یک روانشناس با اشاره به اینکه بسیاری از زوجین در مواجهه با مشکلات به جای حل مسائل صبر کرده و تصور می کنند با تاب آوری و صبر کردن مشکلات خود به خود حل می شوند، تاکید کرد: حل نکردن و نادیده گرفتن مسائل زندگی مشترک منجر به انباشته شدن مشکلات می شود و می توان گفت در چنین شرایطی تاب آوری جنبه منفی به خود می گیرد.
شبنم طلوعی در گفت و گو با ایسنا، با بیان اینکه افراد تاب آور دارای ویژگی‌هایی اعم از مهارت حل مساله، مهارت اجتماعی، خوش بینی و همدلی هستند که استفاده از این ویژگی‌ها در جریان مشکلات زندگی به فرد کمک می‌کند تا سریع تر به جواب یا حل مشکل برسد، اظهار کرد: گرچه به کار بردن این ویژگی‌ها در روند زندگی بسیار خوشایند هستند اما به طور کلی تاب آوری به هنگام بروز مشکلات «تاب آوری منفی» نامیده می شود چراکه منجر به حل نکردن و نادیده گرفتن مسائل و روی هم انباشته شدن آنها می شود.
وی با تاکیدبه هنگام بروز مشکلات زوجین به جای تاب آوری و صبر کردن باید با مشکلات مواجه شده و اقدام به حل آنها کنند، افزود: در غیر این صورت از جنبه منفی در حال استفاده از مهارت تاب آوری هستند چراکه با این تصور که باید تاب آوری به خرج دهند به دنبال حل مشکلات نمی روند و آنقدر صبوری و تحمل یا به عبارتی تاب آوری به خرج می دهند که نهایتا در روزی این تاب آوری سر می آید اما مشکلات هنوز پا بر جا هستند.
این روانشناس خاطر نشان کرد: بنابراین به هنگام بروز مشکلات در زندگی مشترک اصلا تاب آوری به معنای فرار از حل مشکل و رها کردن مشکل برای رفع خود به خودی آن با گذر زمان، توصیه نمی شود و زوجین باید مشکلات در به موقع و در زمان خود حل کنند.
طلوعی در بخش دیگر سخنان خود با بیان اینکه برخی مشکلات زندگی زناشویی قابل حل نیستند و از این رو زوجین باید زمان خود را برای حل مشکلات قابل حل قرار دهند، درباره لزوم تمرکز بر حل مشکلات قابل رفع توضیح داد: وقتی زوجین تمام زمان خود را برای حل مشکلات غیر قابل حل قرار می دهند و ناگهان می بینند که این مشکلات تحت هیچ شرایطی حل نمی شوند، ناامید شده و تصور می‌کنند به طور کلی تلاش برای حل مشکل نتیجه ای نخواهد داشت. از این رو دست از تلاش بر می‌دارند. این درحالیست که زوجین باید بر روی مشکلات قابل حل تمرکز کنند.
وی با طرح این پرسش که اساسا با مشکلات غیر قابل حل چه باید کرد؟، تضریح کرد: ابتدا باید دید که این مشکلات غیر قابل حل چه مسائلی را برای زندگی افراد ایجاد کرده است. آیا این مسائل زندگی فرد را اصطلاحا فلج کرده و فرد زندگی خود را باخته می‌بیند؟. در چنین شرایطی تنها کمک گرفتن از یک مشاور برای شناخت و حل مشکلات پیچیده زندگی کمک کننده است.
این روانشناس معتقد است که درماندگی از پیدا کردن راه حل خروج از مسائل و مشکلات و بی‌حسی و سر شدن زوجین و گذشتن از توقعات خود طی این ناکامی ها از جمله اثرات تمرکز بر مشکلات غیر قابل حل است که می تواند زوجین را به «درماندگی آموخته شده» برساند.
طلوعی درباره «درماندگی آموخته شده» توضیح داد: درماندگی آموخته شده درواقع در شرایطی ایجاد می شود که فرد به دلیل تلاش‌های مکرری که در گذشته برای رهایی از آسیب‌ها و رنجی که متوجه او بوده انجام داده است اما موفقیت آمیز نبوده و نتوانسته نجات یابد. در این شرایط باوری در فرد شکل می گیرد که او تصور می کند همیشه قرار است شرایط همینگونه باشد و هرچقدر تلاش کند نمی‌تواند از این شرایط بد رهایی یابد. از این رو بی‌انگیزه و ناامید می‌شوند، قادر به تصمیم گیری نیستند و نهایتا خیلی زود تسلیم می شوند و در معرض افسردگی قرار می گیرند.
این روانشناس با تاکید بر اینکه درماندگی آموخته شده باعث می شود افراد دست از تلاش برداشته و به تاب آوری منفی روی آورند، خاط نشان کرد: در این شرایط افراد تصور می کنند هرچقدر تلاش کنند به موفیت دست پیدا نمی کنند و بهتر است حل مشکلات را به گذر زمان بسپارند تا شاید با صبر و تاب آوری مشکلات حل شود. این در حالی است که تاب آوری منفی منجر به انباشته شدن مشکلات می شود و افراد باید هر مشکلی را در زمان خود حل کنند.
طلوعی در پایان سخنان خود توصیه کرد: مشاوره قبل از ازدواج می تواند به افراد در شناخت تفاوت های زوجین کمک کند تا اقدام و انتخاب درستی برای زندگی مشترک داشته باشند. از طرفی پیش از ازدواج نیز زوج درمانی به زوجین کمک می‌کند تا مشکلات قابل حل را از مشکلات غیر قابل حل تشخیص داده و زمان خود را بر روی حل مشکلات قابل حل قرار دهند.