بخشی از دیوار بزرگ چین تا مغولستان امتداد دارد که به دلیل شکل خمیدۀ آن به «قوس مغولی» معروف شده است. درباره قوس مغولی در قیاس با دیوار بزرگ چین، مطالعات کمی انجام شده است. اخیرا تیمی از محققان با استفاده از روش‌های مختلف به دنبال کسب اطلاعات بیشتر در مورد این بخش از دیوار رفته‌اند.
به گزارش فرادید، یکی از این روش‌ها شامل نقشه‌برداری از دیوار میشد که از استان دورناد تا استان سوخباتور، تقریباً در امتداد مرز بین مغولستان و چین امتداد دارد. تحقیقات قبلی نشان داده بودند که این قسمت شامل ۳۴ سازه می‌شود که با استفاده از دیوارهای خاکی و ترانشه (فرورفتگی‌ها و گودال‌های مصنوعی) ساخته شده‌اند.
افزون بر این، محققان دریافتند سوابق تاریخی مربوط به زمان ساخته شدن دیوار روشن نیستند و ساخت آن را بین قرن‌های ۱۱ و ۱۳ قرار می‌دهد. این تیم سوابق آب و هوایی را برای دانستن اینکه دیوار در طول سال‌ها چه نوع آب و هوایی را تحمل کرده و همینطور تصاویر ماهواره‌ای را برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ارتباط بین مکان‌های دیوار و زمین، بررسی کرد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد ترکیب و وضعیت دیوار نیز، مطالعات میدانی انجام شد.
بقایای یکی از برج‌های دیده‌بانی دیوار
تیم تحقیقاتی در این مطالعه با شگفتی‌هایی روبرو شد. بزرگترین آن‌ها این بود که دیوار شکاف‌های بزرگی داشته که باعث می‌شده گزینۀ مناسبی برای جلوگیری از حملات دشمنان نباشد. پس کارکرد اصلی آن چه بوده؟ برخی پیشنهاد کرده‌اند که وجود این شکاف‌ها شاید به دلیل عجله در ساخت دیوار برای جلوگیری از یک حملۀ قریب‌الوقوع به وجود آمده باشند.
اما این احتمال نیز وجود دارد که این دیوار به عنوان وسیله‌ای برای کنترل رفت و آمد افراد یا حیوانات و یا شاید به عنوان بخشی از یک طرح مالیاتی ساخته شده باشد.
چنین نظریه‌هایی زمانی به وجود آمدند که مشخص شد دیوار چندان به عنوان مانع کاربرد نداشته است، برای مثال، بسیاری از پایگاه‌های دیده‌بانی آن در مکان‌هایی بودند که دید محدودی به قلمرو اطراف ارائه می‌دادند.
محققان تصدیق کردند که نتوانسته‌اند پاسخ قطعی در مورد دلیل ساخت دیوار یا زمان دقیق‌تر ساخت آن پیدا کنند. آن‌ها قصد دارند به تحقیقات‌شان برای کشف کارکرد واقعی این دیوار ادامه دهند.