پژوهشگران دریافتند مردانی که ویاگرا و داروهای مشابه آن برایشان تجویز می‌شود، نسبت به آنهایی که این داروها را مصرف نکرده بودند، ۱۸ درصد کمتر در معرض ابتلا به این شایع‌ترین نوع زوال عقل هستند.
به گزارش همشهری، این تأثیر در مردانی که بیشترین تجویزهای ویاگرا را داشتند، قوی‌تر بود، به طوری که دانشمندان دریافتند که خطر ابتلا به آلزایمر در افرادی که ۲۱ تا ۵۰ نسخه از این قرص‌های اختلال نعوظ را در طول مطالعه خود دریافت کرده بودند، ۴۴ درصد کمتر بود.
با اینکه این یافته‌ها قابل توجه هستند، این مطالعه مشاهده‌ای نمی‌تواند تعیین کند که آیا ویاگرا و قرص‌های مشابه باعث محافظت در برابر آلزایمر شده بودند یا صرفا مردانی که در حال حاضر کمتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند، به سادگی بیشتر از این قرص‌ها استفاده می‌کنند.
دکتر روت بروئر از یونیورسیتی کالج لندن و سرپرست این پژوهش گفت: «ما نمی‌توانیم بگوییم که این داروها مسئول این کاهش خطر هستند، اما این یافته‌ها به ما ایده‌ای درباره چگونگی حرکت در این مسیر می‌دهد.»
بروئر و همکارانش سوابق پزشکی بیش از ۲۶۰۰۰۰ مرد را که به اختلال نعوظ مبتلا بودند، اما هیچ مدرکی دال بر مشکلات حافظه یا تفکر نداشتند، تجزیه و تحلیل کردند.
بیش از نیمی از آنها داروهای مهارکننده آنزیم فسفودی‌استراز (PDE۵) از جمله سیلدنافیل (که به عنوان ویاگرا فروخته می شود)، آوانافیل، واردنافیل و تادالافیل مصرف می کردند. این مردان به طور متوسط به مدت پنج سال برای ثبت هر مورد جدید آلزایمر مورد پیگیری قرار گرفتند.
تخمین زده می شود که ۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می کنند که بیشتر آن به دلیل آلزایمر است. داروهای جدیدی که پروتئین‌های ناهنجار را از مغز پاک می‌کنند، نویدبخش کاهش سرعت بیماری هستند، اما به نظر می‌رسد این داروها در مجموع تاثیری حاشیه‌ای داشته باشند.
ویاگرا در ابتدا برای درمان آنژین صدری (درد قلبی) و فشار خون بالا ساخته شد، اما زمانی که معدنچیان ولزی که در آزمایشی در مرتیر تیدفیل شرکت کردند، به عوارض جانبی غیرمنتظره آن در شب اشاره کردند، این دارو به یک قرص چند میلیارد دلاری برای درمان اختلال نعوظ در مردان تبدیل شد.
داروهای مهارکننده آنزیم فسفودی‌استراز مانند ویاگرا با شل کردن رگ‌ها و شریان‌ها کار می‌کنند و اجازه می‌دهند خون آزادانه‌تر جریان یابد. مطالعات روی حیوانات نشان می دهد که این داروها می‌توانند جریان خون را در مغز هم بهبود ببخشند و از این طریق ممکن است به محافظت در برابر آلزایمر کمک کنند. بررسی‌های بیشتر نشان داده‌اند که مهارکننده‌های فسفودی‌استراز میزان ترکیبی به نام cGMP را افزایش می‌دهند که ممکن است به محافظت از سلول‌های مغز نیز کمک کند.
یافته‌های این بررسی در ژورنال «نورولوژی» منتشر شده است.