-"مایکل جی کورن" روزنامه نگار روزنامه "واشنگتن پست" در مقاله‌ای درباره ضرورت یک روز استراحت کامل دادن به خود می‌نویسد:"هر جمعه حوالی غروب آفتاب لپ تاپ ام را می‌بندم. در آن لحظه ۲۴ ساعت کار من تمام شده است. خبری از ایمیل و رسانه‌های اجتماعی نیست.
کاری که من سعی می‌کنم انجام دهم آن است که اصلا هیچ کاری در آن زمان انجام ندهم! یا نهایتا وقت خود را با افرادی که دوست شان دارم معمولا در خارج از منزل می‌گذرانم. من شنا می‌کنم یا به گشت و گذار می‌روم. من یک وعده غذایی را با دوستان و اعضای خانواده ام صرف می‌کنم. برخی اوقات طاق باز روی چمن پارک دراز می‌کشم تا از نور خورشید و گرمای آن لذت ببرم.
اکنون با این کار یعنی هیچ کاری انجام ندادن آن احساس شادی‌ای را دوباره تجربه کردم که برای اولین بار در کودکی احساس کرده بودم زمانی که هیچ کاری برای انجام دادن نداشتم. برای سالیان متمادی این مکث یک روزه غیر قابل دفاع به نظر می‌رسید.
برای بسیاری قرار دادن یک روز کامل برای استراحت عاری از مسئولیت‌های شغلی و خانوادگی تقریبا غیرممکن است. با این وجود، چند سال پیش در آستانه فرسودگی قرار گرفتم. در آن لحظه تصمیم گرفتن یک روز کامل تعطیلی و متوقف کردن انجام هرگونه کاری. در آن زمان مغزم به نیت ام خیانت کرد و ناخوداگاه مرا وادار ساخت تا به گوشی تلفن همراه ام نگاهی بیاندازم و ایمیل‌های کاری را چک کنم و با این کار به استقبال دوشنبه‌ای بروم که هنوز آغاز نشده بود.
قطع ارتباط مستلزم تمرین بود. با این وجود، با گذشت چندین هفته من آزادی‌ای را کشف کردم که نمی‌دانستم پیش‌تر از دست داده بودم. این وقفه یک روزه مرا را از گیج شدگی نجات داد.
او در ادامه می‌نیوسد:"روز استراحت چیست؟ آخر هفته مدرن یک اختراع معاصر است. این آتش بس که در دهه ۱۹۳۰ میلادی برقرار شد بین اتحادیه‌هایی بود که برای مرخصی بیشتر می‌جنگیدند و کارفرمایانی که در نهایت دریافتند رعایت یک استراحت دو روزه بهتر از تحمل غیبت دسته جمعی در روز دوشنبه یعنی روز تعطیل غیر رسمی کارگران پس از افراط در خوشگذرانی در روز یکشنبه است.
با این وجود، اشتیاق انسان برای اختصاص دادن روزی در هفته به منظور هیچ کاری انجام ندادن دست کم به ۲۶۰۰ سال پیش باز می‌گردد. این مفهوم به مسیحیت و اسلام باز می‌گردد که هر دوی آن ادیان روز‌هایی در هفته را برای استراحت و انجام مناسک آئینی در نظر گرفته اند.
هم چنین در بودیسم "اوپوساتا" روزی بودایی محسوب می‌شود که از زمان بودا (۶۰۰ پیش از میلاد مسیح) وجود داشته روزی است که برای "پاکسازی ذهن آلوده" در نظر گرفته شده که در نتیجه آرامش و شادی درونی را به همراه خواهد داشت. این روز برای تمرین آموزه‌های بودا و مراقبه است.
با این وجود، اولین اشاره به استراحت اجباری احتمالا در تورات ظاهر شد جایی که به یهودیان عصر باستان فرمان داده شده بود که از عصر روز جمعه تا غروب آفتاب روز شنبه دست از کار و تلاش بکشند دوره‌ای که در تقویم یهودی به نام شبات شناخته می‌شود. این فرمان منجر به تعابیری شد که کم‌تر از ۳۹ نوع کار را برای یهودیان در آن روز خاص (شنبه) ممنوع اعلام نمود از جمله زراعت و کشت و برداشت محصول، پختن، افروختن آتش و دوختن.
ممنوعیت‌های بنی اسرائیل باستان مجموعه‌ای تصادفی از فعالیت‌ها یا فراخوانی برای زهد نبود. این تجسم فرمان ساده‌ای بود که به اندازه کافی مقدس بود تا جایگاه خود را در میان ده فرمان برتر حضرت موسی به دست آورد: با حفظ شبات دنیا را آن طور که می‌یابید ترک کنید. "آبراهام جاشوا هیشل" در کتاب کلاسیک خود در سال ۱۹۵۱ تخت عنوان "شبات" می‌نویسد:" تمدن فنی محصول کار، اعمال قدرت انسان به خاطر منفعت و به خاطر تولید کالا است. شبات روزی است که در آن هنر پیشی گرفتن از تمدن را می‌آموزیم".
پاپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان نیز در سال ۲۰۱۵ در مورد یکشنبه مسیحیت همین بحث را مطرح کرده بود. او گفته بود که استراحت نکردن نه تنها برای روح مضر است برای برای زمین نیز مضر خواهد بود. تلاش دائمی برای تولید و مصرف بیشتر نه تنها به هدر دادن منابع طبیعی دامن می‌زند بلکه ما را از رفتار متین و محترمانه با دنیای زنده و با یکدیگر باز می‌دارد.
شبات ما را وادار می‌سازد تا در نظر بگیریم که تمام روز‌های خود را چگونه می‌گذرانیم. پاپ فرانسیس در این باره می‌گوید:"ما تمایل داریم استراحت متفکرانه را به عنوان کاری غیرمولد و غیر ضروری تحقیر کنیم، اما این طرز فکر باعث از بین رفتن همان چیزی می‌شود که در مورد کار مهم است: معنای آن.
این نوع ارتباط همان چیزی است که به جنبش‌های محیط زیستی و آب و هوایی نیرو می‌بخشد". محدودیت‌های یکشنبه زمانی در سراسر ایالات متحده رایج بود. این قوانین که گاهی به عنوان قوانین آبی شناخته می‌شوند همه چیز را از فروش مشروب گرفته تا شکار و باز کردن مغازه‌ها ممنوع می‌کردند.
دادگاه عالی ایالات متحده در سال ۱۸۸۴ اعلام کرد که این قانون تا حدی برای تشویق حضور در کلیسا‌های یکشنبه در نظر گرفته شده است. این تصمیم مجددا توسط همان نهاد قضایی در دهه ۱۹۶۰ میلادی با این عنوان تایید شد:" یکشنبه روزی جدا از همه روز‌های دیگر است".
با این وجود، با گذشت زمان این منطق از بین رفته است. در حالی که ۲۸ ایالت امریکا هنوز فروش برخی از مشروبات الکلی را در روز یکشنبه محدود می‌کنند بسیاری از امریکایی این قوانین را "منسوخ شده" و "بی معنی" قلمداد می‌نمایند.
این روند صرفا به دلیل کاهش دینداری در امریکا رخ نداده است. "سارا زیگلر" پژوهشگر علوم سیاسی در این باره می‌نویسد:"انگیزه اولیه آن اقتصادی بوده است. با افزایش رقابت و مردم در حال حرکت به صورت شبانه روزی بسیاری از کسب و کار‌ها نمی‌توانند در روز یکشنبه تعطیل کنند، زیرا در آن صورت درآمد خود را از دست خواهند داد".
انجام ندادن هیچ کاری در یک روز هفته طی چندین سال متمادی باعث ایجاد تغیر در شیوه زندگی مردم خواهد شد. البته نامحتمل است که با این کار انتشار گاز‌های گلخانه‌ای کاهش یابد، اما تمرین‌های معنوی می‌توانند پیامد‌های عمیقی در فرهنگ جریان اصلی داشته باشند از جمله زمانی که شاهد رونق یوگا بودیم.
در دهه ۱۹۵۰ میلادی آن تمرین مراقبه هندی در میان امریکایی‌ها ناشناخته بود. این در حالیست که تا سال ۲۰۱۷ میلادی بیش از ۳۳ میلیون نفر در ایالات متحده تقریبا ۱۴ درصد از جمعیت آن کشور یوگا را تجربه کرده اند و یوگا در توصیه‌های پزشکی مرتبط با تناسب اندام نیز ارائه می‌شود".
این نویسنده در ادامه با طرح این پرسش که در عمل چگونه می‌توان هیچ کاری انجام نداد می‌نویسد:" هیچ راه درستی برای تمرین یک روز استراحت وجود ندارد. برای من به هیچ وجه کامل نیست. فهرست کارهایم به صورت مخفیانه به سراغم می‌آید.
من با حس و تمایل ام برای چک کردن نوتیفیکیشن‌های گوشی تلفن همراه ام مبارزه می‌کنم. با این وجود، من دریافتم که پاداش هم چنان در حال رشد است. در طول راه، چند ترفند را آموختم تا از مسئولیت‌ها و خواسته‌ها حتی برای یک روز دوری کنم. چیزی را که دوست دارید فقط برای لذت بردن از آن انتخاب کنید. اگر چیزی برای شما شادی بی نظمی به ارمغان می‌آورد مهم نیست چقدر کوچک یا احمقانه به نظر می‌رسد اکنون زمان انجام آن است.
نکته کلیدی آن است که چیز‌هایی را پیدا کنید که به شما امکان می‌دهند با افراد و مکان‌های اطراف خود ارتباط برقرار کنید نه آن که با آنان قطع ارتباط کنید. سعی کنید به جماعتی بپیوندید حتی اگر اعضای آن صرفا یک دوست یا حتی همسرتان باشد. بسیاری از ما نمی‌توانیم یک روز کامل را فارغ از مسئولیت‌های کاری یا خانوادگی کنار بگذاریم.
تعطیلات آخر هفته در خانه با فرزندان تان را به سختی می‌توان استراحت نامید. حتی لحظات کوتاه مدت هم می‌تواند کمک کند، اما تا جایی که می‌توانید هر چند مختصر و مختصر آن لحظات را کنار هم قرار دهید و ببینید به کجا منتهی می‌شود".
منبع: واشنگتن پست/ترجمه: فرارو