عصر ایران - اگر مدتی را کنار خروس ها گذرانده باشید، می دانید که صدای قوقولی آنها هنگام صبح می تواند بسیار بلند باشد. اگر هنگام بانگ سر دادن خروس در نزدیکی وی حضور داشته باشید، موج صدایی با قدرت حدود 100 دسی بل با شما برخورد می کند. این به طور ناخوشایندی بلند است.
اگر یک خروس درست کنار گوش شما شروع به قوقولی سر دادن بکند، موج صدا می تواند بیش از 140 دسی بل قدرت داشته باشد. چنین صداهای بلندی می توانند در کمتر از یک ثانیه به گوش انسان آسیب رسانده و موجب پاره شدن پرده گوش شما شوند.
در واقع صدای قوقولی خروس ها به اندازه ای بلند است که این پرسش ایجاد می شود چرا به واسطه صدای خود ناشنوا نمی شوند. همین مساله توجه پژوهشگران بلژیکی را به خود جلب کرد و با بررسی های بیشتر مشخص شد که خروس ها دارای گوش های ویژه ای هستند که به آنها اجازه می دهد بانگ خود را بدون از دست دادن شنوایی سر دهند.
صداهای بلند (بیش از 120 دسی بل) می توانند موجب از دست دادن شنوایی دایمی شوند، زیرا امواج شدید فشار هوا می توانند به سلول هایی که صدا را به سیگنال های عصبی تبدیل می کنند، آسیب رسانده و حتی موجب مرگ آنها شوند.
در بیش از 130 دسی بل، کمتر از یک ثانیه طول می کشد تا آسیبی پایدار به شنوایی وارد شود. از این رو، شاید فکر کنید خروس هایی که هر روز بانگ سر می دهند، به تدریج ناشنوا می شوند. از آنجایی که این اتفاق رخ نمی دهد، تیمی از دانشمندان به بررسی این مساله پرداخته و متوجه شدند که خروس ها هنگام بانگ سر دادن به نوعی از گوش های خود محافظت می کنند.
پژوهشگران دانشگاه آنتورپ و دانشگاه خنت در بلژیک گوش خروس ها و مرغ ها را مورد مطالعه قرار دادند. آنها میکروفن هایی را به سر سه خروس متصل کردند تا سطوح صدایی که این حیوانات هنگام بانگ سر دادن تولید می کنند را اندازه گیری کند. آنها همچنین قدرت صدای قوقولی خروس ها را از فواصل مختلف اندازه گیری کردند. سپس، آنها اسکن هایی از گوش مرغ ها و خروس ها انجام دادند تا هندسه مجاری گوش آنها در زمان باز و بسته کردن نوک را بازسازی کنند.
صدای قوقولی خروس ها به اندازه ای بلند بود که به طور بالقوه می توانست آسیب رسان باشد – اغلب بیش از 100 دسی بل و یک حیوان به طور خاص بیش از 140 دسی بل.
هنگامی که پژوهشگران گوش های این حیوانات را بررسی کردند، متوجه شدند که چگونه بدون این که به شنوایی خود آسیب برسانند صداهایی تا این اندازه قوی تولید می کنند. خروس ها هنگام بانگ سر دادن گوش های خود را مسدود می کنند. هنگامی که این پرندگان نوک خود را به طور کامل باز می کنند، مجاری شنوایی بیرونی آنها به طور کامل بسته می شود. از این رو، خروس ها اساسا برای خود گوش گیر ساخته اند.
جالب اینجاست که این اتفاق فقط در خروس ها رخ می دهد و در مرغ ها به دلیل تفاوت های جزئی در مورفولوژی گوش هایشان، مجاری شنوایی نه به طور کامل، بلکه تا حدی بسته می شوند. و این به طرز عجیبی منطقی است زیرا مرغ ها برای جلوگیری از آسیب به کاهنده صدا نیاز ندارند. صدای مرغ ها بسیار آرام تر از خروس ها و قدرتی حدود 70 دسی بل دارد. اگر خروس ها درست کنار گوش مرغ ها بانگ سر ندهند، صدای مرغ ها به اندازه ای بلند نیست که موجب آسیب دائمی به گوش و قدرت شنوایی شود.
به نظر می رسد یکی از دلایل صدای بلند قوقولی خروس ها اعلام هشدار به خروس های دیگر برای حفظ قلمرو و دور نگه داشتن آنها از مرغ هایشان باشد. از این رو، شکل گوش های آنها به تدریج تغییر کرده است. این از منظر تکاملی نیز منطقی به نظر می رسد.