روزنامه کیهان در مطلبی نوشت: وب‌سایت الجزیره به نقل از «منابع ایرانی» ناشناس نوشت: «آمریکا در دو روز گذشته چندین پیام برای ایران ارسال کرده است. واشنگتن در پیام‌های خود، ضمن تاکید بر اینکه درصدد یک جنگ فراگیر نیست، هشدار داده: توسعه جنگ از سوی ایران با اقدامات آمریکا مواجه می‌شود. تهران ضمن رد تهدید‌های طرف مقابل، حمله به اراضی خود را خط قرمزی خوانده که به پاسخ مناسب مواجه می‌شود. پاسخ تهران مبنی بر آن بوده که ایران به دنبال جنگ نیست، اما با هرگونه ماجراجویی آمریکایی مقابله خواهد کرد».
این روایت که به نقل از «منابع ایرانی» نامعلوم منتشر شده، درست، اما ناقص است. روایت الجزیره- با هر انگیزه‌ای- این‌گونه القا می‌کند که ایران درباره تعرض به متحدانش، بی‌تفاوت است و فقط به خاک خود حساسیت دارد؛ و انگار آمریکا مجوز دارد به کشور‌های دیگر در منطقه تعرض بکند! برعکس، جمهوری اسلامی ایران، پشت متحدانش در جبهه نستوه مقاومت را رها نمی‌کند. نشان به آن نشان که برای عزت مسلمین در فلسطین و لبنان و عراق و سوریه و یمن، شهیدان والامقامی را تقدیم کرده، اما پا پس نکشیده است.
این ارزیابی قطعی است که اگر پشتیبانی «انسانی و فنی و آموزشی» بی‌وقفه و بی‌دریغ- و در عین حال هوشمندانه و حکیمانه- ایران نبود، اضلاع جبهه مقاومت نمی‌توانستند ضربات راهبردی بی‌نظیر را ظرف همین چندماه اخیر (بلکه دو دهه گذشته) به دشمنان اصلی ملت‌های منطقه وارد کنند.
بنابراین، ایران هر نوع دست‌درازی آمریکا و اسرائیل به کشور‌های عضو محور مقاومت در منطقه را محکوم می‌کند و بر اساس سیره عملی خود، هشدار می‌دهد که هر نوع تعرضی، با ضربات دردناک‌تر از سوی جبهه مقاومت پاسخ داده خواهد شد؛ چنان که داده شده است. نمونه، همین تلفات آخر آمریکا در پایگاه مخفی خود در اردن و قبل از آن، تلفات و خساراتی که در دریای سرخ و باب‌المندب و عراق و سوریه به خاطر تجاوزطلبی و اشغالگری و حمایت از جنایات رژیم صهیونیستی متحمل شده است.
آمریکا هیچ صرفه‌ای نخواهد برد از این که بخواهد با طناب پوسیده اسرائیل، وارد چاهی عمیق‌تر از ویتنام و افغانستان و عراق شود؛ و حال آن که رقبای جهانی‌اش مانند روسیه و چین و دیگران، به گرفتار شدن او امید بسته‌اند.
اگر از نگاه کاخ‌سفید، کشته‌شدن گروهی از نظامیان و انهدام چند کشتی تجاری و نظامی برای ازاله حیثیتش کافی نیست، می‌تواند بر سر تتمه حیثیت خود قمار کند.
پیش از این، اسرائیل خواست چنین قماری بکند و الان از موضع استیصال، و نمی‌داند چگونه جنگ مغلوبه را آبرومندانه به سرانجام برساند. آیا دولت بایدن، هزینه‌های هنگفت چنین سوءمحاسبه‌ای را به جان می‌خرد، در حالی که پیش از این ترجیح داد از باتلاق افغانستان بگریزد؟! یا این که خیال می‌کند می‌تواند مثلا چند نقطه را در منطقه بزند و در برود؟! آمریکا در این صورت پایش گیر است و قطعا ضربات بدتری را متحمل خواهد شد.