اخترشناسان هفته گذشته گزارش دادند که یک خوشه ستاره‌ای شلوغ که به تازگی تصویربرداری شده است، در حال تولد گروه‌های سه، چهار و پنج ستاره‌ای است که این نظر غالب را تایید می‌کند که جهان هستی ستاره‌های خود را چندقلو متولد می‌کند.
به نقل از اسپیس، مشاهدات انجام شده با آرایه بزرگ میلی‌متری-زیرمیلی‌متری آتاکاما(ALMA) در شیلی که بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹ از ۳۰ منطقه بزرگ ستاره‌ساز جمع‌آوری شده است، نشان می‌دهد که یک پیش‌خوشه به نام G333.23-0.06، گروه‌هایی از چندین ستاره متولد می‌کند که شامل چهار ستاره دوقلو، یک سه‌قلو، یک چهارقلو و یک پنج‌قلو است.
به گزارش ایسنا، اخترشناسان می‌گویند این یافته‌ها که ۱۵ ژانویه در مجله Nature Astronomy گزارش شده، با آنچه مدل‌های شکل‌گیری ستاره‌ها مدت‌ها پیش پیش‌بینی کرده بودند، سازگار است.
هنریک بوتر از مؤسسه نجوم ماکس پلانک(MPIA) در آلمان و یکی از نویسندگان این مطالعه در بیانیه‌ای، گفت: در نهایت ما توانستیم نگاهی دقیق به آرایه غنی از چندین منظومه ستاره‌ای در یک منطقه ستاره‌زای عظیم بیندازیم.
وی افزود: چیزی که به طور ویژه هیجان‌انگیز است، این است که مشاهدات تا آنجا پیش می‌روند که شواهدی برای سناریوی خاصی برای تشکیل ستاره‌های با جرم بالا ارائه می‌دهند.
اگرچه مدل‌ها مدت‌هاست که تولد چند ستاره همزمان را به عنوان یک هنجار پیشنهاد می‌کنند، اما به دلیل ماهیت غبارآلود مهدهای ستاره‌ای که تصویربرداری از آنها را دشوار می‌کند، به سختی می‌توان به شواهد رصدی مبنی بر آن دست یافت.
طبق بیانیه مؤسسه نجوم ماکس پلانک، قبل از مشاهدات و نتایج جدید ALMA، مشاهدات چندین منظومه ستاره‌ای جدا شده را در خوشه‌ها نشان داده بودند، اما چیزی که اکنون می‌بینیم شبیه به مدل‌های پیش‌بینی شده توسط شبیه‌سازی‌ها نیست.
تلسکوپ ALMA برای تصویربرداری از این خوشه ستاره‌ای جدید که وسعت آن ۰.۶۲ در ۰.۷۸ سال نوری است، از ۶۶ آنتن رادیویی به عنوان یک تلسکوپ رادیویی عظیم استفاده کرد که به اخترشناسان اجازه می‌دهد درون ابرهای غبارآلود تا حد زیادی مات را نگاه کنند.
اگرچه نتایج اولیه از مشاهدات G333.23-0.06 چیز زیادی در مورد رفتار ساکنان ستاره‌ای آن نمی‌گوید، مدارها و تکامل ستارگانی که در چنین محیط‌های شلوغی قرار دارند، تحت تأثیر گرانش همسایگان آسمانی آنها شناخته می‌شوند. منظومه‌های چند ستاره‌ای نیز برای پشتیبانی از سیارات، حتی در مناطق قابل سکونت بالقوه سازگار با حیات شناخته شده‌اند.
تصاویر ALMA همچنین نشان می‌دهد که ستاره‌های جوان در G333.23-0.06 دیسک‌هایی از غبار و گاز در اطراف خود ندارند و این نشان می‌دهد که آنها از طریق فرآیند سلسله مراتبی متفاوتی که برای اخترشناسان به عنوان «تکه تکه شدن هسته» شناخته می‌شود، شکل می‌گیرند.
مطالعه جدید شبیه‌سازی‌های تشکیل ستاره نشان می‌دهد که ابرهای گازی بزرگ ابتدا به هسته‌های متراکم منقبض می‌شوند که در آن مناطق کوچک‌تر به گروه‌هایی از ستارگان فرو می‌روند.
شبیه‌سازی‌ها نشان می‌دهد که درصد کمی از ستارگان که در خوشه‌ای مشابه شکل گرفته‌اند، چندین برابر جرم خورشید ما جرم می‌گیرند.
شانگهو لی، نویسنده اصلی این مقاله از MPIA می‌گوید: به نظر می‌رسد مشاهدات ما نشان می‌دهد که وقتی ابر گازی فرو می‌ریزد، چندقلوها خیلی زود شکل می‌گیرند.
ستاره‌شناسان اکنون به دنبال تجزیه و تحلیل تقریباً ۵۰ خوشه ستاره‌ای دیگر هستند که بعضی از آنها جوان‌تر از G333.23-0.06 هستند.