پتروشیمی ها در طیف وسیعی از محصولات یافت می شوند. پوشاک، لاستیک، دستگاه های دیجیتال، بسته بندی، مواد شوینده و اقلام بی شمار دیگری از مواد پتروشیمی ساخته می شوند. خوراک پتروشیمی 12 درصد از تقاضای جهانی نفت را تشکیل میدهد، سهمی که انتظار میرود با افزایش تقاضا برای پلاستیک، کود و سایر محصولات افزایش یابد. با این حال، هم اکنون در بحث انرژی جهانی در جایگاه دوم قرار دارد.
اقتصاد کشورهای فعال در حوزه پتروشیمی، به این صنعت وابسته است، اما بسیار کمتر از آنچه شایسته است مورد توجه قرار میگیرد. پتروشیمی ها یکی از نقاط کلیدی در بحث برنامه ریزی جهانی انرژی هستند، خصوصا با توجه به تاثیری که بر آینده خواهند داشت.
محصولات پتروشیمی در همه جا وجود دارند جزو جدایی ناپذیر جوامع مدرن هستند. پلاستیک، کود، بسته بندی، لباس، تجهیزات پزشکی، دستگاه های دیجیتال، مواد شوینده، لاستیک ها و بسیاری موارد دیگر از جمله کاربردهای پتروشیمی هستند. همچنین در بخش هایی از سیستم انرژی مدل مثل پنل های خورشیدی، توربین های بادی، باتری ها، عایق های حرارتی ساختمان ها و قطعات خودروهای الکتریکی یافت می شوند. برای بررسی آینده صنعت پتروشیمی، به پیامدهای تقاضای بیشتر برای این محصولات و روند انتقال انرژی پاک می پردازیم.
اهمیت پتروشیمی که در حال حاضر جزو اصلی سیستم انرژی جهانی است، همچنان در حال افزایش است. تقاضا برای پلاستیک -آشناترین گروه محصولات پتروشیمی- از همه مواد دیگر مانند فولاد، آلومینیوم یا سیمان پیشی گرفته و از سال 2000 تقریبا دو برابر شده است. اقتصادهای پیشرفته در حال حاضر براساس سرانه تا 20 برابر بیشتر از کشورهای درحال توسعه، پلاستیک و تا 10 برابر بیشتر از کودهای شیمیایی استفاده می کنند. این نشان دهنده پتانسیل عظیمی برای رشد در سراسر جهان است. بنابراین این صنعت همچنان به رشد خود ادامه خواهد داد.
اگرچه انتظار میرود افزایش قابل توجهی در بازیافت و تلاش ها برای محدود کردن پلاستیک های یک بار مصرف در اروپا، ژاپن و کره صورت گیرد، اما افزایش شدید مصرف پلاستیک (و همچنین دفع آن) توسط اقتصاد های درحال توسعه بسیار بیشتر خواهد بود. مشکل در یافتن جایگزین برای محصولات پتروشیمی عاملی است که رشد تقاضای کلی را تقویت می کند.
رشد تقاضا برای محصولات پتروشیمی به این معنی است که پتروشیمی ها بیش از یک سوم رشد تقاضای نفت را تا سال 2030 و نزدیک به یک دوم رشد را تا سال 2050 تشکیل میدهند. این تقاضا عموما مربوط به حمل و نقل هوایی، کشتیرانی و کامیون ها خواهد بود. پتروشیمی ها در آستانه مصرف 56 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی تا سال 2030 هستند که معادل نیمی از کل مصرف گاز کانادا در حال حاضر است.
بعد از دو دهه رقابت، ایالات متحده آمریکا حدود 40 درصد از ظرفیت تولید جهانی پتروشیمی مبتنی بر اتان را در خود جای داده است، اما با این حال، خاورمیانه و ایران همچنان قهرمان پتروشیمی های کلیدی هستند.
تولید، استفاده و دفع محصولات به دست آمده از پتروشیمی با وجود مزایای قابل توجهی که دارد، چالش های پایداری را ایجاد می کند که نیاز به بررسی دارد. آینده پتروشیمی سناریویی را معرفی می کند که مسیر جایگزینی را برای بخش شیمیایی ترسیم می کند.
سناریو فناوری پاک یا CTS به بررسی راهکارهایی برای کاهش آلودگی هوا و آب، تقاضای آب مرتبط با تولید مواد شیمیایی اولیه و کاهش انتشار CO2 را می پردازد.
در سناریو فناوری پاک، آلاینده های هوا ناشی از تولید مواد شیمیایی اولیه تا سال 2050 تقریبا 90 درصد کاهش می یابد و تقاضای آب تقریبا 30 درصد کمتر خواهد شد. همچنین با وجود افزایش 40 درصدی تقاضا برای مواد شیمیایی اولیه، تا 45 درصد کاهش انتشار CO2 پیش بینی میشود. این ها مهم ترین موارد درباره آینده پتروشیمی هستند. البته برای دست یابی به این پیش بینی ها طیفی از تلاش ها مورد نیاز است.
شما میتوانید آخرین اخبارها، تحلیل ها و داده های صنعت نفت، گاز و پتروشیمی را در صنعت فولاد تبار دنبال کنید.