشان به آنها پروانه داده اند. نظام پزشکی معتقد است مسئولیتش تنها نظارت بر پزشکان است. قوه قضائیه نظارتی به این شکل را برای خود مدنظر ندارد و معتقد است که قانون صراحت دارد که دانشگاه های علوم پزشکی موظفند بر عملکرد تمام مراکز نظارت کنند و حتی اگر کسی کاری غیرقانونی می‌کند، وظیفه وزارت بهداشت است که با شناسایی آن، این مراکز را به قوه قضائیه معرفی کند و قوه قضائیه نمی‌تواند راسا اقدامی برای شناسایی و معرفی کند. تعزیرات تنها به قیمتها و شکایتهایی که انجام شده تمرکز دارد.
عبدالمطلبی با بیان اینکه هر چند اکنون تب و تابی درباره پیامدهایی که این مراکز غیرقانونی ایجاد کرده‌اند وجود دارد، اما عملا هیچ اتفاقی نیفتاده است، وزارت بهداشت هم می‌گوید درست است که این وظیفه قانونی را دارم، اما سه دانشگاه علوم پزشکی در تهران دارم. دانشگاه تهران، چون به سمت پایین شهر است، این مراکز کم هستند.
90درصد در حوزه کاری، مربوط به دانشگاه شهید بهشتی و علوم پزشکی ایران است. کل نیروهای هر کدام از آنها، حدود 10 نفر است. در تهران با حدود 12 میلیون نفر جمعیت، این میزان نیرو چه می‌توانند بکنند! هزاران مطب و کلینیک مجاز در تهران وجود دارد و وقتی این میزان ناظر و بازرس، به نظارت بر همه آنها نمی‌رسند، دیگر سهمی به مراکز غیرقانونی نمی‌رسد! در این شرایط، مراکز غیرقانونی رها هستند.
به گفته این پزشک پوست و زیبایی؛ اگر آنها در ماه به همان لیست مراکز و کلینیکهای مجاز مراجعه ای داشته باشند، دیگر فرصتی برای این انبوه مراکز غیرمجازی که ایجاد شده، نخواهند داشت. این شرایط سیکل معیوبی ایجاد کرده است.
آنها که غیرقانونی عمل می‌کنند، 90درصد هزینه ها را ندارند و آنها که قانونی هستند باید جوابگوی همه و تحت نظارت همه باشند. چیزی حدود 20 آیتم از هزینه هایی وجود دارد که مراکز غیرقانونی شامل آن نمی‌شوند. این شرایط باعث می‌شود برای کسی که فعالیت قانونی می‌کند و قرار است که دهها جا جواب پس دهد، هزینه پایه آنچنان بالا می‌رود که دیگر جایی برای رقابت باقی نمی‌ماند. بعد وضعیت به جایی می‌رسد که کسی که قانونی کار می‌کند، از پس هزینه هایش بر نمی‌آید.
عبدالمطلبی خاطرنشان کرد: آن کسی که غیرقانونی کار می‌کند، مرتب سرش شلوغ می‌شود و در نتیجه در سوی دیگر، طول 2 سال اخیر، بیش از 25 کلینیک پوست و موی مجاز در تهران تعطیل شده اند! یا به طور کلی جمع کرده اند یا اینکه تابلویشان را برداشته و به سمت کار غیرمجاز رفته اند! در شرایط فعلی، کفه ترازوی آنها که غیرمجاز کار می‌کنند به مراتب سنگین تر از مراکز مجاز است. تعداد آنها اصلا قابل مقایسه نیست. اقیانوسی در برابر یک برکه!
وی گفت: سال 97، در انجمن، واحدی برای شناسایی مرکز غیرقانونی و معرفی آنها به مراجع قانونی تشکیل دادیم. گفت و گوهایی با وزارت بهداشت داشتیم و در نهایت گفتند شما مدارک را به ما بدهید و ما پیگیری می‌کنیم. آن زمان شاهد بودیم تعداد این مراکز، تا چه میزان زیاد است. مثلا در خیابان میرداماد، اطلاعاتی جمع کردیم، آنجا همه اداری هستند و درها باز است. ظرف مدت کوتاهی در یک منطقه، بیش از 400 پرونده تشکیل دادیم! این رقم تنها در یک خیابان و منطقه کوچک بود، در حالی که آن زمان کل کلینیک های مجوزدار در تهران، حدود 90کلینیک بود! اکنون این وضعیت بسیار بدتر شده است.
اگر کلمات «لیزر»، «زیبایی» و «پوست» را در اینترنت جستجو کنید، چندین هزار پیج و دریایی از مراکزِ در حال کار نشان می‌دهد که اغلب آنها موجودیت فیزیکی ندارند. آنها تنها کار جذب مشتری را برعهده دارند و اغلب اطلاعاتی که به مردم می‌دهند، دروغ و غلط و غیرعلمی‌است. چیزهایی ارائه می‌کنند که پر از مشکلات است!
او یادآورشد: وضع به گونه ای شده که برای پیدا کردن یک تکنسین برای کار در کلینیک دچار مشکل می‌شویم، چراکه آنها به واسطه مدت محدودی کار در کنار یک پزشک، معتقدند خودشان می‌توانند مستقل کار کنند! اصلا کسی توجه نمی‌کند که کسی که به عنوان پزشک کارمی‌کند، مسائل متعددی دارد.
درست است که اسمش زیبایی است، اما در هر حال کار درمان و پزشکی است. در کار پزشکی، باید عوارض و مشکلات کار را هم مدیریت کرد. باید انتخاب بیمار هم درست باشد. من خودم در کلینیک کار می‌کنم، از هر 10مراجع، 4نفر را قبول می‌کنم. چون می‌دانم که نمی‌توان روی همه یک کار را انجام داد. اما مراکز غیرمجاز این گونه نیستند. هر کسی که مراجعه داشته باشد، را پذیرش می‌کنند!
وی با تاکید بر اینکه این شرایط مشکلات زیادی ایجاد می‌کند، خاطرنشان کرد: پذیرش کسی که مورد مناسبی برای یک کار نیست، اما صرف اینکه مثلا دختر خاله اش، فلان کار را انجام داده، او هم می خواهد انجام دهد، درست نیست. فردی مثلا 45 یا 50سال دارد، روی صورتش افتادگی دارد تصور می‌کند حتما باید جراحی لیفت انجام دهد تا اصلاح شود، در حالی که ممکن است با یک کار ساده تر نیز بتواند این افتادگی را اصلاح کند. اکنون جراحی های سنگین و بزرگ زیبایی در مراکزی انجام می‌شود که در خیلی از آنها پزشک حضور ندارد!
عبدالمطلبی با بیان اینکه بسیاری از مدارک ادعایی آنها، دروغ است، اضافه کرد: بارها هشدار داده‌ایم که هزار مرکز در این شهر است که دوره هایی برگزاری می‌کنند که از اساس ساختگی و غیرعلمی است و زیر گواهی‌هایشان، امضای دانشگاه علوم پزشکی زده می‌شود! بارها به دانشگاه ها گفته ایم که دست کم از اعتبار خود دفاع کنید! در همین تهران، صدها مرکز وجود دارد که رسما آموزش می‌دهند، ربطی به دانشگاه ها ندارند و ساختمان شش طبقه، تابلوی بزرگ، سایت و تبلیغات وسیع هم دارند! مدعی آموزش ژل و بوتاکس و خدمات زیبایی با ارائه مدرک بین المللی هستند! در حالی که وقتی بررسی می‌کنیم می‌بینیم مدرسشان، در یکی از شعب فنی حرفه‌ای در فلان شهرستان، چند روز دوره دستیاری دیده! همان مدرک را هم به عنوان مجوز آموزش روی دیوار نصب کرده است!
وی ادامه داد: با فوق دیپلم کامپیوتر و لیسانس حسابداری هم این مراکز را تاسیس کرده اند. بعد تزریق ژل، بوتاکس، میکرونیدلینگ و مزوتراپی و غیره را آموزش می‌دهند! اینها تازه اعمال سبکش است. بعد تبلیغات می‌کنند که مثلا زنان خانه دار، چرا درآمد ندارید! بیایید دوره بینید و درآمدزایی کنید! با دو تا دوازه ساعت، آموزش می‌دهند و می‌گویند می‌توانید برای خود کلینیک بزنید و می‌زنند! هیچ جایی هم نیست که مانع فعالیت آنها شود! سازمان نظام پزشکی به پزشکان اجازه نمی‌دهد بدون مجوز آموزش دهند، اما آنها بدون هیچ ارتباطی با مشاغل پزشکی سراغ این کارها می‌روند.
عبدالمطلبی درخصوص افزایش تمایل پزشکان برای انجام خدمات زیبایی به جای ارائه خدمات مبتنی بر تشخیص و درمان بیماری‌ها، اظهارداشت: خیلی جاهای دنیا، تخصص زیبایی وجود دارد و اما در کشور ما تخصصی به نام زیبایی وجود ندارد. در نتیجه تبدیل به شاخه‌ای بین رشته ای شده که افراد مختلف از رشته های مختلف وارد آن می‌شوند.
وقتی پزشک متخصص پوستی قرار است بنشیند ویزیت 150هزارتومانی بگیرد و اگر روزی 20 بیمار هم ببیند، طبق آمارهای سازمان نظام پزشکی و وزارت بهداشت، هزینه های مطبش را هم نمی‌تواند درآورد، باید چه کند؟! آمارها را ببینید! تمام انجمن های پزشکی و سازمان نظام پزشکی، مکررا گفته اند که مثلا هزینه پایه ویزیت با توجه به مخارج، نزدیک به 200هزارتومان است. وقتی سیاستگذار 150هزارتومان حق ویزیت می‌گذارد، باید چه کرد! یا باید تعطیل کرد یا باید در کنارش کاری کرد که درآمد ایجاد کند تا بتوان مطب را چرخاند. این به محاسبات غلط سیاست گذاری برمی‌گردد که منجر به این سیاست ها می‌شود.
وی یادآورشد: هستند پزشکانی که به جایی رسیده اند که درآمدهای هنگفت دارند. اما درصدشان در قاطبه پزشکی بسیار محدود است. اکنون ما 10تا 15هزار پزشک بیکار داریم؛ یا کلا بیکار هستند یا کارهای غیرمرتبط می‌کنند.
در کارگاه های تزریق چربی ام که در دانشگاه برگزار می‌شد، در هر دوره ای حداقل 2 تا 3 پزشک متخصص از رشته های دیگر داشتم! چرا پزشکی که متخصص طب اورژانس، بیهوشی یا زنان است باید کلاس ترزیق چربی بیاید؟! به این دلیل که در کار خودش درآمد وجود ندارد. می‌گویند باید در بیمارستان کار کنی، اما با حقوق بیمارستان هزینه های اولیه اش هم درنمی‌آید. پس مردم چه کنند؟!
دبیر انجمن صنفی کلینیک های تخصصی پوست و موی تهران، اضافه کرد: چندین بار به دانشگاه های علوم پزشکی نامه زدیم که لطفا لیست مراکز دارای مجوز تحت حوزه استحفاظی شما که شما برای آن محوز صادر کردید را به ما بدهید! حاضر نیستند بدهند! ما موردی استعلام می‌گیرم. وقتی می‌خواهند عضو انجمن شوند پروانه شان را استعلام و بررسی می‌کنیم، اما هیچ سامانه ای در کشور برای مردم وجود ندارد که تشخیص دهند یک مرکزی مجوز و پروانه کار دارد، یا خیر!
وی ادامه داد: پزشکان را می‌توان از سامانه سازمان نظام پزشکی، استعلام کرد، اما برای موسسات و کلینیک های تخصصی درهر رشته ای ، هیچ سامانه ای نداریم. حتی ما که به عنوان یک انجمن صنفی درخواست کردیم، به ما ندادند! با همه محدودیت ها، کلینیک های مجوزدار را در سایتمان معرفی کردیم اما نتوانستیم همه کلینیک های مجوزدار را شناسایی کنیم.
حتی به وزرات بهداشت و دانشگاه ها گفتیم اگر شما نیرو برای نظارت ندارید، ما نیرو استخدام کنیم و حقوق دهیم، اما شما اجازه دهید این اطلاع رسانی انجام شود و مراکز غیرقانونی شناسایی و رسیدگی شوند. اما همکاری نشد. متاسفانه فقط به دنبال این هستند که اتفاقی بیفتد و بعد شکایتها را جمع کنند. تنها سامانه ای برای شکایت ها اختصاص داده اند، اما سامانه ای برای این نمی‌گذارد که قبل از اینکه اتفاقی بیفتد، مانع آن شوند.
این پزشک زیبایی و پوست خاطرنشان کرد: مردم باید در زمینه پزشک ، مراکز و صحت خدماتی که به آنها ارائه می‌شود اعتبارسنجی کنند. اگر مردم زیاد به دانشگاه ها مراجعه کنند، آنها تکلیف پیدا می‌کنند که این کار را بکنند. اما وقتی سالی یک بار هم کسی چنین درخواستی ندارد، مطالبه ای شکل نمی‌گیرد. مردم باید از نهادهای قانونی مطالبه گری کنند که این کار انجام شود. هر مرکزی که قانونی است، پروانه‌ای دارد که باید الزاما در محل کسب نصب باشد. پزشک باید پروانه طبابتش را در مطب نصب کند.
پروانه بهره برداری یک مرکز هم باید در کلینیک ثبت شود. پروانه هم باید بارکد داشته باشد. مساله دیگر این است که در برخی مراکز، 90درصد اوقات پزشکی حضور ندارد و تنها تکنیسین کار می‌کند! به این شکل که با پزشکی صحبت می‌کنند و با مثلا یک روز کار در هفته در آنجا، از او می‌خواهند پروانه طبابتش را نصب کنند.
وی با تاکید بر ضرورت توجه مردم به کیفیت خدمات و محصولاتی که در کلینیک های زیبایی مورد استفاده قرار می گیرد، اضافه کرد: محصولات باید بارکد وزارت بهداشت داشته باشند. اگر برچسب داشته باشد به معنای این است که وزارت بهداشت آن را تائید کرده است. اگر برچست اصالت وزارت بهداشت نداشته باشد نشان می‌دهد محصول تقلبی است و نباید اجاره دهند برایشان تزریق شود.
ژل فله ای غیرمجاز را با حجم های بالا وارد می‌کنند و آنها را در سرنگ های یک سی سی وارد و برای مردم تزریق می‌کنند. نتیجه اش می‌شود اینکه مکررا با ژل جمع شده در صورت به مطب مراجعه می‌کنند و دچار عارضه شده اند، این وضعیت در آینده تبدیل به بحران می‌شود که برخی از این موارد را نمی‌توان کاری کرد. پیش روی اینها، یک بحران عظیم انسانی است که روشن نیست چه زمانی مسئولان قصد دارند به آن توجه کنند.
عبدالمطلبی ادامه داد: بارها شده در تبلیغات گفته ایم مردم دقت کنید، دلیلی ندارد که هر عمل زیبایی را انجام دهیم آن هم نزد هر کسی. فردی با عارضه مراجعه می‌کند و وقتی از او می‌پرسیم که چرا نزد فلان مرکز رفتی! می‌گوید آنجا به او گفته اند دوره دیده اند! در حالی که باید پرسید، کجای دنیا، فردی با دیپلم یا لیسانس فلان رشته و صرف یک دوره دیدن، می‌تواند کار پزشکی انجام دهد!
وی با انتقاد از رفتار مراجعینی که تصور می کنند با تماس گرفتن و مقایسه قیمت ها می توانند کلینیک مناسب را پیدا کنند، خاطرنشان کرد: زنگ می‌زنند و قیمت می‌گیرند، اما باید گفت کسی که می‌خواهد برای کار پزشکی با مقایسه قیمت ها از پشت تلفن، به یک مرکز اعتماد کند، نشان می‌دهد کار پزشکی را درک نکرده است. باید معاینه انجام شود و برای وسعت و میزان و نوع کار تشخیص با دقت صورت گیرد. اگر مرکزی گفت ما روزی ده ها از این نوع عمل را انجام دهیم، فرار کنید! معلوم است که هیچ پزشکی نمی‌تواند در روز 15 عمل انجام دهد. اما برخی مراکز، مثلا شش اتاق می‌زنند و تکنسین ها در آن کار می‌کنند. کار طبابت خط تولیدی نیست. اما برخی فکر می‌کنند هر جا ازدحام بیشتری وجود دارد، کار بهتری است!
دبیر انجمن صنفی کلینیک های تخصصی پوست و موی تهران با بیان اینکه برخی می‌گویند ما خودمان فلان جنس را وارد کرده ایم در حالی که غیرممکن و غیرقانونی است مرتب می‌پرسند «بایو فت» که اکنون از سوی مراکز غیرمجاز به شدت تبلیغ می شود، چقدر علمی و شدنی است، در حالی که باید به آنها گفت چیزی به نام «بایوفت» وجود ندارد! مردم سرچ علمی کنند، اینها حداقل هایی است که در اختیارمان است. مردم حاضر نشوند خودشان را به دست هر مرکزی که با تبلیغات پوچ و غیرعلمی کار می‌کند، بسپارند.
عبدالمطلبی ادامه داد: این همه صحبت از بوتاکس کانادایی می‌کنند، در حالی که چیزی به نام «بوتاکس کانادایی» وجود ندارد. انبوهی از مواد اولیه را می‌آورند و بعد خودشان روی آن عنوان می‌گذارند! اوایل پیش ما هم می‌آمدند و می‌گفتند اگر از این مواد استفاده کنید، هر برچسبی بخواهید روی آن می‌زنیم! «درماتوکس و» «کنیتوکس» همه تقلبی هستند. مواد اولیه را از چین می‌آورند و حتی خود چین هم آنها را با عنوان بوتاکس نمی‌فروشد و به نام «پارافین» وارد می‌شود. اما در داخل، با ترکیباتی به این مراکز می‌فروشند. ممکن است تاثیر بوتاکس را هم داشته باشد، اما عوارض متعددی دارد. مردم حداقل یک سرچی درباره آن کنند.
وی با اشاره به اختلاف نظرهایی که درباره برخی اعمال زیبایی میان پزشکان نیز وجود دارد، توجه به مقالات علمی تائید شده را بسیار ضروری دانست و گفت: تا زمانی که مردم حساس نشوند و به دنبال تحقیق و بررسی دقیق نروند، اتفاقی نخواهد افتاد. اطلاعات و آگاهی مردم باید بالا برود. رسانه‌ها نیز در طول سالهای اخیر، به جای اطلاع رسانی ترس ایجاد کرده اند. مردم را از عوارض و اصل خدمت می‌ترسانند؛ در حالی که مردم این حرفها را گوش نمی‌کنند.
ممکن است کسی دوست نداشته باشد خطی روی پیشانی اش بیفتد، باید گفت بوتاکس بزن، اما حواست باشد بوتاکس تقلبی هم وجود دارد. شاید اکنون اثر کند، اما در درازمدت پوستت را خراب می‌کند. حتی اگر کلینیکی بروی که دکتر حضور دارد و بلد است چگونه تزریق کند، باز هم بدون عارضه نیست و فقط ممکن است عارضه کمتری ایجاد کند. اما اگر در مطبی بدنت حساسیت نشان داد و دچار شوک شدی، دکتر نجاتت می‌دهد. این اتفاقات بارها افتاده و ما دیده ایم.
عبدالمطلبی اضافه کرد: تکنیسین هایی که در مطب ما کار می‌کردند، جایی را اجاره کردند و مریض زیر دستشان خونریزی کرده و در حال مرگ بود. زنگ می‌زنند که به داد ما برسید! مردم باید این چیزها را بدانند. ما مکرر با عوارض وسیعی که این اعمال در مراکز غیرمجاز صورت گرفته است روبرو شده ایم!
دبیر انجمن صنفی کلینیک های تخصصی پوست و موی تهران با بیان اینکه نهادها باید مبنا را بر اطلاع‌رسانی بگذارند و بعد به سمت بازرسی بروند، ادامه داد: به طور کلی بی خیال مراکز غیرقانونی شده اند و البته صدها دلیل برای این مساله وجود دارد. اما با هزاران روش، مراکز قانونی را محدود می‌کنند. برای یک مورد مثلا درخصوص آتش نشانی یا پسماند این مساله وجود دارد. در یک مرکزی که از سال 84 با 100پرسنل و بیش از 50پزشک و 20 سال کار بهره برداری شده، اکنون برای آتش نشانی، پروانه اش را تائید نمی‌کنند! می‌گویند باید در این ساختمان 20 ساله، پله فرار نصب کنید. پروانه اش را تائید نمی‌کنند و در حال تعطیل شدن است. بنابراین باید تسهیلاتی درنظرگرفت که طرحها اجرایی شوند.
وی اظهار کرد: برای پسماند شهرداری می‌گویند باید اتاقک ساخته شود و فلان تجهیزات برای پسماند در آن نصب شود. اتاقک هم نباید در واحد باشد و باید در مشاعات گذاشته شود! قوانینی می‌گذارند که قابل اجرا نیست. صدها مرکز که سراپا غیرقانونی هستند را رها کرده اند و با سخت گیری به مراکز قانونی چنان می‌کنند که یا تعطیل شود و یا ناچارا غیرقانونی کار کنند. مسئولان مراکز هم با خودمی‌گویند پروانه نمی‌دهید، ندهید!
عبدالمطلبی در عین حال تاکید کرد: نظارت خوب است، اماباید از پایین به بالا باشد. اگر مراکز غیرقانونی کنترل شوند، هیچ مرکز قانونی تمایل به هیچ کار خلافی نخواهد داشت. اما وقتی روز به روز عرصه را به مراکز قانونی تنگ می‌کنند، هزاران مرکز غیرقانونی که هیچ نظارتی بر آنها نیست، تقویت می‌شوند! نهادهایی که باید نظارت کنند، نمی‌کنند. بخشی از آن مربوط به وزارت بهداشت است و بخشی مربوط به ضعف در نهادهای قانونی.
وی یادآوشد: تا چند سال پیش، طبق قانون، دخالت در امور پزشکی برای بار اول بین سه تا دوماه حبس و توقیف محل تخلف و تمام تجهیزاتی بود که برای این کار استفاده می‌شد. اما اکنون این طورنیست. در طی سال گذشته، بیش از 10 جلسه با مقامات پلیس فتای استان تهران، داشتیم و عنوان کردیم تمام مدارک را می‌آوریم و اعلام می‌کنیم فلان مرکز غیرقانونی است. شما مراکز را توقیف کنید. می‌گوید ما احضار می‌کنیم و پرونده تشکیل می‌دهیم و به دادگاه معرفی می‌کنیم. تصور می‌کنید دادگاه چه می‌کند! فقط پنج میلیون جریمه می‌کند! حتی برای متخلف هم باور کردنی نیست، می‌گوید من تاحالا تابلو نزده بودم، چقدر نگران بودم! اگر پنج میلیون است این همه بدبختی برای چیست! پنج میلیون که چیزی نیست، روتین ماهی 10میلیون به شما می‌دهم! بنابراین قوانین ما، نه تنها بازدارنده نیست، بلکه تخلف را تقویت می‌کند. حتی اگر ندانند جریمه چقدر است، شاید نگرانش باشند.
وی با بیان اینکه ستادی در وزارت بهداشت برای بررسی تخلفات پزشکی گذاشته اند اما وقتی مرکز بزرگی را به آنها معرفی کردیم که با زحمات بسیار شناسایی شده بود، بعداز یک هفته پلمب باز شد، جنبه های غیرقانونی در این راستا را نیز مورد توجه قرار داد و اظهارداشت: حدود 160مجوز برای کلینیک تخصصی پوست و مو است و نزیک صدمرکز در کل تهران فعال هستند. اما بالای 10هزار مرکز غیرقانونی وجود دارد.
در آرایشگاه و مراکز رسما غیرپزشکی، هم ژل و بوتاکس تزریق می‌شوند. انقدر زیاد هستند که از کنترل خارجند! صدها مرکزی که اینها را آموزش می‌دهند و پزشک نیستند و گواهی های غیرمجاز و غیرمعتبر می‌دهند. برخی شان با پزشک عمومی، جراحی های بزرگ انجام می‌دهند و خسارت به بار می‌آروند و آدم می‌کشند. اصلا و ابدا صحبت ما این نیست که پزشکان تخلف نمی‌کنند. اما صحبت ما این است که سطح مقطع هرمی‌که داریم آنچنان بزرگ است که ما را در خود می‌بلعد.
این پزشک زیبایی، گفت: ممکن است تحقیقات سخت باشد، اما مگر محرز نیست که آرایشگاه نباید ژل تزریق کند؟! نتیجه کار پزشکی در مزون، آرایشگاه، ناخن کار، تتوکار، احراز نیاز ندارد! مردم باید این را بدانند! وقتی مردم استقبال می‌کنند، این مراکز تقویت می‌شوند و نظام هم توان برخورد با آنها را ندارد. کار پزشکی را باید به دست پزشک سپرد، بسیاری کارها، ظاهر ساده ای دارند اما پشت آنها جزئیات ظریف و مهم بسیاری دارند که بی توجهی به آنها، می‌تواند جان آدمها رابه خطر بیاندازد. هر تزریقاتی می‌تواند حساسیت و شوک بدهد.
من که پزشک هستم، تاکنون یک آمپول به فرزندان خود در منزل تزریق نکرده ام. جای تزریقات در مطب است. اقدامات پزشکی و انواع لیرز، کارهای پزشکی هستند. آنجا که می‌دانید فرد پزشک نیست، نباید اجازه دهید. حتی دندان پزشک هم اجازه ندارد ژل بوتاکس تزریق کند، چه رسد به مشاغل دیگر!
وی توضیح داد: ژل دارای مجوزی که مواداولیه اش زیر دو میلیون باشد نداریم، حدود یک میلیون هم هزینه های جانبی آن است. چگونه با یک میلیون این کار را انجام می‌دهند. مثلا وقتی گوشت کیلویی 600 هزارتومان است، چلوکباب 100هزارتومانی با برنج ایرانی، معلوم است که چیست! با این حال، جستجو کنید، ده ها مرکز پیدا می‌کنید که با 500 هزار تومان ژل تزریق می‌کنند! همه اینها می‌شود عفونت و آبسه و عارضه. شاید مرکز غیرقانونی به دلیل پایین بودن هزینه هایش خدمات ارزان تری بدهد، اما در نهایت نمی‌ارزد.
به گفته عبدالمطلبی؛ مراکز غیرمجاز مکرر تغییر مکان می‌دهند؛ وقتی در محلی، شکایت هایشان زیاد می‌شود، تعطیل می‌کنند و جای دیگری را اجاره می‌کنند هر کاری قیمتی دارد، اگر می‌خواهیم انجام دهیم، باید قیمت آن را بپردازیم. بارها گفته ام اگر هزینه اش را ندارید انجام ندهید. وقتی می‌خواهید کار زیبایی انجام دهید باید پول کافی داشته باشید.
خانمی پیش من آمد که چربی از مادرش گرفته و به او تزریق کرده بودند! سه ماه تمام بیمارستان بستری و تا حد مرگ رفته بود. این کار اصلا علمی نیست. طرف شش ماه، تمام صورتش آبسه بود! کلی داروهای مختلف تزریق کرده و همچنان مساله اش حل نشده بود. دنبال ارزانی بی دلیل نباشیم. در این راستا، مافیای تجهیزات پزشکی و ابزارها و مکانهایی که مورد استفاده قرار می‌گیرد، نیز مسائلی گسترده و مهمی هستند اما در این میان، آنچه که می تواند به مردم کمک کند، آگاهی و مطالبه گری آنها است.