موضوع «احترام به بزرگترها» به دورانی بازمی گردد که بزرگ‌ترین موفقیت زندگی نسل‌های قدیمی‌تر اطاعت نسل‌های جوان‌تر از آن‌ها تلقی می‌شد. والدین هم از گذشته همواره به فرزندان خود تأکید داشته اند که باید اینگونه رفتار کنند. حتی در برخی کشور‌های دنیا احترام به بزرگ تر‌ها یک قانون است.
به گزارش روزیاتو، روانشناسان می‌گویند برای آموزش احترام به فرزند خود، باید خودتان هم با او همینگونه رفتار کنید. وقتی پدر و مادر‌ها به فرزند خود اصرار می‌کنند که باید تحت هر شرایط به هر بزرگتری احترام بگذارند، اما خود نمونه‌ی مناسبی برایش نیستند، این امر ممکن است فرزند را به سمت احترام خودکار و فکر نشده سوق می‌دهد.
فرزند به این دلیل با احترام رفتار می‌کند که به درستی صحبت‌های والدین خود شک نمی‌کند: «اگر مامان اینطور می‌گوید پس حتماً درست است». اما فرزندتان بعداً در دوران بزرگسالی قادر به تحلیل رفتار دیگران نخواهد بود یا نمی‌تواند تصمیم بگیرد که آیا آن‌ها شایستگی احترام گذاشتن را دارند یا خیر.
این باور که باید به همه‌ی بزرگترها احترام گذاشت ممکن است باعث بی توجهی فرزندتان به اصل «خودداری از صحبت با غریبه ها» شود. اختلاف سنی ما با بزرگترهایمان پابرجا می‌ماند و بنابراین ما با این رفتار‌های آموخته شده پا به دوران بزرگسالی می‌گذاریم.
حالا در دوران بزرگسالی هم تمایل چندانی نداریم که در مواقعی که واقعاً اهمیت دارد، از کسانی که از ما بزرگتر هستند سؤال بپرسیم. در حالی که این حق ما است و همه باید بتوانند درباره‌ی چیز‌هایی که دیگران به آن‌ها می‌گویند سؤال بپرسند، اگر آن‌ها از خودشان بزرگتر باشند.
گرچه میان سن و تجربه رابطه‌ای وجود دارد که با یادگیری و رشد کردن از طریق اشتباهات خود همراه است، اما این دانش امری شخصی و نه همه شمول است. آدم‌ها بر اساس تجربیات زندگی خود دیگران را نصیحت می‌کنند.
بعضی از این نصیحت‌ها و توصیه‌های نسل‌های قدیمی‌تر برای انگیزه بخشی به نسل‌های جوان‌تر هستند. اما قضاوت‌هایی از سوی نسل‌های قدیمی‌تر صورت می‌گیرد که ممکن است آن‌ها را مجبور به رعایت باور‌های نادرست قدیمی می‌کند.
همه‌ی آدم‌ها لیاقت دوست داشته شدن و احترام دیدن را دارند. ما شاید صرفاً قصد داشته باشیم که به فرزند خود یاد دهیم چه کسی شایستگی احترام را دارد و چه کسی نه. روانشناسان می‌گویند برای اینکه متوجه شوید چه کسی باید از احترام ما برخوردار شود، نگاه تان باید از پایین به بالا باشد، نه از بالا به پایین. کسی که به ما کمک می‌کند یا زندگی ما را راحت‌تر می‌کند باید مورد احترام قرار بگیرد و این مسأله لزوماً به سن مربوط نمی‌شود.
اگر از فرزند خود می‌خواهیم که همیشه به طور خودکار به بزرگترها احترام بگذارد، معنایش این است که می‌خواهیم بر او مسلط باشیم و ارزش و احترام او را از میان ببریم.