عصب فرنیک دیافراگم شما (عضله گنبدی شکل بزرگ بین حفره های شکم و قفسه سینه) را کنترل می کند و برای تنفس ضروری است. عصب شما سیگنال هایی می فرستد که باعث می شود دیافراگم شما منقبض شود (ضخیم تر و صاف تر شود).
به گزارش بیتوته، این حرکت به ریه های شما فضایی برای انبساط و جذب هوا (استنشاق) می دهد. پس از این، کاهش شلیک عصب فرنیک باعث شل شدن دیافراگم می شود و ریه های شما پس می زنند و هوا را بیرون می رانند (بازدم) و کوچکتر می شوند.
عصب فرنیک نقش مهمی در سیستم تنفسی شما برای کمک به تنفس دارد. این تنها عصب در سیستم عصبی شماست که عملکرد حرکتی دیافراگم شما را فراهم می کند.
سیگنال هایی را ارسال می کند که باعث می شود دیافراگم شما منبسط و منقبض شود. این حرکات به ریه های شما اجازه می دهد تا هوا را استنشاق و بازدم کنند.
عصب فرنیک شما همچنین اطلاعات حسی لمس و درد را در اختیار شما قرار می دهد:
• دیافراگم و پلور دیافراگم (بافت نازکی که قسمت بالایی دیافراگم شما را می پوشاند).
• مدیاستینا پلورا (بافت نازکی که حفره قفسه سینه بین ریه های شما را می پوشاند).
• پریکارد (کیسه ای که قلب شما را می پوشاند).
• صفاق (بافت نازکی که اندام های شکمی شما را می پوشاند).
عصب فرنیک شما به ریشه های عصبی گردنی C3 تا C5 نخاع شما متصل می شود. عصب فرنیک از:
• سطح مهره های C3 شروع می شود، بخشی که با فک شما هماهنگ است و به شما کمک می کند تا گردن خود را خم کنید و بچرخانید.
• به سطوح مهره های C4 و C5 در گردن شما، زیر مهره C3 متصل می شود. آسیب نخاعی بین C3 و C5 می تواند باعث فلج شود و باعث شود فرد نتواند به تنهایی نفس بکشد.
• از گردن و قفسه سینه عبور می کند و از قلب و ریه های شما عبور می کند تا به دیافراگم شما برسد.
شما یک عصب فرنیک چپ و راست دارید. هر کدام عملکرد یکسانی را انجام می دهند. عصب فرنیک چپ سیگنال ها را به قسمت چپ دیافراگم می فرستد، در حالی که عصب فرنیک سمت راست قسمت راست شما را کنترل می کند.
آسیب به عصب فرنیک می تواند منجر به ضعف یا فلج دیافراگم شود. یک دیافراگم فلج بر توانایی ریه های شما برای تبادل هوا تأثیر می گذارد.
بسته به محل آسیب عصب فرنیک، فلج ممکن است یک طرف دیافراگم شما (یک طرفه) یا هر دو طرف (دوطرفه) را تحت تاثیر قرار دهد. افراد مبتلا به فلج شدید دیافراگم دو طرفه برای تنفس نیاز به تهویه مکانیکی دارند.
علل فلج دیافراگم عبارتند از:
- بیماری های خودایمنی و التهابی مانند سندرم گیلن باره و آمیوتروفی نورالژیک (سندرم Parsonage-Turner).
- نقایص مادرزادی یا ضربه به نوزاد در حین زایمان
- اسپوندیلوز گردنی (تجزیه استخوان و سایر بافت های ستون فقرات در گردن).
- عوارض ناشی از جراحی های گردن یا قفسه سینه، مانند جراحی بای پس عروق کرونر.
- سایر اختلالات عصبی مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (بیماری لو گریگ) و مولتیپل اسکلروزیس.
- آسیب های نخاعی، از جمله در اثر تروما.
- تومورهای ستون فقرات، سرطان ریه و سرطان های متاستاتیک.
فرد مبتلا به فلج دیافراگم یک طرفه ممکن است علائم قابل توجهی نداشته باشد (با برخی دلایل مانند آمیوتروفی عصبی، ممکن است درد شانه و ضعف بازو در سمت آسیب دیده وجود داشته باشد). علائم فلج دو طرفه دیافراگم عبارتند از:
- تنگی نفس، به خصوص هنگام دراز کشیدن، یا زمانی که غوطه ور هستید (مانند استخر)،
ذات الریه مکرر.
- آپنه خواب، مشکل در خواب یا خستگی مفرط در طول روز.
- گریه ضعیف (در نوزاد یا کودک).
گاهی اوقات، یک عصب فرنیک تحریک شده باعث سکسکه های مداوم می شود که برای روزها یا حتی یک ماه یا بیشتر طول می کشد. روش های جراحی، تومورها و سایر مسائل ممکن است عصب فرنیک شما را تحریک کرده و سکسکه های مداوم را به همراه داشته باشد.
سکسکه های مداوم می تواند ناراحت کننده و آزاردهنده باشد. آنها می توانند بر توانایی شما در صحبت کردن، خوابیدن و خوردن تأثیر بگذارند. درمان های سکسکه های مداوم عبارتند از:
- داروهای خوراکی، از جمله کلرپرومازین.
- بلوک های عصبی برای متوقف کردن سیگنال های عصبی که باعث انقباضات دیافراگمی می شوند.
- جراحی (فرنیکوتومی) برای قطع عصب فرنیک، فلج دائمی یک طرف دیافراگم.
این مراحل می تواند سیستم عصبی شما را سالم نگه دارد:
• برای رسیدن به وزن سالم و حفظ آن، ورزش کنید و رژیم غذایی مغذی داشته باشید.
• راه های سالمی برای مدیریت استرس پیدا کنید، مانند مدیتیشن یا گوش دادن به موسیقی.
• به اندازه کافی بخواب.
• شرایطی مانند دیابت و فشار خون بالا که می تواند به اعصاب آسیب برساند را مدیریت کنید.
• برای ترک سیگار کمک بگیرید. استفاده از تنباکو جریان خون به اعصاب را محدود می کند.
- تنگی نفس یا مشکل در تنفس، به خصوص اگر صاف دراز کشیدن نیاز به بالش های - بیشتری در پشت سر داشته باشد، تنفس را آسان تر می کند.
- درد شانه بدون دلیل همراه با ضعف به ویژه در بازو.
- علائم آپنه خواب، مانند خروپف و خستگی شدید.
- سکسکه هایی که به راحتی از بین نمی روند.
اعصاب فرنیک شما برای تنفس بسیار مهم هستند. آنها باعث می شوند دیافراگم شما کوچکتر یا بزرگتر شود تا ریه های شما بتوانند هوا را استنشاق و بازدم کنند. آسیب به عصب فرنیک می تواند منجر به فلج شدن دیافراگم شود. ممکن است دچار تنگی نفس و مشکلات خواب شوید. افرادی که آسیب شدیدی به عصب فرنیک خود دارند ممکن است برای تنفس نیاز به ونتیلاتور مکانیکی داشته باشند.