وقتی در سال ۱۹۴۳ تسلا در شهر نیویورک در تنهایی و بی‌پولی درگذشت، انبوهی از اسرار و ایکاش‌ها را از خود به جای گذاشت.
به گزارش فرادید، مأموران دولتی ایالات متحده بلافاصله وارد هتلی شدند که تسلا در آن زندگی می‌کرد و یادداشت‌ها و پرونده‌های او را جمع‌آوری کردند. بسیاری بر این باورند که آنها به دنبال شواهدی از «پرتو مرگ» تسلا بودند، وسیله‌ای که تسلا سال‌ها روی آن کار کرده بود و می‌توانست جنگ را برای همیشه تغییر دهد.
نیکولا تسلا ۷ ژانویه ۱۹۴۳ در طبقه سی و سوم هتل نیویورکر در منهتن درگذشت. او ۸۶ سال داشت و دهه‌ها در اتاق‌های کوچک هتلهایی مانند این زندگی می‌کرد. علت مرگ او، انسداد عروق کرونری قلب اعلام شد.
آن زمان، بسیاری از هیجانات، پیرامون اختراعات تسلا از بین رفته بود. او سال ۱۹۰۱ رقابت بر سر اختراع رادیو را به مخترع ایتالیایی گوگلیلِمو مارکونی باخت و حمایت مالی سرمایه‌گذارانی مانند جی. پی. مورگان را از دست داد.
نیکولا تسلا تا زمان مرگش در سال ۱۹۴۳ تنها و بدهکار بود و بیش از پیش از جامعه کناره‌گیری می‌کرد.
با کناره‌گیری جهان از تسلا، تسلا نیز از جهان فاصله گرفت. سال ۱۹۱۲، او به شدت گرفتار رفتارهای وسواسی شده بود. گام‌هایش را می‌شمرد، اصرار داشت ۱۸ دستمال روی میز داشته باشد و نسبت به نظافت و اعداد ۳، ۶ و ۹ دچار وسواس شده بود. با وجود این شرایط، تسلا به نوعی سرگرمی دست پیدا کرده بود.
تسلا از یک هتل ارزان به هتل ارزان دیگری می‌رفت و وقتش را بیشتر از آدم‌ها با کبوترها سپری می‌کرد. یک کبوتر سفید نظر تسلا را جلب کرد. تسلا در این خصوص نوشته است: «من آن کبوتر را طوری دوست دارم که مردی زنی را دوست دارد. تا زمانی که او را داشتم، زندگی‌ام هدف داشت.»
کبوتر سفید سال ۱۹۲۲ مرد، چشمانش مانند دو پرتو قدرتمند نور بود و تسلا مطمئن شد کار خودش هم رو به اتمام است. این باورش را به دوستانش نیز گفته بود. با این حال، تسلا ۲۰ سال دیگر به کار و غذا دادن به کبوترهای شهر نیویورک ادامه داد.
اختراعات نیکولا تسلا میراثی از خود به جای گذاشتند که دهه‌ها تخیلات را اسیر خودشان کردند و رازی که هنوز بخش‌هایی از آن ناشناخته است.
یک تصویر تبلیغاتی از تسلا میان تجهیزاتش که سال ۱۸۹۹ گرفته شد.
پس از مرگ نیکولا تسلا، برادرزاده او، ساوا کوسانوویچ، با عجله به هتل نیویورک رفت. او با یک منظره ناراحت‌کننده روبرو شد. نه تنها جسد عمویش ناپدید شده بود، بلکه به نظر می‌رسید بسیاری از یادداشت‌ها و پرونده‌های او را برده اند.
در واقع، نمایندگان نهاد نگهبانی از اموال اتباع خارجی، میراثی از دولت فدرال در طول جنگ جهانی اول و دوم، به اتاق تسلا رفته بودند و چندین پرونده را برای بررسی برداشته بودند. آنها به دنبال تحقیق در مورد ابرسلاح‌های ادعایی تسلا مانند «اشعه مرگ» بودند، از ترس اینکه مبادا کوسانوویچ یا دیگران برنامه‌ریزی کرده باشند تحقیقات او را در اختیار شوروی قرار دهند.
تسلا ادعا کرده بود اختراعاتی کرده (اگر نه در واقعیت، در فکرش) که می‌تواند جنگ را تغییر دهد. سال ۱۹۳۴، او سلاح پرتو ذرات یا اشعه مرگی را توصیف کرد که می‌تواند به ۱۰۰۰۰ هواپیمای دشمن در آسمان شلیک کند. سال ۱۹۳۵، تسلا در جشن تولد ۷۹ سالگی‌اش هم ادعا کرد یک دستگاه نوسانی جیبی اختراع کرده که می‌تواند ساختمان امپایر استیت را با خاک یکسان کند.
نیکولا تسلا اواخر عمرش ادعا کرد ایده‌هایی دارد که جنگ را تغییر می‌دهند
تسلا در طول حیاتش سعی کرده بود اختراعاتش را مقابل دولت‌های جهان به نمایش بگذارد. فقط اتحاد جماهیر شوروی علاقه‌مند به نظر می‌رسید، چون آنها در ازای برخی از برنامه‌های تسلا، چکی به مبلغ ۲۵۰۰۰ دلار به او دادند.
حالا، دولت ایالات متحده نیز خواهان دسترسی به این طرح‌ها بود. مقامات به طور طبیعی به «پرتو مرگ» علاقه‌مند بودند، اختراعی که می‌توانست توازن قوا را در درگیری‌های آینده تغییر دهد.
دولت سه هفته پس از مرگ نیکولا تسلا، جان جی. ترامپ، دانشمند دانشگاهMIT (و عموی دونالد ترامپ) را موظف به ارزیابی اوراق تسلا کرد. ترامپ به دنبال «هر گونه ایده باارزش» بود. او مقالات تسلا را بررسی کرد و اعلام کرد یادداشت‌های تسلا در درجه اول، ماهیت گمانه‌زنی، فلسفی و تبلیغاتی دارند، یعنی برنامه‌های واقعی برای ایجاد هیچ یک از اختراعاتی که او توضیح داده بود را شامل نمی‌شوند.
نیکولا تسلا در آزمایشگاهش، حدود ۱۸۹۱
دولت ایالات متحده که ظاهراً راضی شده بود، پرونده‌های تسلا را سال ۱۹۵۲ برای برادرزاده‌اش فرستاد. اما، دولت از ۸۰ پرونده ضبط شده، فقط ۶۰ پرونده را به کوسانوویچ تحویل داد. این احتمال وجود دارد که دولت پرونده‌های گمشده را نگه داشته باشد.
با این حال، در طول جنگ سرد، بین دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۷۰، مقامات دولتی نگران بودند که مبادا شوروی به تحقیقات عملی‌تر تسلا دست یافته باشد. این ترس تا حدی الهام‌بخش ابتکار دفاع استراتژیک دولت ریگان یا «برنامه جنگ ستارگان» در سال ۱۹۸۴ بود.
یک درخواست قانون آزادی اطلاعات در سال ۲۰۱۶ به دنبال یافتن پاسخ بود و چند پاسخ دریافت کرد. اف بی‌آی صدها صفحه از پرونده‌های تسلا را از حالت طبقه‌بندی خارج کرد. اما آیا آنها می‌توانند اختراعات خطرناک‌تر تسلا را حفظ کنند، اگر اصلاً اختراع ترسناکی وجود داشته باشد؟ این رازیست که مانند نبوغ تسلا، تا مدت‌ها پس از مرگش به قوت خود باقی خواهد ماند.